ดิบ เถื่อน รัก(ซีรีส์ชุดหมอ ลำดับที่ 3)

‘แกไม่มีวันแย่งเขาไปจากฉันได้ และถ้าฉันตายคนที่เขาเกลียดที่สุดจะเป็นแก…เขาจะเกลียดแก’ นั่นเป็นถ้อยคำสุดท้ายของผู้หญิงที่จงเกลียดจงชังเธอเข้ากระดูกดำสาปแช่งเอาไว้ แต่ยังไม่วายจงใจโยนความผิดบาปให้เธอในเฮือกสุดท้ายที่สามีผู้โง่เขลาอย่างจอมพลมาทันได้ดูใจ หล่อนบอกเขาว่าเธอเป็นคนดึงเครื่องช่วยหายใจออก ก่อนที่หล่อนจะสิ้นใจตายไปต่อหน้าต่อตา ภาพเหตุการณ์ในวันนั้นยังคงชัดเจนในความรู้สึก ผู้หญิงท้องโตประสบอุบัติเหตุอาการสาหัส ซึ่งนักศึกษาแพทย์ปีสี่อย่างปิยฉัตรก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย เธอพยายามช่วยอีกฝ่ายอย่างเต็มที่ โดยร่วมมือกับแพทย์หญิงท่านหนึ่งที่บังเอิญมาเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี หากแต่ไม่อาจยื้อชีวิต ทำได้มากสุดก็แค่ช่วยชีวิตลูกของหล่อนเอาไว้ ใช่ว่าเธอจะไม่เสียใจที่เห็นคนตายไปต่อหน้าต่อตา ใช่ว่าเธอจะไม่ช่วยเหลืออย่างสุดความสามารถ แต่เป็นผู้หญิงมารยาประสาทกลับคนนั้นต่างหากล่ะที่ผลักไสความปรารถนาดีของเธอ หล่อนไม่พยายามแข็งใจเพื่อที่จะอยู่รอดไม่พอ หล่อนยังสาปแช่งให้สามีของหล่อนเกลียดเธออีก เขาควรจะรักผู้หญิงนิสัยไม่ดีขี้แอ๊บอย่างหล่อนจนหัวปักหัวปำ แล้วเกลียดเธอเข้าไส้อย่างนั้นหรือ? แค่คิดว่าเขาจะเกลียดน้ำตาก็พานจะไหล ก่อนที่ปิยฉัตรจะสะดุ้งเฮือกสุดตัว และหลุดจากภวังค์ฝันร้ายซึ่งตามหลอกหลอนเธอมาตลอดระยะเวลาหลายปี “โอยยยยย…ฝันถึง ‘ยัยนั่น’ อีกแล้วเหรอเนี่ย บ้าไปแล้ว…” คนที่ยังไม่ลืมตาขยับปากงึมงำ แล้วเค้นเสียงขมขื่นออกมาจากลำคอแห้งผาก “ตอนที่แกยังไม่ตายเขาก็เกลียดฉันอยู่แล้ว พอแกตายไปเขาจะเกลียดฉันอีกหน่อยจะเป็นไรไป” ปิยฉัตรพึมพำออกไปอย่างนั้น ทว่าภายในใจกลับร้าวราน หัวตาร้อนผ่าว แล้วเหตุการณ์เลวร้ายยิ่งกว่าก็พลันวาบขึ้นมาในความทรงจำ ต่อให้ซุกซ่อนมันไว้ในภวังค์ลึกแค่ไหนก็มิอาจลบเลือนไปจากจิตใต้สำนึกได้ เธอไม่เคยลืมว่าเมื่อหลายปีก่อนมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง เธอไม่เคยลืมรสชาติของการถูกคนที่ตัวเองรักมากที่สุดผลักไสออกไปจากชีวิต พร้อมกับยัดเยียดข้อหาฆ่าคนตายให้อย่างเลือดเย็น เธอตกเป็นจำเลยโดยที่เขาไม่ถามไถ่สักคำว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่ และต่อให้ตายก็ไม่มีวันลืม ว่าเขาตัดสัมพันธ์ขาดสะบั้นด้วยคำพูดและการกระทำโหดร้ายมากแค่ไหน ความเจ็บปวดรวดร้าวยังคงฝังแน่นอยู่ในอก และวาจาทำร้ายหัวใจก็ยังคงดังก้องอยู่ในหู ‘ตั้งแต่วันนี้เราขาดกัน! มึงไม่ใช่เพื่อนกูอีกต่อไป อ้อ…แล้วก็จำเอาไว้ด้วยล่ะ ว่าแม้แต่แอบรักกูมึงก็ไม่มีสิทธิ์’ เขาประกาศตัดความสัมพันธ์อย่างสิ้นเยื่อขาดใย วาจาทำร้ายหัวใจอย่างแสนสาหัสทำให้เธอน้ำตาคลอ ‘จอมมึงฟังกูก่อนได้ไหม’ เสียงสั่นเครือพยายามเอ่ยวิงวอน จากนั้นเธอก็วิ่งตามร่างใหญ่ไป แล้วยื้อแขนกำยำเอาไว้สุดแรง ก่อนจะถูกผลักลงไปกองกับผืนทรายร้อนๆ อย่างไร้ปรานี ครั้นจะตามไปยื้ออีกหนก็ต้องผงะ หลับตาปี๋ กลั้นหายใจตัวแข็งทื่อ เมื่อจอมโหดควักปืนออกมายิงเฉียดใบหูไปเพียงเส้นยาแดงผ่าแปด ปัง! ‘ออกไปจากชีวิตกูซะ! แล้วก็อย่ากลับมาให้กูเห็นหน้าอีก!’ เขาเค้นเสียงลอดไรฟัน ขณะทอดสายตาชิงชังมาให้ จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไปอย่างไม่เหลียวหลัง ทิ้งให้คนถูกเขาผลักไสออกไปจากชีวิตร้องไห้ปานปิ่มจะขาดใจ คิดมาถึงจุดนี้น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลออกมาอย่างสุดกลั้น คุณหมอสาวลุคห้าวเป้งที่มีมุมอ่อนไหวโคตรจะหญิงซุกซ่อนอยู่ยกหลังมือปาดน้ำตาลวกๆ ก่อนจะเค้นเสียงออกมาจากปากสั่นระริกด้วยความขมขื่นและอัดอั้นตันใจ “ถ้ามึงเกลียดกูนัก ทำไมวันนั้นมึงไม่ฆ่ากูให้ตายๆ ไปซะ ทำไมต้องให้กูทนอยู่อย่างเจ็บปวดแบบนี้ด้วย มึงคิดว่ากูเจ็บไม่เป็นหรือไงวะ ไอ้คนใจร้ายเอ๊ย!” ทันใดนั้นร่างบางก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อเสียงหนึ่งโพล่งขึ้น “หยุดพล่าม! แล้วไสหัวไปซะ!” เสียงใคร? ยังไม่ทันจะได้จับต้นชนปลาย น้ำเสียงกระด้างติดจะอู้อี้ก็ดังขึ้นอีกครา “บอกให้ไสหัวไปไงวะ! คนของฉันไม่ได้บอกเธอหรือไง ว่าฉันไม่เคยให้ผู้หญิงคนไหนนอนร่วมเตียงด้วยจนถึงเช้า…โดยเฉพาะผู้หญิงที่มานอนรอเสนอตัวให้ผู้ชาย ‘เอา’ อย่างเธอ” วาจาสุดโอหังทำให้คนฟังตาเหลือก ตัวแข็งทื่อเหมือนถูกสาป ก่อนจะกลั้นใจหันไปมองคนที่นอนอยู่ข้างๆ แล้วเธอก็ช็อกตาตั้ง และอ้าปากค้างไปชั่วขณะ รอยสักรูปมังกรผงาดที่พาดอยู่ตรงแผ่นหลังกว้างของคนที่นอนคว่ำหน้าอยู่นั้นช่างคุ้นตานัก มันคุ้นมากจนเธอรู้สึกใจหาย พอๆ กับคล้ายจะทุรนทุรายและแดดิ้นไปเสียตรงนั้น ไม่นะ! อย่าหันมานะ! แต่ดูเหมือนว่าคำภาวนาของเธอจะไม่เป็นผลเสียแล้ว ลมหายใจของปิยฉัตรพลันสะดุดกึก ลนลานยกมือขึ้นอุดปาก ในวินาทีที่อีกฝ่ายผงกหัวขึ้นเล็กน้อย แล้วเบี่ยงหน้ามาทางเธอ ดีหน่อยที่เขายังไม่ลืมตา จากนั้นก็ผ่อนลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ เธอลอบถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ผุดลุกขึ้นนั่ง ทว่าพอจะขยับตัวก็ต้องเบ้หน้าเมื่อรู้สึกปวดร้าวไปทั้งสรรพางค์ โดยเฉพาะช่วงล่าง และนั่นก็เป็นการตอกย้ำว่าเมื่อคืนเธอพลาด ‘นอน’ และ ‘ได้’ กับอดีตเพื่อนรักจริงๆ จากนั้นก็ดึงผ้าห่มมาพันรอบเรือนร่างเปลือยเปล่า โดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะอยู่ในสภาพไหน แล้วค่อยๆ กระถดตัวถอยหลังมาชิดขอบเตียงด้วยท่าทางระแวดระวัง เพราะกลัวว่าคนที่หลับอยู่จะลุกขึ้นมาทำอะไรบ้าดีเดือดกับเธออีก ครั้นก้าวขาลงจากเตียงด้วยสภาพทุลักทุเลคนที่ตั้งท่าจะก้มลงหยิบเสื้อผ้าที่ตกเกลื่อนก็ต้องฟุบตัวลงนั่งแหมะกับพื้น แล้วลนลานก้มหัวลงหลบข้างเตียง เมื่อได้ยินเสียงคนบนเตียงงึมงำคล้ายบ่น ผ่านไปสักพักเสียงนั้นก็เงียบหายไป เธอถึงได้ถอนหายใจเฮือก แล้วรีบฉวยเสื้อผ้ามาสวมใส่ “โอยยยย…รอยดูดเต็มเลย ไอ้ซาดิสม์เอ๊ย!” ในระหว่างที่กำลังสวมเสื้อตาก็เหลือบไปเห็นรอยดูดตรงหน้าอกเธอจึงหลุดก่นด่าออกมาด้วยความลืมตัว ทันทีที่ได้สติก็ทำตาโต รีบยกมือขึ้นอุดปากด้วยความตกใจสุดขีด แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือกตาเหลือกถลน เมื่อเสียงขุ่นคลั่กดังขึ้น “รำคาญโว้ย! จะอยู่หาสวรรค์วิมานอะไรอีกวะ บอกแล้วไงว่าคนอย่างฉันเอาผู้หญิงแบบเธอแค่ครั้งเดียว ถ้าอยากโดน ‘ซ้ำเช้า’ ก็ออกไปหาผู้ชายตามชายหาดโน่น!”