เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
พออีกสองวันต่อมาอาการของเฉียวปิงเซียวนั้นหายดีเป็นปกติคนเพิ่งได้รองเท้าคู่ใหม่ที่แสนถูกใจกับพี่เสี่ยวเป่ากลับคืนสู่อ้อมกอดอีกครั้งหวางเฟยตัวน้อยแก้มแดงก็กลับมาสดชื่นแจ่มใสตามนิสัยของเด็กผู้ไม่ชอบแสดงกิริยาทุกข์โศกอย่างยิ่งแถมช่วงนี้แม่นมซางก็ยังใจดีสั่งงดการเรียนวิชาเครื่องสายจำพวกพินและผีผาที่นางนั้นแสนจะปัญญาทึบเป็นที่สุดดีดยามใด สลับสายกันยุ่ง เสียงไพเราะเสียจนท่านอาจารย์ทั้งหลายพากันซาบซึ้งน้ำตาไหลเป็นลมหนีนางไปหลายสิบคนแล้ว พอถูกงดวิชาเหล่านี้ชินหวางเฟยตัวน้อยจึงยิ่งสบายอกสบายใจเพราะไม่ต้องสร้างบาปก่อกรรมด้วยการสังหารเหล่าท่านอาจารย์ทั้งหลายด้วยเสียงดนตรีแสนเสนาะหูของตนเองอีกต่อไปแล้ว ยิ่งคิดเด็กน้อยก็ยิ่งเบิกบานเสียจนเผลอครวญเพลงประจำเผ่าที่ท่านแม่ร้องกล่อมเข้าจนได้ซึ่งมันไม่ใช่เพียงครวญแผ่วเบาทว่าเป็นเสียงตะโกนก้องเรียกได้ว่าเด็กน้อยนั้นนางมีความสุขมีความเบิกบานเท่าใดเฉียวปิงเซ