Chapter 10
แค่เธอเท่านั้น (1)
"ฮือๆ คุณพ่อคุณแม่ขา อัยย์อยากกอดคุณแม่ อยากกอดคุณพ่อ ฮือๆ"
ภัทรนันท์เห็นภาพนั้นแล้วต้องเบือนหน้าหนี ความรู้สึกคล้ายมีก้อนบางอย่างขึ้นมาจุกอยู่ในลำคอจนตีบตัน ขอบตาของเขาร้อนผ่าวและสั่นไหว เมื่อความสงสารอัดแน่นอยู่ในอกจนต้องขบกรามเข้าหากันเพื่อข่มความอ่อนแอเอาไว้ ภัทรนนท์เองก็ตกอยู่ในความรู้สึกไม่ต่างกัน ภาพนั้นแสนสะเทือนใจคนมอง
ร่างเล็กในชุดสีขาวเหมือนนางฟ้าตัวน้อยยืนกอดโกศเก็บเถ้ากระดูกแล้วสะอื้นไห้ไม่หยุด...พ่อและแม่ของหนูน้อยจากไปได้หลายเดือนแล้ว วันนี้พันเลิศพาหล่อนมาไหว้กระดูก ช่างน่าอดสูยิ่งนักเมื่อในงานศพพ่อและแม่หนูน้อยไม่ได้อยู่ในพิธีส่งผู้มีพระคุณขึ้นสวรรค์ ด้วยเพราะบาดเจ็บต้องนอนโรงพยาบาลนานเป็นเดือน...กว่าจะผ่านขั้นตอนอีกหลายๆ อย่างพันเลิศต้องยื่นข้อเสนอขออุปการะเลี้ยงดูเด็กสาวที่กำพร้าทั้งแม่และพ่อ ยอมให้ญาติๆ ของหล่อนที่กลายเป็นผู้จัดการมรดกโ
