หลายวันต่อมา...
พาทิศไม่พยายามรื้อฟื้นความทรงจำของตัวเองแล้ว เวลาที่ผ่านมาเรื่อย ๆ นี้เขาใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านนอก ใช้ชีวิตเรียบง่าย ตื่นเช้าเขาสวนกับพ่อตา เวลาเที่ยงกระถินก็ทำกับข้าวมาให้ เธอทำอาหารอร่อยใช้ได้เลย อาจจะเป็นเพราะอยู่ตัวคนเดียวที่เมืองกรุงทำให้หญิงสาวทำอาหารเก่ง ส่วนตอนเย็นเขาก็กลับเข้าบ้านหลังเล็ก
“เฮ้อ...ทำไมติดต่อไม่ได้นะ” กระถินบ่นอุบอิบกับโทรศัพท์มือถือเมื่ออยู่ดี ๆ ก็โทรหามีนาไม่ติด คนเป็นเพื่อนนั้นขาดการติดต่อไปอย่างไร้เหตุผล ซึ่งกระถินเพิ่งขายกระเป๋าได้ เธอจะใช้เงินที่ติดค้างมีนาอยู่ แต่กลับติดต่ออีกฝ่ายไม่ได้
“เป็นไร...”
“ติดต่อมีนาไม่ได้เลย”
“ติดธุระหรือเปล่า” พาทิศว่าพลางเดินมาช้อนทางด้านหลังหญิงสาว เขาจงใจถูไถแก่นกายภายใต้ผ้าขาวม้ากับบั้นท้ายของเธอ ทำเอาหญิงสาวรีบหันหน้ามามองทันที
“ทะ ทำอะไร ไม่เอานะ ขอทำกับข้าวเย็นก่อน”
“แป๊บหนึ่ง...”
“ไม่เคยทำได้อย่าง
