ปรนเปรอ #2

1230 คำ

ลำพังแค่คืนนี้เธอต้องมานอนกับลูกค้าแบบที่ไม่คิดฝันมาก่อนมันก็เกินพอแล้ว ยิ่งตอนนี้ตรงกลางหว่างขาของเธอกำลังมีใบหน้าหล่อเหลาคอยซุกไซ้เพื่อดูดเลียน้ำใสที่เอ่อล้นออกมาให้กันอีก มันยิ่งทำให้เธอสมองว่างเปล่าไปกันใหญ่ หูทั้งสองข้างอื้ออึง หนำซ้ำสมองยังคิดอะไรไม่ออก จนสุดท้ายเธอก็ได้มาอยู่ในสภาพนอนอ้าขาและจ้องมองทุกการกระทำของอีกฝ่ายทั้งใบหน้าเหยเกแทน พราวรุ้งทำได้แค่มองฉากวาบหวิวตรงหน้าตัวเองตาไม่กะพริบและพยายามเม้มปากเอาไว้แน่น เมื่อมันเป็นอีกครั้งที่เธอตั้งท่าจะส่งเสียงร้องออกมาอย่างห้ามไม่ไหว “ฉันทำไม่ดีเหรอ” มังกรที่ตอนแรกเอาแต่เพลิดเพลินกับร่างกายของเธอไม่ยอมจบสิ้นเอ่ยถามขึ้นมาพร้อมทั้งช้อนสายตาขึ้นมามอง เขาเห็นว่าเธอทำหน้าทรมานจากความเสียดเสียวที่ได้รับมากเกินไป ไม่สิ คุณมังกรทำดีเกินไปด้วยซ้ำ… “ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ” พราวรุ้งส่ายหน้าปฏิเสธกลับไปโดยพลัน เธอเคยขลาดอายต่อคนตรงหน้าอย่างไร ตอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม