หลังจากมาช่วยเคสด่วนเสร็จในช่วงค่ำทั้งที่จริงๆ แล้ววันนี้ถือเป็นวันหยุดของเธอ คุณหมอสาวก็เดินไปยังแผนกกุมารเวช ตั้งใจว่าจะเอากระเป๋า แล้วไปออกกำลังกายเรียกเหงื่อที่ฟิตเนสซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลรักษ์ เพื่อให้ลืมความเครียดและความเศร้า ทว่าในจังหวะที่กำลังจะก้าวไปยังลานจอดรถเสียงแจ้งเตือนว่ามีข้อความเข้าก็ดังขึ้น คิ้วเรียวเหนือดวงตากลมโตขมวดเล็กน้อย ก่อนที่จะล้วงโทรศัพท์ออกมาเช็ก ทันใดนั้นก็ต้องตะลึงงัน
‘กูจับตาดูมึงอยู่…หึ…หึ…’
หลังจากตั้งสติได้ ปิยฉัตรก็เงยหน้าขึ้นมองซ้ายขวาอย่างระแวดระวัง ค่อยๆ ถอยกลับเข้าไปในตัวอาคาร จากนั้นก็ตัดสินใจพิมพ์ข้อความตอบโต้กลับไป
‘โรคจิตเอ๊ย! แน่จริงก็ออกมาเจอกันแบบตัวต่อตัวดิวะ อย่ามาทำเป็นหมาลอบกัด’
หลังจากจ้องหน้าจอมือถืออยู่นาน แต่ไม่มีข้อความจากคนที่ต้องการก่อกวนส่งมาอีก เธอจึงซุกโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋า แล้วถอนหายใจทิ้งแรงๆ ไม่สบายใจนักหรอกที
