พริมาตักข้าวต้มเพิ่มให้คนขอทั้งนึกยิ้มกริ่มระคนภาคภูมิใจ ทำไมเธอจะมองไม่ออกว่าอีกฝ่ายกินด้วยความอร่อยหรือไม่อร่อย ผู้ร้ายปากแข็ง ปากไม่ตรงกับใจ คนฟอร์มจัด
เชอะ...จะเอ่ยปากชมว่าอร่อยน่ะมันยากเย็นนักหรือไง ดอกพิกุลจะร่วงออกจากปากหรือไงนะ
แสดงว่าฝีมือเธอไม่เลวนะเนี่ย ไม่เสียแรงทำตามขั้นตอนที่ป้านาถคนขายปลาออกมาทุกอย่าง มีเพิ่มเติมบ้างตามส่วนที่ตัวเองคิดว่าสมควร
“พรุ่งนี้ขอข้าวต้มปลากะพงอีกนะ”
“ไม่เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นบ้างล่ะคะ” ถามออกไปเพราะความหวังดี แล้วคำตอบที่ได้ทำเอาพริมานึกอยากถอนคำพูดขึ้นมาทันควัน
“ถ้าผมอยากเปลี่ยนจะบอกเอง คุณมีหน้าที่ทำก็ทำไป”
สายตาที่มองมาประกอบคำพูด ตีความได้ว่าไม่มาต้องยุ่งนั่นเอง แล้วจะให้คนรับคำสั่งพูดอะไรนอกจากคำว่า
“ค่ะ”
สามอาทิตย์ผ่านไป สำหรับพริมาแล้วดูไวเหมือนโกหก สำหรับการอยู่ร่วมบ้านกับคนรูปหล่อปากร้าย ซ้ำยังมีหลากหลายอารมณ์อย่างนรภัทร ซึ่งหญิงสาวก
