บทที่3.ควานหาสาวสวยคนนั้น

1509 คำ

รามานยิ้มกว้าง รู้สึกชอบใจหญิงสาวนางนี้เพิ่มขึ้น ดวงตาหวานคู่นี้คุ้นตาพิกลเขารีบสลัดความคิดนั่นทิ้งพุ่งสนใจหญิงสาวโสภาที่ทอดกายอยู่ตรงหน้าเต็มที่ “ถ้างั้นต้องลองพิสูจน์ดูสินะ คนสวย” เขาโน้มหน้าลงมาใกล้ๆ และวณิชยาก็ไม่ได้หลบ เธอแหงนหน้ารับ เหมือนท้าทาย ริมฝีปากอิ่มเต็มเผยอนิดๆ เหมือนเชิญชวนด้วยซ้ำ จูบ! จูบเป็นแบบนี้เองเหรอ? ปากหนาร้อนผ่าวทาบทับบนกลีบปากอิ่ม เธอตัวชาวูบ รู้สึกเหมือนจริงจนน่าตกใจ!! แต่หลังจากความตระหนกนั่น เธอเผลอเคลิ้มไปกับรสหวานซ่านทรวง มันคือความฝัน วณิชยาพยายามคิดแบบนั้น แต่กลับไม่ใช่ ความจริงโหดร้ายตีกลางแสกหน้าตอนที่เธอลืมตาตื่น ไม่มีทางแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว หนทางเดียวที่เธอคิดออกคือการหนี ผู้ชายคนนี้เกินกว่าที่เธอจะเอื้อมมือไปคว้ามาได้ เขาเป็นบุตรชายของผู้หญิงที่มีบุญคุณล้นหัว วณิชยาเตลิดออกมาจากห้องแห่งนั้น พร้อมกับความลับที่เจ้าตัวตั้งใจปิดปากเงียบ ต้องไม่มีคนที่สามรู้เรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะพี่ชาย หรือรานี เหตุการณ์ตอนเช้าตรู่.. วณิชยาตื่นขึ้นมาตอนสายโด่ง เธอผงะออกห่างๆ ชายหนุ่มด้วยความตกใจ เมื่อลืมตาขึ้นมาแล้วพบกับแผกอกแน่นตึงเป็นสิ่งแรก เปลือกตากะพริบถี่ๆ กว่าที่ความทรงจำจะกลับมาครบ เธอก็ต้องตระหนกอกสั่นยิ่งกว่าเก่า เขาคือคนที่เธอไม่ควรอย่างมากที่จะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วย รามาน กลูซาคอฟ บุตรชายของรานี สาวใหญ่ที่รับเธอมาอุปการะ เกิดอะไรขึ้นที่นี่? หญิงสาวค่อยกระถดตัวลงจากเตียงนอนด้วยความเงียบ พยายามเคลื่อนไหวให้เบาที่สุด ไม่อยากให้เขาลืมตาตื่น และเห็นเธออยู่ตรงหน้า เกล็ดน้ำตาไหลริน มือสั่นระริกควานหาเสื้อผ้าที่หล่นเกลื่อนพื้นขึ้นมาสวมใส่ลวกๆ เธอเผ่นแน่บหลังจากนั้น หลักจากทำลายหลักฐาน ทำลายการมีตัวตนของเธอ เพื่อปกปิดเรื่องราวครั้งนี้ไว้ ไม่ต้องการความรับผิดชอบ แม้ตัวเองจะสูญเสียสิ่งมีค่าของตัวเองไป ทำให้ตัวเองไร้ตัวตน คือวิธีที่วณิชยาคิดได้ แบบโง่ๆ 3ชั่วโมงต่อมา “อืมมม” เสียงครางยาวเหยียดรามานบิดกายด้วยความเมื่อยล้า เขาควานมือไปด้านข้างอย่างอัตโนมัติ เพื่อรั้งร่างอวบอุ่นของผู้หญิงที่ทำให้เขาลืมโลก ฟัดกับหล่อนเกือบทั้งคืนแบบหลุดโลก ไม่ได้ดูสังขารตัวเอง และไม่กลัวอุบัติเหตุไม่คาดฝันเหมือนที่เคยระแวง หล่อนสดสะอาด และหวานละมุน ว่างเปล่า!! ด้านข้างกายว่างเปล่าจนชายหนุ่มใจโหวงวูบ รามานลืมตา กระถดตัวขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียง พร้อมกับกวาดตามองหาผู้หญิงคนนั้น ภายในห้องพักของรามานเงียบกริบ ไม่มีใครอื่นนอกจากเขา หากไม่มีคราบไคลเลอะเทอะที่ตัวตน เขาเองยังคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคือความฝัน ผู้หญิงที่ตนเองนอนกกมาทั้งคืนหายไปดื้อๆ ชายหนุ่มยกมือเสยผม เริ่มงง สับสนและสงสัย หล่อนคือใครกันล่ะ? เค้าหน้าหวานรางๆ ท่ามกลางความมืด ดวงตาฉ่ำพราวด้วยแสงระยิบระยับ มันคุ้นตาพิกลรางเลือนๆ เหมือนความฝัน “หล่อนเป็นใครวะ?” ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นยืนก้าวลงจากเตียง เริ่มอารมณ์เสียแบบไม่มีสาเหตุ สายตาคมดุ ทอดมองคราบสีน้ำตาลจางๆ บนผ้าปูที่นอน เหมือนมันคือสิ่งแปลกประหลาด รอยนั่นแผ่เป็นดวงเล็กๆ ‘หยดเลือด’ จากส่วนที่เขาเองก็รู้อยู่แก่ใจ หยดเลือดที่แสดงถึงความผุดผ่องของผู้หญิงปริศนาคนนั้น รามานเดินพล่านในห้อง เขาพยายามสอดสายตามองหาบางสิ่งยืนยัน แต่กลับไม่เจออะไรเลย? ชายหนุ่มกำลังพลุ่งพล่านเดือดจัด หล่อนเล่นตลกอะไร? ทำตัวลึกลับเพื่อหวังผลอะไรหรือเปล่า? ประตูห้องสวีทก็เปิดผั๊วะ! เข้ามา นราหิ้วมาทั้งสูทชุดใหม่ กับอาหารเช้าหอมฉุย “เจอใครเดินสวนไปออกไหมนรา?” เสียงห้วนห้าวของเจ้านายหนุ่มถามดังๆ เกือบจะเป็นตะโกน นราทำหน้าเหรอหลา เขามองสบนัยน์ตาเจ้านายแล้วจึงตอบ “ไม่มีใครนี่ครับ?” รามานทอนฉุนตกลงหล่อนต้องการอะไร หล่อนหลบหน้าเขา หลังจากฟัดกันมาทั้งคืน โดยไม่คิดจะรอรับค่าตอบแทนได้ไง “เมื่อคืนจัดผู้หญิงมารอฉันอยู่ที่ห้องหรือเปล่า?” นราน่าจะเป็นคนจัดการให้กับเขาหล่อนอาจจะรับค่าตัวจากคนสนิทเขาแล้วก็ได้ รามานพยายามคิดในแง่ดี นรางงหนัก ชายหนุ่มเดินไปแขวนชุดสูทไว้บนที่แขวน หมุนตัวกลับมาตอบแบบมึนๆ “เปล่านี่ครับ คุณบอกอยากพัก” คำตอบของนราเหมือนไม้หน้าสามตีเข้ากลางแสกหน้าเขา หากนราไม่ใช่คนจัดการแล้วหล่อนคือใคร? หล่อนมาอยู่ในห้องนอนเขาได้ยังไง? “มีอะไรไหมครับ?” นราย้อนถาม เขาขมวดคิ้ว เริ่มได้กลิ่นตุๆ “เปล๊า! ช่างเถอะ” ชายหนุ่มโบกมือเดินเข้าห้องอาบน้ำ คิ้วเข้มขมวดแน่น สับสน และสงสัย น้ำเย็นฉ่ำไม่ทำให้ความคลางแคลงในหัวใจลดทอนลง กระทั่งแต่งตัวมานั่งรับประทานอาหารมื้อเช้า รามานก็ยังไม่วายคิดมาก ผู้หญิงปริศนาคนนั้นเป็นใคร? หล่อนต้องการอะไรกันแน่ หล่อนมีตัวตน แตะต้องสัมผัสได้แล้วทำไมหล่อนถึงหลบหน้าไป ที่สำคัญหล่อนเข้าห้องเขาได้ยังไง? สีหน้ายับยุ่งของเจ้านายหนุ่ม ทำให้นราแอบสงสัย รามานเงียบไปหลังจากได้คำตอบจากเขาเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน มีอะไรทำให้เจ้านายติดค้างในใจ มีใครบางคนอยู่กับเจ้านายอย่างนั้นเหรอ? เพราะการเป็นทั้งบอดี้การ์ด แล้วก็ทำหน้าที่เลขาฯ ส่วนตัวของรามานด้วย มันเลยทำให้นราฉุกใจ ท่ามกลางความเคร่งเครียดของการประชุมบอร์ดบริหารของ รามานเอ็นเตอร์ไพรส์ หัวหอกใหญ่อย่างรามาน กลับนั่งเงียบ เขาเหม่อลอยเป็นพักๆ สลับกับการขมวดคิ้ว พาให้ผู้ร่วมงานทุกคนพลอยระแวงไปด้วย รามานผุดลุกขึ้นยืน หลังจากคิดวนไปวนมา มันน่าจะมีสักทางสิ ให้ตามหาหล่อนได้ แต่มันเหมือนม่านหมอกบางๆ ขวางกั้นไว้ เขาคิดกลับไปกลับมาหลายตลบจนมาสะดุดเรื่องกล้อง! ระบบรักษาความปลอดภัยชั้นเยี่ยม ทำไม่เขาไม่นึกได้ก่อนหน้านี้นะ ‘วงจรปิด’ ชายหนุ่มเดินพรวดพลาดออกไปจากห้องประชุม เขาลืมไปด้วยซ้ำว่าเวลานี้ตัวเองทำอะไรอยู่ เป็นครั้งแรกที่รามานใส่ใจเรื่องอื่น มากกว่าเรื่องงาน อาการอึ้งปนแปลกใจ ฉายชัดบนสีหน้าของบอร์ดบริหารทุกคน!! ประธานใหญ่นั่งหน้านิ่ว ก็พากันเกร็งไปทั้งห้อง รามานเป็นคนจริงจัง แม้เขาจะอายุยังน้อย แต่ทั้งอำนาจและบารมีล้นเหลือ ผู้อาวุโสกว่ายังต้องเกรงใจ บรรยากาศการประชุมวันนี้อึมครึมมากสาเหตุเพราะหัวหอกคนสำคัญนั่งหน้าตึงแถมจู่ๆ ก็ลุกเดินหนีไปเสียอย่างนั้น “นรา เจ้านายคุณเป็นอะไร?” บอร์ดอาวุโสคนหนึ่งเอ่ยปากถามนรา หลังจากห้องประชุมเงียบสนิท นรายิ้มกร่อยๆ เขาเองก็ไม่รู้? เจ้านายอาจจะกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ เพียงแต่มันไม่เคยเกิดขึ้นเท่านั้นเอง “เจ้านายอาจจะนึกอะไรออกผมว่าวันนี้ควรจบได้แล้วนี่ครับ ไม่น่ามีอะไรอีก” นรารีบสรุป เขาไม่อยากให้ภาพพจน์ของรามานดูแย่ เจ้านายเป็นคนจริงจัง ไม่คิดว่าจะรั่วได้ขนาดนี้ ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ที่รามานให้ความสำคัญกับเรื่องอื่นมากกว่างาน ในขณะที่ทุกคนกำลังสับสน รามานกลับใจร้อนเป็นไฟ เขาแทบจะกระชากหัวหน้า รปภ. มาถลุงให้ยับ กล้องวงจรปิด ระบบรักษาความปลอดภัยที่ใช้มานานหลายปี วันนี้กลับเสีย!! พระเจ้า!! ภาพที่บันทึกไว้ก่อนหน้านี้ถูกลบ ทีมช่างแก้ไขและรีบูทระบบใหม่ทั้งหมดมันเป็นความซวย หรือว่ามีใครบางคนเล่นตลก ชายหนุ่มกัดฟันกรอดๆ ยืนหน้าบึ้ง เขาอยากจะอาละวาด ความหวังเดียวของเขาที่จะได้รู้ตัวตนสาวปริศนานั่น พังทลายลงไปในพริบตา!! “ผมขอโทษครับท่านพวกเราเพิ่งจะรีบูทเครื่องไปเมื่อสักครู่ ไม่คิดว่าจะมีคนต้องการภาพ ไวรัสบางตัวทำให้ระบบรวนเกือบทั้งหมด ผมไม่แน่ใจว่าจะสามารถกู้คืนให้ท่านได้ด้วยครับ ผมต้องขออภัยด้วยจริงๆ ครับ” หายนะยืนหน้าตึงตรงหน้า ความโชคร้ายครอบคลุมทุกพื้นที่ พวกเขารีบอธิบายปากคอสั่น ไม่คิดว่ามหาเศรษฐีหนุ่มหล่อ จะต้องการภาพในวันก่อนมันเป็นเรื่องเกินคาด แต่มันประจวบเหมาะจนเห็นเค้าลางความ ‘ซวย’ มาเยือน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more