ก่อนที่เขาจะผละออกมาพร้อมกับความโมโหเมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“ไม่มีเชี่ยไรทำหรือไงวะ มาเคาะตอนนี้!” เขาสบถก่อนจะดึงผ้าห่มคลุมหัวคนตัวเล็กราวกับระบายอารมณ์เพราะหาที่ลงไม่ได้ แล้วเดินลงส้นหนักๆ ไปเปิดประตู
จิณณวัตรกำลังจะอ้าปากด่า แต่พอเห็นหน้าคนที่เดินเข้ามาว่าเป็นป้าปานที่เอาถาดอาหารมาให้ ก็ปรับสีหน้าเป็นเรียบเฉย
“ป้าเอาอาหารมาให้คุณดาต้าค่ะ พอดีคุณจูนเธอสั่งไว้”
“ขอบคุณครับ ผมจัดการเอง ป้ามีอะไรก็ไปทำเถอะ”
เขาบอกก่อนจะรับถาดเดินเข้ามาในห้อง ปิดประตูลงกลอนเสร็จสรรพ กำลังจะเรียกให้คนบนเตียงมากิน ก็ต้องชะงักเมื่อร่างเล็กนอนหลับตาพริ้ม หายใจสม่ำเสมอ
มุมปากหยักยกยิ้มเอ็นดูโดยที่อีกฝ่ายไม่มีทางจะได้เห็น ก่อนที่ร่างหนาจะเบียดกายขึ้นไปนอนเคียงข้าง ดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด
ขอกอดอีกนิดนะ ขอถ่ายเทความอบอุ่นให้อีกหน่อย ขอกอบโกยในยามที่ความรู้สึกของคนแข็งกระด้างคนนี้กำลังอ่อนโยน เพราะเม
