ซึ่งวณิชยาไม่คิดจะย้อนกลับมาอีก
“ไม่ได้หรอกชยา เป็นสาวเป็นนางจะไปคนเดียวได้ยังไง ฉันไปด้วยนั่นแหละดีที่สุด”
นางสรุปตัดบท พร้อมกับเริ่มสำรวจวณิชยาซ้ำ มันต้องมีอะไรมากกว่าที่นางเดาแน่ๆ ไม่อยากนั้น คงไม่มีหลักฐานวางอยู่ตรงหน้า รามานไม่ใช่คนหละหลวม เขาไม่เขียนเช็คให้ใครโดยไม่จำเป็น!! และจำนวนเงินมันมากเกินกว่าจะแค่จับจ่ายให้คนรู้จัก มันเหมือนบุตรชายกำลังต้องการปกปิดบางอย่างที่มันร้ายแรง
“ว่าแต่ลูกชายฉัน เขียนเจ้านี่ให้ใคร นางเล็กๆ ในบ้านนี่เหรอ?”
นางแสร้งรำพึงทันได้เห็นวณิชยาสะดุ้งตัวโยน!! ก่อนที่หล่อนจะรีบกลบเกลื่อนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“ไปหาอะไรมาให้ฉันจิบแก้คอแห้งหน่อยสิชยาฉันอยากนั่งคิดอะไรเงียบๆ สักหน่อย”
นางแสร้งทำลืมๆ เรื่องที่พูดก่อนหน้า หากจะจับผิดวณิชยา นางต้องหาหลักฐานให้ได้คาหนัง คาเขา ไม่อย่างนั้นคนปากแข็งอย่างเด็กในปกครองไม
