Chapter 8
ความทรงจำของเด็กหญิงตัวน้อย (1)
ยามดึกสงัด บนถนนสายขึ้นเหนือเส้นเลี่ยงเมืองจังหวัดอยุธยาที่แสนเปลี่ยว นานๆ ทีจะมีรถวิ่งผ่านมาสักคัน ภัทรนันท์ชะลอความเร็วเมื่อไฟหน้ารถส่องกระทบกับวัตถุบางอย่างที่ข้างทาง เขากับภัทรนนท์ถึงกับมองหน้ากันด้วยความตกใจ
"อุบัติเหตุ! เอายังไงดี"
เสียงล้อรถบดถนนดังเอี๊ยดเมื่อคนขับตัดสินใจแตะเบรค ชายหนุ่มขับเลยไประยะหนึ่งแล้วเกิดความลังเลชั่งใจ...เขาชั่งใจเพราะกลัวเป็นมิจฉาชีพมาสร้างเรื่อง ก่อนจะดักปล้นเอาทรัพย์สินของมีค่าของเขาไป หรือไม่คนเจ็บอาจมั่วนิ่มว่าเขาเฉี่ยวชนจนกลายเป็นจำเลย เขาไม่เคยไว้ใจใครง่ายๆ เพราะบทเรียนนั้นมีมาแล้วมากมายเรื่องการไว้ใจคนจนกลายเป็นเข้าตัว
"ถอยกลับก่อน เราควรลงไปดูเผื่อมีใครบาดเจ็บ"
ภัทรนนท์ออกความเห็น พร้อมกันนั้นเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อแจ้งเหตุให้เจ้าหน้าที่มาจัดการ
ภัทรนันท์ตัดสินใจเข้าเกียร์ถอยหลังกลับ เขาเว้นระยะห่
