“รู้สึกว่าตั้งแต่หย่าคุณจะเนื้อหอมขึ้นนะ ไปกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้าเชียว”
น้ำคำชวนหาเรื่องที่ลอยมากระทบโสตประสาททำให้เธอชะงักฝีเท้าที่ก้าวฉับๆ ไปข้างหน้า หันขวับไปหาคนที่กำลังยืนกอดอกพิงเสาด้วยท่าทีสบายๆ
“มันเรื่องของฉัน!”
ปิยฉัตรเชิดหน้าสวนกลับอย่างฉะฉาน จากนั้นก็หมุนตัวเดินลิ่วจากไปด้วยท่าทางหยิ่งๆ จนคนถูกเมินคำรามฮึ่มฮั่มในลำคอ ก้าวยาวๆ ไปดักหน้าเอาไว้
“งั้นก็มาคุยเรื่องของ ‘เรา’ หน่อยเป็นไร”
คิ้วเข้มเหนือดวงตายียวนเลิกขึ้น ขณะจ้องหน้าเธออย่างท้าทาย ท่าทางกัดไม่ปล่อยทำให้ปิยฉัตรนึกอัดอั้นตันใจ แถมคำว่า ‘เรา’ ยังทำให้เธอแสลงใจพิลึก
บ้าเอ๊ย! เขาเป็นผู้ชายประเภทไหนกันวะ หย่าแล้วมาตามตอแยทำไม ยังต้องการอะไรจากเธออีก
“เรื่องของเรามันจบแล้ว ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณทั้งนั้น!” เธอปฏิเสธอย่างหนักแน่น
“เกรงว่าคุณจะลืมเรื่องการตายของอรอุมาไปนะ”
น้ำคำตอกย้ำชวนให้นึกถึงอดีตอันน่าขมขื
