บทที่1.กระต่ายน้อยหลงทาง...

1586 คำ

นางไม่มีทางปล่อยวณิชยาห่างสายตาหรอก!! ผู้หญิงสาวสวย บอบบาง กริยางามพร้อม ไปที่ไหนก็มีแต่คนสนใจ วณิชยาเหมือนนางกินรี สวยทั้งรูป และกลิ่น แถมมีคุณสมบัติครบครันเพอร์เฟคสุดๆ นางฝึกปรือมากับมือ ไม่ว่าจะการวางตัวต่อหน้าผู้คน รวมทั้งนิสัยโอบอ้อมอารีหากปล่อยห่างตาน่ะหรือ? คงมีมือดีฉกไปเคียงคู่เป็นแน่ และนางคงยอมไม่ได้ วณิชยาคือคนที่นางวางไว้ตรงตำแหน่งสำคัญ!! “ชยากลัวว่าตัวเองจะไปทำเป๋อ!! ให้รามานเสียชื่อน่ะสิคะ” หญิงสาวพยายามทัดทาน เธอไม่อยากทำให้ชื่อเสียงของคนที่ตัวเอง ‘แอบรัก’ มัวหมอง เพราะเหลือบไรแบบเธอ “ช่างสิ!! ไปทำงานก็เหมือนไปฝึกฝีมือ คนไม่เคยทำผิด แสดงว่าเขาไม่เคยทำงานอะไรเลย ส่วนคนที่ทำผิด นั่นจะเป็นประสบการณ์ของตัวเขาเอง” นางอธิบายให้ฟังอย่างคนที่ผ่านโลกมาก่อน นางคร่ำเคร่งกรำงานเคียงคู่สามีในวัยทำงาน เป็นหลังบ้านให้เขา จนบริษัทเติบโตแข็งกล้า และยิ่งเจริญรุดหน้า เมื่อบุตรชายมารับช่วงต่อ หลังสามีสิ้นใจ “แต่ชยาเอ่อ” วณิชยาไม่ได้กลัวทำงานออกมาไม่ดี เธอไม่ใช่คนเหลาะแหละ ที่กลัวคือการใกล้ชิดกับผู้ชายเสน่ห์แรงอย่างเขาต่างหาก เธอกลัวเผลอตัวแสดงความรู้สึกของตัวเองออกมา มันจะพาลทำให้มองหน้ากันไม่ติดเปล่าๆ เมื่อเด็กกะโปโลอย่างเธอคงทำให้เขารำคาญใจมากกว่า สาวๆ ที่อยู่ข้างกายเขา ส่วนมากปราดเปรียวและนำเทรน ผู้หญิงแต่งตัวสบายๆ ใส่เสื้อผ้าลูกไม้สีอ่อนๆ หรือจะไปสู้ผู้หญิงสวมชุดสีสันฉูดฉาดได้เล่า หากเปรียบคนเหล่านั้นเป็นนางหงส์เฉิดฉาย เธอเป็นได้ก็แค่หนอนผีเสื้อยามราตรี มีแต่ความอับเฉา!! ไม่สามารถสะกดใจคนมองได้ แต่นั่นคือความคิดของวณิชยา ในความคิดของหนุ่มๆ รอบตัวเธอ ทุกคนอยากยกย่องเชิดชู ผู้หญิงลักษณะแบบนี้แหละ ที่ผู้ชายส่วนใหญ่อยากได้มาเป็นแม่ของลูก เพียงแต่ไม่มีใคร? สามารถเข้าใกล้หญิงสาวได้ เมื่อรานี ออกโรงขวางเต็มที่ และเจ้าตัวไม่รู้เรื่องรู้ราวหรอกเธออยู่ภายใต้การควบคุมของ นางพญากลูซาคอฟ!! เพื่ออนาคตว่าที่ศรีสะใภ้ “สวัสดีครับท่าน” นราเดินเข้ามา เขานอบตัวทำความเคารพรานี คลานเข่าเข้าไปนั่งใกล้ๆ “ขึ้นมานั่งนี่เลยนรา ไม่รู้จักจำสิ!! สองคนพี่น้องนี่ไม่รู้เป็นอะไร ชอบถ่อมตัวเหลือเกิน” นางโวย พร้อมกับฉุดชายหนุ่มขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ข้างตัว “เอเห็นนราแบบนี้ แสดงว่ารามานอยูมาดริด’ แล้วใช่ไหม?” นางเอ่ยติง นราเป็นคนข้างกายบุตรชายเปรียบเหมือนมือขวา เห็นเขา แสดงว่าบุตรชายเดินทางมาถึงสเปนแล้วสินะ “ครับ คุณรามานกำลังเคลียร์งานที่ค้างไว้อยู่ครับ เลยให้ผมเอาของฝากมามอบให้คุณท่านก่อน” “เหอะ! ลูกชายฉัน กลับมาบ้านแทนที่จะโผล่หน้ามาให้เห็นบ้าง ดูมันทำกับฉันสิชยา ดูรามานทำกับแม่ของเขา” นางบ่นเสียงสั่น น้อยใจบุตรชายจนอยากจะร่ำไห้ หากไม่มีวณิชยาอยู่ใกล้ๆ ด้วย นางคงเหมือนคนแก่ที่ไม่มีใครสนใจหรือเหลียวแล หญิงสาวทำหน้าแหยๆ เธอไม่สามารถติติงรามานได้เช่นเดียวกัน เขาทำไม่ถูกข้อนี้เธอเห็นด้วย แต่ใครล่ะจะกล้าว่ากล่าวคนอย่างเขาล่ะ “อีกสักพักครับคุณท่าน งานกำลังยุ่งเหยิง คุณรามานเลยให้ผมเอาของฝากมาให้คุณท่านก่อน” นางเบ้ปากปรายตามองนราเหมือนจะค้อนให้ “ฝากไปบอกรามานด้วยนะนราฉันไม่ต้องการของฝาก ฉันต้องการลูกชาย!” นางกระแทกเสียงตอบ พร้อมกับสะบัดหน้าให้นรา “ครับ ผมจะเรียนให้คุณรามานทราบครับ” นรารับคำพร้อมกับยิ้มแผล่ สองแม่ลูกตะบึง ตะบอนใส่กัน แต่กลับรักกันยิ่งกว่าแม่ลูกคู่ไหนๆ ที่นราเคยเห็น “ครั้งนี้หิ้วอะไรมาฝากฉันล่ะ ได้ข่าวไปบ้านเกิดเธอไม่ใช่เหรอนรา” นางสงบใจได้ ไม่ใช่ครั้งแรกที่รามานเลือกงาน แทนที่จะรีบมาพบหน้านาง “หลายอย่างครับคุณท่าน ผมให้แม่บ้านหิ้วไปแล้ว อีกสักพักคงจะยกมาให้ท่านชิม” “ต๊าย! อย่าบอกนะว่ามีมังคุดติดมาด้วย” ผลไม้ไทยหลายอย่างรานีโปรดปรานและยิ่งเป็นมังคุดหวานกรอบ นางยิ่งชอบสุดหัวใจ ไม่ว่าจะเจอที่ไหน นางมักจะหิ้วติดมือมาตลอด ราชินีของมวลผลไม้ต้องยกให้มังคุดอร่อยๆ หวานชื่นใจนี่แหละ “ครับคุณท่าน คุณรามานรู้ใจคุณท่าน ไม่มีทางลืมเด็ดขาดว่าคุณท่านโปรดปรานอะไร?” นราตอบพร้อมยิ้มประจบ “ยะอย่างนี้พอจะอนุโลมให้ก็ได้” พอดีกับที่สาวใช้ยกจานผลไม้ของโปรดของรานีเข้ามาด้วย นางเลยหันไปสนใจผลไม้ ปล่อยให้พี่น้องได้คุยกัน ตามประสา “ใกล้จบแล้วใช่ไหมเรา” นรายกมือขึ้นวางบนศีรษะน้องสาวโยกมือไปมา แม้วณิชยาจะโตเป็นสาว เขาก็ยังมองว่าเธอยังเป็นเด็กเหมือนเคย “จบแหงๆ ค่ะ พี่ชายไม่เชื่อฝีมือน้องสาวคนนี้เลยเหรอคะ อย่างชยานี่ มีหรือจะสอบไม่ผ่าน” หญิงสาวฉีกยิ้ม คุยฟุ้งจนนราเกือบหัวเราะลั่น “ขอให้จริงเถอะ แล้วจะมีรางวัลให้” “จริงนะคะห้ามหลอกด้วย ชยาเอาจริงนะขอบอก” ดวงตาเป็นประกายวิบวับ เธอไม่ได้ต้องการรางวัลหรอก ทุกวันนี้มีครบทุกอย่างจนเกินพอดี เมื่อรานีเมตตา นางขนหาสิ่งของที่สาวๆ ควรมีให้เธอไม่มีตกหล่น จนไม่กล้าเปรยเรื่องความชอบของตัวเอง กลัวรานีจะบันดาลให้แค่นี้บุญคุณก็แทบจะทนแทนทั้งชาติไม่หมด “ได้เล๊ย! จะดวงดาว หรือพระอาทิตย์ หากน้องพี่อยากได้ พี่ก็จะจัดให้” “โม้! เอามาทำไมให้เกะกะคะ ทั้งดวงดาว ทั้งพระอาทิตย์ ทะเลชยาอยากไปทะเล” คำตอบจากน้องสาว ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาเลย แต่จะหาเวลาไหนพาเธอไปดีล่ะ เมื่อตอนนี้งานของตัวเองกำลังยุ่ง เมื่อรามานขยายกิจการออกไปหลายๆ ที่ จนดูแลแทบไม่หวาดไม่ไหว ที่เพิ่งกลับมาก็คือเมืองไทย รามานเอ็นเตอร์ไพรส์ขยายอาณาเขตไปถึงที่นั่นและกำลังอยู่ในช่วงบุกเบิกเขาเลยแทบจะไม่มีเวลาหายใจ “แล้วจะหาเวลาว่างๆ พาไป” หญิงสาวเบ้ปาก แอบเซ็งในใจหากนราพูดแบบนี้ เธอคงรออีกนานเพราะพี่ชายทำงานครบยี่สิบสี่ชั่วโมง ทั้งเจ้านายและลูกน้องแทบจะกลายเป็นซอมบี้มีโปรแกรมเดินเองอัตโนมัติ “ชยาไปเองได้ค่ะแค่ทะเล” วณิชยาหัวอ่อน ไม่ค่อยดื้อ แต่เธอก็ไม่ได้สนิมสร้อย เป็นผู้หญิงแบบผ้าพับไว้ เจ้าตัวมีมุมรั้นบ้างเหมือนกัน “อย่าเลย มันอันตราย” นราแย้ง เขายิ้มกว้างและหันไปตอบคำถามรานี หมดความสนใจวณิชยา แต่ที่นราไม่รู้คือหญิงสาวปักใจเสียแล้ว เธอจะไปทะเลด้วยตัวเอง เพื่อฉลองให้ตัวเองหลังเรียนสำเร็จ โดยไม่คิดจะพึงพาใคร เมื่อมันเป็นเรื่องง่ายๆ แค่โดยสารรถยนต์ไปเที่ยวพักผ่อนคนเดียว เป็นการออกเที่ยวครั้งแรก ที่วณิชยาต้องจำไปจนตาย กลิ่นอายทะเล บวกกับลมทะเลเย็นๆ พัดโชยปะทะหน้าหญิงสาวรูปร่างบอบบางยืนสงบริมทะเล เธอปล่อยให้สายลมโลมลูบร่างกายซึมซับความอ่อนละมุน เธอสูดลมหายใจลึกๆ กางมือออกกว้างๆ ก่อนจะตะโกนเสียงก้อง “วู้ๆ ทะเลๆ” มีสายตาหลายคู่เหลียวมองมา หลายคนอมยิ้มกับความสดใส และหลายคนอีกเหมือนกันที่สนใจหล่อนจริงจัง วณิชยาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นจุดสนใจ เธอมีออร่าที่ตัวเองไม่เคยรู้เพราะรานีกางปีกป้องไว้ เจ้าตัวเลยคิดว่าตัวเองเป็นคนธรรมดาที่แสนธรรมดาจนไม่มีใครสนใจ ผมยาวสลวย สยายตามแรงลม เส้นผมสีดำขลับเหมือนขนนกกา นานๆ วณิชยาจะปล่อยผมยาวเหยียด เธอมักจะรวบไว้เพื่อความเรียบร้อย วันนี้หญิงสาวปล่อยผมเหยียดตรงให้สัมผัสธรรมชาติอย่างเต็มที่ สายลมพัดแรงจนเส้นผมปลิวไสว ประกอบกับชุดสบายๆ ทำให้หล่อนเป็นที่สนใจมากขึ้น เมื่อเธอน่ารักสดใส น่ามองและน่าสานสัมพันธ์ หนุ่มๆ หลายคนขยับตัว เตรียมจะเข้าไปทำความรู้จักแต่วณิชยาดื่มด่ำกับกลิ่นอายทะเลจนพอใจ เธอหมุนตัวกลับ เดินกลับที่พัก! คอนโดหรูด้านหลัง กับห้องสวีทที่เธอแอบหยิบการ์ดเปิดประตูมาจากที่เก็บการ์ดของรามาน รามานมีห้องพักแบบนี้อยู่หลายแห่งเธอแอบรู้เข้าโดยบังเอิญ และสถานที่ที่ตัวเองเลือก มีที่พักของเขาซุกอยู่ และคนงานยุ่งอย่างเขา คงไม่บังเอิญมาพักช่วงที่เธอแวะมาเพราะหากเป็นเช่นนั้นคงซวยน่าดูเมื่อชายหนุ่มไม่เคยฉายเดี่ยว จากข่าวฉาวๆ ที่วณิชยาเฝ้าติดตามเขามาตลอดเกือบสิบปี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more