BAD FIANCE #3
1287 คำ
BAD FIANCE #3
เดรคมองหญิงสาวที่จ้องมาที่เขาอย่างประหม่า ก่อนที่จะเดินตรงไปนั่งลงบนโซฟาอย่างไม่สนใจ
“...” ลันตามองเดรคเล็กน้อย ก่อนจะนั่งเงียบอย่างทำตัวไม่ถูก
“เออไอ้เดรค ลันคือคนที่มาสมัครเป็นล่ามให้เรา กูกับไอ้วินเลยตกลงว่าจะให้น้องมาทำงานกับเรานะ” แทนหันไปพูดกับเดรคที่ยกเหล้าขึ้นมาดื่มด้วยใบหน้านิ่งเรียบอย่างคาดเดาไม่ถูก
“...”
อัศวินหันไปมองหน้าแทนเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี้ “แล้วพรุ่งนี้เรานัดคุยกี่โมงวะ”
“สองทุ่ม” แทนตอบก่อนจะหันไปถามลันตา “ลันมายังไง ให้พี่ไปรับมั้ย?”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวลันขับรถมาดีกว่า”
“พี่ไปรับดีกว่า ขับรถคนเดียวอันตราย” แทนพูดก่อนจะยิ้มให้หญิงสาว “ยังอยู่ที่เดิมใช่มั้ย”
“ใช่ค่ะ ยังอยู่ที่เดิม”
“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ทุ่มนึงพี่ไปรับ”
“ค่ะ” ลันตาพยักหน้าก่อนจะเอ่ยขึ้น “งั้นลันขอตัวก่อนนะคะ พอดีเพิ่งกลับมาถึงไทย ยังเจ็ตแล็กอยู่เลย”
“อื้ม เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง” แทนพูดก่อนทำท่าจะยืนขึ้น
“ไม่เป็นไรค่ะ ลันไปเองได้” ลันตายิ้มก่อนจะหันไปพูดกับอัศวินเบา ๆ “ไปก่อนนะพี่วิน เดี๋ยวจะแวะไปเล่นกับหลานนะคะ”
“อื้ม” อัศวินพยักหน้ายิ้ม ๆ
ลันตาหันไปมองเดรคเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นออกไปทันที
ปัง!
“เห้ออออ” ลันตาถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังออกมาจากห้องนั้น ก่อนจะถามเด็กเสิร์ฟที่เดินผ่านมาพอดี “น้องคะ ห้องน้ำไปทางไหนหรอ”
“ตรงไปขวามือครับ”
“ขอบคุณค่ะ” ลันตากล่าวขอบคุณก่อนจะเดินไปตามทางที่เด็กเสิร์ฟบอก
-ผ่านไปสักพัก-
หญิงสาวยืนล้างมืออยู่ตรงหน้ากระจกอย่างเหม่อลอยพลางคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น “นี่ฉันคิดถูกมั้ยเนี่ยที่กลับมา” หญิงสาวส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินไปจากห้องน้ำ
“กลับมาทำไม”
ลันตาชะงักก่อนจะหันหลังไปมองเจ้าของเสียงที่ยืนพิงผนัง พร้อมกับจ้องมาที่เธอด้วยแววตาเฉยชา “พะ...พี่เดรค”
“ฉันถามว่าเธอ...กลับมาทำไม!” เดรคพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ละ...ลันแค่อยากกลับมาอยู่เมืองไทย” ลันตาตอบพลางก้มหน้าหลบสายตาชายหนุ่มตรงหน้า
“เธอไม่รู้หรอ ว่าการที่ฉันเห็นหน้าเธอมันรู้สึกขยะแขยงขนาดไหน ห้ะ!!” เดรคพูดพลางก้าวเข้ามาหาหญิงสาวช้า ๆ
“...”
หมับ! เดรคบีบหน้าหญิงสาวให้เงยขึ้นมาสบตา “ไสหัวกลับไปซะ!”
“ไม่ ละ...ลันไม่กลับ!” ลันตาตอบด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ “พี่เดรคช่วยฟังลันหน่อยได้มั้ยคะ” หญิงสาวพูดขึ้นอย่างอ้อนวอน
“หุบปาก!” เดรคจ้องหน้าหญิงสาวอย่างดุดัน “อย่ามาพูดเรื่องระยำแบบนั้นให้ฉันได้ยินอีก!” เดรคตะคอกก่อนจะปล่อยมือจากใบหน้าของหญิงสาวแล้วหันหลังเดินกลับไป
หมับ!
“ฮึก...พี่เดรค...อึก...ดะ...ได้โปรด ฟังลันบ้างได้มั้ย” ลันตาพุ่งเข้าไปคว้ามือเดรคอย่างอ้อนวอน
“...”
“ฟะ...ฟัง...อึก...กันบ้าง วันนะ…” พลั่ก! เดรคสะบัดมือลันตาจนเซไปกระแทกกับผนังอย่างแรง
“อ๊ะ!...” ลันตาร้องขึ้นจากความเจ็บที่ได้รับ ก่อนจะเงยหน้าไปมองชายหนุ่มด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา
“สิ่งที่เธอควรจะทำ...คือออกไปจากชีวิตฉันซะ!” เดรคหันไปตะคอกใส่หญิงสาวก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
“ฮึกก...ฮื้อออ...ละ...ลันไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำ อึก ฮื้อออ” ลันตาทรุดตัวลงที่พื้นอย่างหมดแรง ก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างสุดจะกลั้น
-คอนโดลันตา-
แกร๊ก!
หญิงสาวเปิดประตูเข้ามาด้วยท่าทีเหม่อลอยกับน้ำตาที่ยังไหลออกมาไม่ขาดสาย
ครืดดด ครืดดด
ติ๊ด!
(สัมภาษณ์เป็นไงบ้างยัยลัน)
“ฮึก...ฉะ...ฉันเจอพี่เดรค...ฮื้ออ”
“...”
“เค้ายัง...อึก...เกลียดฉันเหมือนเดิม” ลันตาฟูมฟายอย่างคนไร้สติ
(ลัน...)
“และฉัน...ฮึก...ฉันยังรักเค้า...ฮื้ออ...รักเค้าเหมือนเดิม”
(...)
“ไม่เลย ฉันไม่ควร อึก กลับมาเลยจริง ๆ ฮึก” ลันตาทรุดลงกับพื้นก่อนจะร้องไห้ราวกับคนจะขาดใจ
(ใจเย็น ๆ ฉันกำลังไปนะลัน ใจเย็น ๆ) ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“อย่า...อึก...ฉะ...ฉันอยากอยู่คนเดียว”
(โอเค ตั้งสตินะลัน ใจเย็น ๆ ถ้าไม่ไหวโทรมา ฉันจะไปหาทันที)
“....”
ติ๊ด!
“ฮื้อออ ฮึก ฮื้ออออ” ลันตากดวางสายก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด
-อีกด้านก่อนหน้านี้-
แกร๊ก
ปัง!
อัศวินเงยหน้าขึ้นไปมองเดรคที่เดินเข้ามาอย่างหงุดหงิด
“เป็นอะไร” อัศวินเอ่ยถาม
“...” เดรคนั่งนิ่งก่อนจะกระดกเหล้ารวดเดียวจนหมด
“หึ” แทนหัวเราะอย่างกวน ๆ ก่อนจะยกเหล้าขึ้นมาดื่มอย่างอารมณ์ดี “ระวังกว่าจะรู้ตัว อะไร ๆ มันจะสายไปซะก่อนนะ”
“มึงหมายถึงอะไร” เดรคตวัดสายตาไปทางแทนก่อนจะถามขึ้นอย่างหงุดหงิด “ถ้าหมายถึงเรื่องผู้หญิงคนนั้น...กูไม่มีทางเสียใจ!”
“แล้วกูจะคอยดู...อย่าครางเป็นหมาเหมือนไอ้วินตอนโดนน้ำทิ้งไปละกัน”
“อ่าว ไอ้เชี้ยนี่ ลามมาที่กูอีก” อัศวินหันไปมองตาขวางใส่แทน
“...” เดรคหันหน้าไปทางอื่นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะยกเหล้าขึ้นมากระดกอย่างหงุดหงิด
-วันต่อมา-
“อื้อออ...กี่โมงแล้วเนี่ย” ลันตาลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา “เที่ยงแล้วหรอเนี่ย”
ตึ้ง!
Line
Awa: ลัน เป็นไงบ้าง?
Lunta: ดีขึ้นแล้ว
Awa: แล้วจะเอายังไงต่อ
Lunta: ว่าจะลองพยายามดูอีกสักรอบ
Awa: แล้วแต่ ถ้าแกไหว
Lunta: อื้ม
หญิงสาวจ้องโทรศัพท์อยู่สักพัก ก่อนจะเอามือลูบหน้าอย่างคิดไม่ตก “ลองดูอีกสักครั้งแล้วกัน มันคงไม่แย่ไปมากกว่านี้แล้วมั้ง เห้ออ” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะไปจัดการธุระส่วนตัวต่าง ๆ แล้วเตรียมตัวสำหรับงานคืนนี้
-หลายชั่วโมงต่อมา-
ครืดด ครืดด
ติ๊ด!
“ค่ะ”
(พี่เอง กำลังจะถึงแล้วนะ) เสียงคนปลายสายพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี
“โอเคค่ะ เดี๋ยวลันลงไปรอนะคะ”
(ครับ)
ติ๊ด!
หญิงสาววางสายก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินลงไปยังด้านล่างทันที ลันตายืนอยู่หน้าคอนโดสักพัก ก่อนจะเห็นรถตู้สีดำเคลื่อนมาจอดด้านหน้าเธอ พร้อมกับคนบนรถที่เปิดประตูลงมา
“ขึ้นมาสิ รอนานมั้ย” แทนเอ่ยถามหญิงสาว
“ไม่นานค่ะ” ลันตายิ้มให้แทนก่อนจะก้าวขึ้นรถไป แต่ก็ต้องชะงักที่เห็นสายตาของชายหนุ่มอีกคนที่มองมาอย่างไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ หญิงสาวก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปนั่งอย่างเงียบ ๆ
“ลัน วันนี้ลูกค้าที่เราจะติดต่องานด้วยเป็นคนจีน โอเคใช่มั้ย” แทนหันมาถามหญิงสาว
“โอเคค่ะ” ลันตายิ้มให้แทนอย่างสดใส “แต่ว่าพี่แทนก็พูดจีนได้ไม่ใช่หรอคะ”
“พอถูไถอะ ไม่ชำนาญเท่าเราหรอก” แทนพูดก่อนจะเอามือมาลูบหัวหญิงสาวอย่างเอ็นดู
“รำคาญ!” เดรคพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด
“หึ” แทนยิ้มมุมปากอย่างกวน ๆ ก่อนจะดึงมือออกจากหัวหญิงสาวทันที
- ผู้เขียน
