เปลือกตาสีอ่อนขยับขยุกขยิกไปมา ก่อนจะค่อยๆ ลืมขึ้นมาในที่สุด สาวน้อยผุดลุกขึ้นพรวดพราดเมื่อสติกลับคืนมาเต็มร้อย ก้มหน้าสำรวจร่างกายของตัวเอง ก่อนจะพบว่าอยู่ในชุดนอนสีชมพูอ่อนเรียบร้อยแล้ว ร่างกายที่เคยมีแผลก็ได้รับการทายาเรียบร้อย ที่สกปรกมอมแมมจากการล้มลุกคลุกคลานก็สะอาดสะอ้านหมดจด
เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอทำให้เธอหันขวับไปมองข้างๆ ลำตัวโตของคนที่ไปช่วยเธอกำลังนอนหอบหายใจอยู่อีกฟากของเตียงนอนกว้าง
เขาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่นะ แล้วใครเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าและใส่ยาให้เธอกัน หรือว่าเขา...
คนบ้า คงเห็นหมดแล้วสินะ
แล้วจะแปลกอะไร ในเมื่อตอนเป็นเด็กเขาก็เคยอาบน้ำให้เธอตั้งหลายครั้ง เธอยังจำได้ดีถึงใบหน้าบูดบึ้งของเขาที่ไม่ชอบใจสักนิดเมื่อต้องมาอาบน้ำให้เด็กน้อยตัวเล็กๆ เพราะแม่ของเขาบังคับ
ก็ตอนเด็กน้อยเบบี้และตอนนี้มันไม่เหมือนกันนี่นา
ค่อนขอดต่อว่าเขาไปเรื่อย ก่อนจะหยุดความคิดทั้งหมดเมื่อเ
