Chapter 16
คือฉันที่ไม่เหลือใคร (3)
"เธอกินยานอนหลับเกินขนาด ก็เลยหลับลึกปลุกไม่ตื่น ถ้าผมไม่ไปเรียกเพื่อตามลงไปกินข้าว มีอยู่สองอย่างที่จะเกิดขึ้น อย่างแรกร่างกายอาจต่อต้านสารพิษที่เกินขนาดจนตื่นมาอาเจียน หรือถ้าไม่ ป่านนี้เธออาจจะ...หลับยาวไปเลยก็ได้"
ภัทรนนท์เล่าให้คนที่เพิ่งมาถึงฟังด้วยน้ำเสียงเบาโหวง อันมาจากความรู้สึกผิดที่ติดอยู่ในใจ เขาเอาแต่โทษตัวเองว่าเป็นเพราะตนที่ทำให้มินตราน้อยใจจนถึงขั้นกินยานอนหลับเพื่อหวังผลไม่ให้ตื่นขึ้นมา ไม่คิดเลยว่ามันจะรุนแรงจนหล่อนมีความคิดแบบนี้ขึ้นมาได้
ภัทรนันท์จับจ้องมองคนที่ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงคนไข้ ที่ตอนนี้อาการพ้นขีดอันตรายเพราะมาโรงพยาบาลล้างท้องได้ทัน ใบหน้าของหล่อนซีดเซียวลงไปจนเขาใจหาย ชายหนุ่มขบกรามแน่นคิดไปถึงเรื่องเมื่อตอนบ่าย อาจเป็นเพราะเรื่องนั้น เป็นช่วงจังหวะเดียวกันกับที่น้องชายตนสารภาพอะไรบางอย่างออกมา
"เป็นเพราะผม ถ้าผมไ
