Chapter 9
น้ำผึ้งหยดเดียว (3)
สิตางคุ์หันขวับไปตามเสียงที่เจือความไม่พอใจจนสัมผัสได้ จับจ้องมองสามีตนที่เดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างๆ มินตรา...ใจคนมองเสียวแปลบเมื่อเห็นแววตาอาทรคู่นั้นไล่มองไปตามร่างกายของอีกฝ่าย แววตาของเขาเต็มไปด้วยคำถามเมื่อเห็นสภาพที่ดูไม่จืดของน้องสาวสุดที่รัก คือความจริงที่เขารักน้องสาวมากกว่าตนซึ่งเป็นภรรยานอนร่วมเตียง สิตางคุ์รู้ดีเพียงแต่ไม่เคยพูดมันออกมา
ภัทรนันท์นับหนึ่งถึงสิบในใจก่อนที่เขาจะควบคุมความโกรธขึ้งเอาไว้ไม่ได้ เขามาทันช่วงจังหวะที่มินตราพูดออกมาแบบนั้น สายตาขุ่นเคืองตวัดมองภรรยาที่ยืนมองกลับมาอย่างท้าทาย
"ขอโทษทำไม ทำไมต้องขอโทษ คนที่สมควรขอโทษคือคนที่ทำคนอื่นเจ็บตัวเพราะความบ้าเลือดต่างหาก แต่ก็ไม่เคยได้ยินพูดออกมาสักคำ ใจดำเกินไปไหมที่นอกจากจะไม่รับผิดชอบการกระทำของตัวเองแล้ว ยังเที่ยวโยนความผิดให้คนโน้นคนนี้รับไปน่ะ"
จากที่คิดว่าจะปล่อยให้มันผ่
