บทที่2.คืนเดือนมืด กับสาวปริศนา
1528 คำ
รามานมีห้องพักแบบนี้อยู่หลายแห่งเธอแอบรู้เข้าโดยบังเอิญ และสถานที่ที่ตัวเองเลือก มีที่พักของเขาซุกอยู่ และคนงานยุ่งอย่างเขา คงไม่บังเอิญมาพักช่วงที่เธอแวะมาเพราะหากเป็นเช่นนั้นคงซวยน่าดูเมื่อชายหนุ่มไม่เคยฉายเดี่ยว
จากข่าวฉาวๆ ที่วณิชยาเฝ้าติดตามเขามาตลอดเกือบสิบปี
ข้างกายรามานมีแต่ผู้หญิงสวยๆ เขากำลังฮอต! เป็นที่จับตามอง ทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมโสดสนิท
หญิงสาวทิ้งตัวลงนั่งบนที่นอนขนาดคิงไซน์ เธอย่นจมูกรู้สึกตะขิดตะขวงใจ จนต้องกระเด้งตัวลุกขึ้นยืน พร้อมกับเบ้ปากเมื่อนึกถึงหน้าที่ของมัน เขาใช้รองรับร่างของเขา เพื่อกิจกรรมในร่มกับบรรดาสาวๆ คู่ควง
“ยึ้ย!” สองมือยกขึ้นท้าวสะเอว ปากอิ่มบิดจนเบี้ยวพร้อมกับบ่นอุบ “นอนโซฟาก็ได้ฟ่ะ! ชิ!”
หัวใจดวงเล็กปวดแปลบเธอเป็นได้แค่เศษผงที่เคยปลิวไปกระทบร่างกายเขา แล้วก็ถูกปัดทิ้งแบบไม่แยแส
ถึงจะอยู่บ้านเดียวกันมานานเธอกับรามานเป็นเหมือนเส้นขนาน แทบจะไม่ได้พบเจอกันเลย และเธอก็เจียมตัว ได้แต่แอบมองเขาอยู่ในมุมลับตา เฝ้ามองด้วยหัวใจรักเต็มเปี่ยม แต่ไม่สามรถเปิดเผยได้ เมื่อมันคือความคิดของตัวเองฝ่ายเดียว ชายหนุ่มสูงส่งผู้นั้นไม่เคยรู้เรื่อง รู้ราว เขาดำเนินชีวิตในแบบของเขา เธอทำได้แค่เฝ้ามอง
“อาบน้ำดีกว่า!!” เจ้าตัวบ่นอุบ เข้ามาอยู่ในอาณาจักรของเขาแล้วแท้ๆ เธอยังหาได้รู้สึกถึงความอบอุ่นสักนิดเลย
วณิชยาเงยหน้ารับสายน้ำอุ่นที่พร่างพรมลงมา ซึมซับความอุ่นซ่านของน้ำใสๆ ที่โปรยปราย มีความสุขกับการชำระล้างร่างกาย พยายามสลัดความฟุ้งซ่านที่วิ่งวนอยู่ในร่างกายทิ้งไป!!
ชายในฝันอยู่แค่เอื้อมมือคว้า
แต่ทำได้แค่แอบมอง และแอบคิดถึง
เขาเป็นเจ้าชายสูงค่าในขณะที่เธอเป็นได้แค่เด็กก้นครัว สกปรกเปื้อนขี้เถ้ามอมแมม
มือเรียวบางยกขยี้เส้นผมเปียกชื้นหลังการสระ กลิ่นชมพูลอยฟุ้ง เป็นกลิ่นดอกไม้ที่วณิชยาโปรดปรานเธอสระผมทุกวัน แม้จะรู้ว่าไม่ดีกับหนังศีรษะ แต่ความเคยชินจึงทำเป็นประจำ อาศัยไม่เป่าผมด้วยไอความร้อนจากไดร์เป่าผม ปล่อยให้มันแห้งเองตามธรรมชาติแม้จะต้องใช้เวลานานกว่าปกติ
ค่ำคืนยามเมื่อแสงสุริยาหายลับไปหลังแผ่นน้ำ ความมืดโรยตัวลงมาครอบคลุมทั่วทุกพื้นที่แต่พื้นที่ท่องเที่ยวกลับสว่างไสวไปด้วยไฟนีออน สว่างเหมือนกลางวันไม่มีผิด เพียงแต่แสงเหลืองนวลนั่น ให้ความโรแมนติกมากกว่า มีเงา มีเหลี่ยมชวนให้หลงใหล
เสียงท้องร้องจ้อกๆ เพราะความหิวแต่มื้อค่ำที่สาวๆ ส่วนใหญ่พยายามเลี่ยง มื้ออาหารมื้อสุดท้ายมักจะสะสมไขมันในร่างกายทำให้เกิดส่วนเกิน วณิชยาก็เหมือนเช่นหญิงสาวคนอื่นๆ เธอจึงพยามเลี่ยงอาหารมื้อค่ำ แต่วันนี้เพราะรีบร้อนจนลืมอาหารมื้อกลางวัน กว่าจะหลบสายตารานีมาได้ เธอต้องหาช่องอยู่นาน ทิ้งคำบอกกล่าวเอาไว้เพราะหากรานีรู้ ไม่แคล้วถูกดุ เพราะนางไม่เคยปล่อยให้เธอรอดสายตาไปไหนได้เลย
“มีอะไรพอกินได้ไหมหว่า?”
หญิงสาวเดินไปค้นตู้เย็นหลังใหญ่ภายในห้องพัก
การตบแต่งแบบไร้ที่ติ มีความสะดวกสบายครบ สมกับอำนาจเงินบันดาล
ไอเย็นพวยพุ่งออกมาหลังเปิดประตูตู้เย็นหลังใหญ่เธอก้มตัวลงเพื่อหาอะไรรองท้อง และไม่ผิดหวังจริงๆ ของกินได้อัดแน่นเต็มตู้ อารามหิววณิชยาเลยไม่ได้ติดใจว่าทำไมของกินเต็มตู้เย็น? เธอคว้าองุ่นพวงโต กับไวน์!
ไวน์หนึ่งขวด คงเพราะอยู่ในกรอบมานาน วันนี้หญิงสาวเลยนึกอยากแหกกฎครั้งแรก เธออยากละเลียดชิมไวน์สักครั้ง เหมือนที่แอบเห็นรามานชอบจิบทุกครั้งยามที่กลับมาพักที่บ้าน
ไวน์ หนึ่งขวดที่เลือกออกมา วณิชยาไม่รู้หรอกว่ามันดียังไง? ยี่ห้อนี่รามานชอบเป็นพิเศษ เขาสั่งมาเก็บไว้ในห้องใต้ดิน CESARI “Mara Valpolicella Superiore” 2010 เยอะแยะ
“CESARI” ริมฝีปากอิ่มห่อเป็นรูปตัวโอ หลังพยายามเปิดขวดไวน์จนสำเร็จ
เธอได้กลิ่นหอมๆ ของผลไม้สุก บวกกับกลิ่นผลเชอรี่ดองหลังเทใส่แก้วทรงสูง หญิงสาวสูดกลิ่นหอมๆ นั่นเข้าปอด ก่อนจะกลั้นใจยกขึ้นจิบ หน้าหวานบิดเบ้ หลังจากปลายลิ้นแตะรสชาติเฝื่อนๆ พร้อมกับบ่นอุบ หน้าร้อนวูบ
“อี้! เฝื่อนจะตาย ชอบได้ไงนะนี่”
เธอวางแก้วไว้ตรงหน้า ปลิดผลองุ่นใส่ปากแทนแต่คนไม่เคยลิ้มลองแอลกอฮอลล์มาตลอดชีวิต มีหรือจะทานรสชาติร้อนแรงของแอลกอฮอล์ที่ผสมอยู่ในไวน์ได้
หน้าหวานใสขึ้นสีระเรื่อ! พวงแก้มอิ่มขึ้นสีจัด
กว่าจะรู้ตัวว่าตัวเองผิดปกติ ก็ต่อเมื่อเธอจัดการกินองุ่นพวงโตหมด และผุดลุกขึ้นยืนเพื่อเดินกลับไปพักผ่อนภายในห้อง
การมองเห็บวูบวาบ พื้นที่เหยียบลงไปโคลงเคลงวณิชยาเริ่มตระหนก แต่ก็ค่อยๆ ประคับประคองสติ เดินสะเปะสะปะกลับไปนอนที่เตียงจนได้ แม้จะเดินโซเซมาตลอดทาง
หญิงสาวทิ้งตัวนอนแผ่ บนที่นอนกว้างเธอลืมไปสนิทใจว่าจะไม่นอนทับรอยคนอื่น!
เมื่อความคิดเลอะเลือนกว่าที่ตัวเองจะควบคุมได้ เธอหลับสนิทหลังจากนั้น เพราะฤทธิ์เดชของไวน์เพียงแก้วเดียว
โชคชะตาเล่นตลกกับชีวิตมนุษย์เสมอ ในครั้งนี้ทั้งวณิชยาและรามานจะถูกพันธนาการไว้ด้วยกัน เพราะเหตุบังเอิญ หรือชะตาลิขิต!!
กลางดึกสงัด เงาร่างสูงใหญ่เดินประคองตัวเองมายังห้องพัก! วันนี้เขาไร้คนข้างกาย เมื่อมีเหตุฉุกเฉิน สาวๆ พากับตบตีเพื่อแย่งชิงเขาไปกกในค่ำคืนนี้ ชายหนุ่มระอากับความวุ่นวาย เขาจึงชิ่งหนี! กลับมานอนคนเดียวสักคืนคงไม่เป็นไร เมื่อตัวเองก็กำลังย่ำแย่หลังจากฟาดไวน์สุดโปรดไปหลายขวด ในขณะที่ท้องว่าง
รามานสะบัดศีรษะแรงๆ เขาคลำหาการ์ดในกระเป๋าเสื้อ ก่อนจะค่อยๆ สอดลงในช่อง
ตี้ด!
เสียงสัญญาณปลดล็อคดังขึ้น ประตูห้องเปิดอัตโนมัติมือแข็งแรงผลักประตู แล้วจึงแทรกกายเข้าไปด้านใน
เขาปลดเนคไท! ตามด้วยเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ ต่อด้วยกางเกงพอดีตัว เหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียว เมื่อมาถึงเตียงนอน ชายหนุ่มขมวดคิ้วนิดๆ เมื่ออุณหภูมิในห้องเย็นเฉียบ มีใครบางคนเปิดแอร์คอนนิชั่นทิ้งไว้และคนๆ นั้นคงไม่แคล้วจะเป็นนราเลขานุการส่วนตัวของเขาเป็นทั้งเลขาฯ เป็นทั้งบอดี้การ์ด แถมพ่วงตำแหน่งน้องชายต่างสายเลือด นราคือคนๆ เดียวที่เขาไว้ใจ รองจากอเล็คซานเดอร์ เพื่อนสนิท
ชายหนุ่มอมยิ้ม สอดตัวเข้าใต้ผ้าห่ม พร้อมกับพริ้มเปลือกตาหลุบลง
เขาเพลียเพราะการเดินทาง เพลียเพราะกรำงานหนัก เพลียเพราะร่ำสุราโดยไม่มีมีอาหารมื้อเย็นตกถึงท้อง!!
กำลังจะหลับสนิทรามานก็รู้สึกถึงความผิดปกติ
ไออุ่นจากใครบางคนแผ่ซ่านมาถึงเขาใครคนนั้นมีตัวตน และกำลังขยับเข้าใกล้
เบียดร่างกายอ่อนนุ่มนั่น กับแผงอกเปลือยเปล่า
ชายหนุ่มอมยิ้มท่ามกลางความมืดนรารู้ใจเขาถึงขนาดนี้เชียวหรือ ส่งผู้หญิงกลิ่นสะอาดมาไว้บนเตียงนอน ชายหนุ่มหัวเราะหึๆ รู้สึกถูกใจตั้งแต่ยังไม่ทันได้เห็นหน้ากลิ่นหอมๆ นั่นเหมือนกลิ่นดอกไม้ป่า
กลิ่นที่เขาจารึกไว้ในหัวใจแบบไม่มีวันลืม
วณิชยาขยับตัวเข้าหาไออุ่นที่แผ่ซ่านมาใกล้ เธออิงหน้ากับแผงอกแน่นตึง พร้อมกับควานมือสะเปะสะปะ เพราะผิวหยาบๆ ที่แตะต้องไม่คุ้นเคยมือ
ดวงตากลมโตปรือมองท่ามกลางความมืด มีเพียงแสงไฟนีออนเพียงนิดที่แยงลอดเข้ามาแทบจะมองไม่เห็น
แต่แววตาวาววามนั่น กลับสะกดเธออย่างชะงัด หญิงสาวไม่ได้เข้าข้างตัวเอง
แววตาแบบนี้เธอไม่มีทางลืม
เธอเมาจนละเมอฝันถึงผู้ชายเพียงคนเดียวที่แอบซุกอยู่ในห้องใจเชียวหรือ?
“รู้ไหมสาวน้อย สายตาของเธอกำลังเชิญชวนฉันอยู่”
เสียงแหบพร่ากระซิบถามเขาอมยิ้มๆ นิดๆ แม่สาวตรงหน้านี่ถูกใจเกินร้อย!!
วณิชยาเม้มปากเป็นเส้นตรง หน้าผ่าวร้อน!! หัวใจเต้นรัวแรง เธอไม่อยากเชื่อว่ารามานตัวเป็นๆ จะอยู่ตรงหน้าเธอ มันต้องเป็นความฝันที่เธอมโนไปเองแน่ๆ
“คุณอาจคิดไปเองก็ได้ค่ะ” เสียงหวานตอบกลับเพราะคิดว่าตัวเองแค่ฝันไป ขยับมือนุ่มนิ่มลูบไล้แผ่นอกเหมือนต้องการสำรวจ เพราะความอยากรู้อยากเห็นแท้ๆ
- ผู้เขียน
