“หย่าอยู่แล้ว เมื่อกี้ผมก็แค่พูดเล่นๆ ให้คุณดีใจไปอย่างนั้นเอง วันจันทร์หน้าผมจะออกจากโรงพยาบาล ถ้าคุณพร้อมก็เอาใบหย่ามาให้ผมเซ็นก็แล้วกัน”
“อือ…”
เธอพยักหน้ารับทื่อๆ แล้วก้าวไปฉวยกาละมังที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้กับเตียงคนไข้ จากนั้นก็เดินลิ่วไปยังห้องน้ำ กลับออกมาอีกครั้งก็เห็นเขาหลับไปแล้ว
หญิงสาวถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วเดินไปทรุดกายลงนั่งข้างๆ ร่างของเด็กชายตัวน้อย ยื่นหลังมือแตะแก้มใส ไล้เบาๆ ก่อนจะก้มลงจุมพิตหน้าผากนูน จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนแนบข้าง เจ้าหนูทำเสียงงึมงำในลำคอ แล้วพลิกตัวมากอดร่างบาง เอาหัวซุกหน้าอกอุ่น ได้ยินเสียงกรนน้อยๆ ในจังหวะที่เธอดึงผ้าห่มมาคลุมร่างของทั้งคู่ ปิยฉัตรนอนลืมตาโพลง คิดว้าวุ่นอยู่นาน กว่าจะเคลิ้มหลับก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน
เช้าตรู่ของวันถัดมา คนที่ไม่ได้นอนเต็มตามาหลายวันก็ขยับปากบ่นงึมงำ หดคอหนีด้วยความรำคาญปนจั๊กจี้เมื่อมีอะไรสักอย่างมาปัดป่ายแถ
