BAD FIANCE #4
1432 คำ
BAD FIANCE #4
-โกดังท่าเรือ-
“มันมากันยัง” แทนก้าวลงจากรถก่อนจะเอ่ยถามอัศวินที่ยืนสูบบุหรี่พิงเสาอยู่
“ยัง” อัศวินตอบก่อนจะยกข้อมือมาดูนาฬิกา “อีกสิบห้านาที”
“อือ” แทนพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหันไปเห็นลันตาที่ดูเกร็ง ๆ กับลูกน้องที่ยืนเต็มไปหมด “ลัน มานี่มา” แทนหันไปเรียกหญิงสาว
“ค่ะ” ลันตาเดินไปยืนข้างแทนก่อนจะมองไปรอบ ๆ ด้วยความรู้สึกแปลก ๆ
“ไม่ต้องกลัว ลูกน้องพี่เอง” อัศวินเอ่ยบอกหญิงสาว
“ค่ะ” ลันตายิ้มให้อัศวินเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสบตากับเดรคที่มองมาที่เธอพอดี ก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายหลบสายตาของเขาแทน
“มากันแล้วครับนาย” ธรรณ์เดินเข้ามาบอกอัศวินพลางเหลือบตามองลันตาเล็กน้อย
“เออ” อัศวินทิ้งบุหรี่ลงกับพื้นก่อนจะเดินเข้าไปในโกดังทันที
“สวัสดีครับคุณทินกร” แทนเอ่ยทักคนตรงหน้าหลังจากเดินเข้ามาในโกดังที่มีคู่ค้ากำลังยืนดูสินค้าอยู่
“ครับ” ทินกรพยักหน้ารับเล็กน้อย ก่อนจะเหลือบไปมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังแทนด้วยแววตาสนใจ “ผมเพิ่งสังเกตว่ามีสาวสวยมาประชุมกับเราวันนี้ด้วย”
“นี่ลันตา จะมาช่วยเป็นล่ามให้เรา” อัศวินเอ่ยขึ้น “ลัน นี่คุณทินกร หนึ่งในหุ้นส่วนของพี่”
“สวัสดีค่ะคุณทินกร” ลันตายกมือไหว้คนตรงหน้า
“สวัสดีครับ ไม่ต้องไหว้ก็ได้” ทินกรเดินไปจับมือของหญิงสาวลงเล็กน้อย ก่อนจะรู้สึกถึงสายตาของใครบางคนที่จ้องมาที่เขาอย่างไม่พอใจ “คนนี้น้องสาวคุณเดรครึเปล่าครับ” ทินกรหันไปถามกวน ๆ เมื่อเห็นเดรคจ้องมาที่เขาด้วยสีหน้าดุดัน
“หึ” แทนหันไปมองหน้าเดรคอย่างสะใจ “ใช่ครับ น้องสาวไอ้เดรคมัน ระวังหน่อยละกันนะครับ พี่ชายเค้าหวง”
“ผมนี่น่าจะทำบุญมาน้อย เจอผู้หญิงถูกใจทีไรมีพี่ชายทุกที” ทินกรพูดขึ้นขำ ๆ ก่อนจะเดินนำไปหาลูกค้าที่ยืนดูสินค้าอยู่ การเจรจานั้นดำเนินไปเรื่อย ๆ จากการตกลงผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่าย
-ผ่านไปสักพัก-
“เก่งเหมือนกันนะเรา” อัศวินหันไปชมลันตาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ
“คุณลันตาพูดภาษาเยอรมันได้ด้วยใช่มั้ยครับ” ทินกรเอ่ยถามขึ้น
“ค่ะ” ลันตาตอบก่อนยิ้มให้ชายหนุ่ม “คุณทินกรสนใจภาษาเยอรมันหรอคะ”
“ครับ งั้นผมขอระ...”//“กลับกันได้ยัง” เสียงของเดรคพูดขัดขึ้นอย่างหงุดหงิด
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับคุณทินกร” แทนหันไปเอ่ยกับทินกรยิ้ม ๆ
“ครับ” ทินกรพยักหน้าตอบ “ไว้เจอกันนะครับคุณลันตา”
ลันตายิ้มให้ทินกรเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปที่รถทันที
“ไปส่งคุณลันด้วย” แทนหันไปบอกคนขับรถ “ฝากลันด้วย กูมีธุระด่วน”
“เอ่อ ให้ลันติดรถไปกับพี่แทน...ได้มั้ยคะ” ลันตาหันไปกระซิบเบา ๆ กับแทน
“หึ ไปกับไอ้เดรคเนี่ยแหละ” แทนพูดขึ้นขำ ๆ ก่อนจะเลื่อนประตูปิดทันที
“เมื่อไหร่จะไปให้พ้นหน้าฉันสักที” เดรคเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ
“แล้วเมื่อไหร่พี่จะฟังลันสักที”
“เหอะ ให้ฉันโง่ฟังเธอสร้างเรื่องน่ะหรอ” เดรคปรายตามองหญิงสาวพลางยิ้มเยาะ
“พี่เดรค! ทำไมพี่ไม่คิดจะฟังอะไรลันเลย”
“แค่ภาพที่ฉันเห็นเธอกับไอ้ชั่วนั่น...มันก็ชัดเจนอยู่แล้วไง!” เดรคตะคอกกลับด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ลันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่วะ...”//“ไม่รู้งั้นหรอ! ห้ะ! เธอไปนอนกับผู้ชายคนอื่นแล้วบอกไม่รู้งั้นหรอ!” เดรคหันไปตะคอกหญิงสาวอย่างโมโห
“ลันไม่ได้มีอะไรกับเค้า!”
“พอสักที! หุบปาก!”
“พี่เดรคนั่นแหละฟังลันสักที!” ลันตาตะคอกชายหนุ่มกลับอย่างโมโห
“อย่ามาอวดดีกับฉันนะ ถ้าเธอไม่อยากเจ็บตัว!” เดรคหันไปชี้หน้าหญิงสาวด้วยความโมโห
“พี่มันบ้า! ดีแล้วที่เราเลิกกัน ฮึก” ลันตาตะคอกออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ลันตา!” เดรคหันไปกระชากหญิงสาวเข้ามาใกล้ ก่อนจะบดขยี้ริมฝีปากบางด้วยอารมณ์เดือดพล่าน
“อื้ออ...อ่อยย (ปล่อย)”
พลั่ก!
เพลียะ!
“ฮึก พี่มันเลว!” ลันตาตะคอกใส่หน้าเดรค ก่อนที่น้ำตาจะค่อย ๆ ไหลลงมา
“ใช่!...และฉันเลวได้มากกว่านี้อีก! จอดรถ!”
“เอ่อ คุณเดรคครับ แถวนี้มันเปลี่ยวมากเลยนะครับ” คนขับรถตอบกลับมาอย่างกลัว ๆ
“กูบอกให้จอด!”
เอี๊ยด!
เดรคเอื้อมมือไปเปิดประตูก่อนจะกระชากหญิงสาวลงไป “ถ้าเก่งนักก็กลับเอง!”
“ไม่เอา ๆ พี่เดรคอย่าทำ ฮึก แบบนี้” ลันตาพุ่งไปจับมือชายหนุ่มก่อนจะมองไปข้างทางอย่างกลัว ๆ
“ลันไปด้วย ฮื้ออ ลันขอโทษ ๆ”
พลั่ก!
เดรคสะบัดมือหญิงสาวออกก่อนจะเดินขึ้นรถไปทันที
“ไป!”
“เอ่อ...”
“กูบอกให้ไปไง!”
“ครับ ๆ” คนขับรถเหลือบมองลันตาผ่านกระจกข้างเล็กน้อย ก่อนจะขับรถออกไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ไม่ ๆ พี่เดรค อย่าทิ้งลันไว้แบบนี้ ฮื้ออ พี่เดรค” ลันตาวิ่งตามรถอย่างใจเสีย
“พี่เดรค อึก รอก่อน รอลันก่อน!” หญิงสาวทรุดตัวลงที่พื้นอย่างหมดแรง ก่อนจะมองไปยังบริเวณข้างทางที่มีหญ้ารกทึบอย่างกลัว ๆ
“ฮึก ฮื้ออ” หญิงสาวมองไปข้าง ๆ อย่างหวาดกลัว ก่อนจะลุกขึ้นหยิบกระเป๋ามาเปิดหาโทรศัพท์ “แบตหมด! ฮึก นี่มันวันเฮงซวยอะไรของฉันเนี่ย” ลันตาพูดขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรากออกมา ก่อนที่จะกอดกระเป๋าแนบอกไว้แน่นแล้วเดินไปตามทางอย่างหวาดกลัว
“เฮ้ย ๆๆ ใครเดินมาวะ” เสียงของหนึ่งในคนงานก่อสร้างที่นั่งดื่มเหล้าอยู่เอ่ยขึ้น “สวยฉิบหาย ดูไกล ๆ ยังสวย”
ลันตามองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเกรงกลัว ก่อนจะถอยหลังหนีเดินไปอีกทางทันที
“เฮ้ย ๆ ไปเว้ย ๆ”
“กรี๊ดดด! ช่วยด้วย ฮึก ช่วยด้วย” ลันตากรีดร้องอย่างตกใจที่โดนชายหนุ่มกลุ่มนั้นเข้ามากระชากแขนแล้วดักหน้าหลังไว้ “กรี๊ดดดด ขอร้อง อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฮื้ออ” หญิงสาวยกมือไหว้คนตรงหน้าอย่างอ้อนวอน
“น่าเอาฉิบหาย ฮ่า ๆ” ชายหนุ่มตรงหน้าพูดขึ้นก่อนมองลันตาด้วยแววตาลามก “พี่ปล่อยน้องไปแน่ แต่ขอสักทีสองทีละกัน ฮ่า ๆๆ”
“ปล่อย! ช่วยด้วย! กรี๊ดดดด อ๊ะ!..” ลันตาทรุดลงกับพื้นทันทีเมื่อถูกชายหนุ่มตรงหน้าต่อยเข้าที่ท้องอย่างจัง
“เห้ย อย่ารุนแรงดิวะ เดี๋ยวของเสียหาย”
“ก็แม่งแหกปาก เดี๋ยวพ่อมึงก็มาพอดีหรอก!”
“ขอร้อง ยะ...อย่าทำอะไรฉะ...ฉันเลยนะ” ลันตาพูดอย่างอ่อนแรงพลางกระเถิบตัวหนีจากชายหนุ่มตรงหน้า
“ลากมันเข้าไปพงหญ้าตรงนั้น”
“ไม่ ฮื้อออ” หญิงสาวพยายามต้านทานสุดแรงแต่ก็เหมือนจะไม่เป็นผล “อย่า อึก ยะ...อย่าเข้ามา ฮื้ออ”
ปริ๊นนนน! ปริ๊นนนนน!
“ใครวะ! “ชายหนุ่มที่กำลังจะลากลันตาเข้าไปข้างทางอุทานขึ้นอย่างหัวเสีย ก่อนที่เพื่อนของเขาทั้งหมดจะพากันมองไปที่รถคันนั้น
“ลัน!”
“พะ...พี่แทน ฮื้ออ ชะ...ช่วยลันด้วย” ลันตามองไปที่ชายหนุ่มอย่างดีใจ
“ปล่อยน้องกู!” แทนหันไปตะคอกชายหนุ่มที่คร่อมลันตาไว้ด้วยอารมณ์เดือดพล่าน “จัดการพวกมันให้หมดทุกตัว!” แทนหันไปสั่งลูกน้องก่อนจะเดินเข้าไปหาลันตาทันที “ลันไหวมั้ย”
“ฮื้ออ พี่แทน ลันกลัว ฮึก” ลันตากอดชายหนุ่มไว้แน่น
“ไม่เป็นไร ๆ เดินไหวมั้ย” แทนก้มลงไปถามหญิงสาว
“ไม่ไหวค่ะ อึก พะ...พวกมันต่อยท้องลัน ฮื้ออ”
“พวกระยำ!” แทนพูดขึ้นอย่างโกรธแค้น ก่อนที่จะอุ้มลันตาไปที่รถทันที “ไหวมั้ย เดี๋ยวพี่พาไปโรงพยาบาล”
“ลันอยาก ฮึก กลับคอนโด” ลันตาหันไปพูดกับแทนที่มองหน้าเธอด้วยความเป็นห่วง
“อื้ม” แทนพยักหน้า
“พะ...พี่แทน อึก รู้ได้ยังไงว่าลันอยู่ตรงนี้”
“ไอ้เดรคโทรมาบอกพี่” แทนตอบเสียงนิ่ง
“ฮึก ฮื้ออ” ลันตาเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ก่อนจะมองไปนอกหน้าต่างแล้วปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาด้วยแววตาเจ็บปวด
- ผู้เขียน
