มือหนาที่กำลังจะยกขึ้นเคาะ กลับเอาลงมากำไว้ข้างตัวแทนเมื่อนึกได้ว่า จะรักษามารยาทเพื่อ! นี่บ้านเขา เขาไม่จำเป็นต้องสนใคร อ้อ ยกเว้นแม่ของเขาคนเดียวเท่านั้น แต่เสียใจแม่เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ ท่านตัดสินใจกลับไปอยู่ที่บ้านหลังเล็กอีกหลังที่เป็นบ้านหลังเดิมของตากับยายเขา ซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกลมากนัก ประมาณสองร้อยเมตรน่าจะได้ ภายในขอบรั้วเดียวกันนี่เอง
ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปด้านใน แรงเปิดผลัวะของเขามากพอที่จะทำให้คนที่กำลังนั่งเหม่อมองสายฝนตรงริมหน้าต่างสะดุ้ง และหันกลับมามอง
เธอย่นคิ้วนิดๆ เหมือนไม่เข้าใจเมื่อเห็นเขาตัวเปียกซกเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะลุกขึ้นยืนช้าๆ เดินผ่านหน้าเขาไปที่ตู้เสื้อผ้า เพียงครู่ก็กลับมาพร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็ก
ดารณาช้อนสายตาขึ้นมองเขาอย่างเว้าวอน จิณณวัตรไม่รู้ว่าควรจะหาเรื่องว่าอะไรเธอดี แต่ไม่ทันที่เขาจะได้คิดคำพูด ก็กลายเป็นว่าเธอเขย่งปลายเท้าเล็กๆ จนเต็มความสูง
