bc

เล่ห์สันนิวาส

book_age16+
391
ติดตาม
3.3K
อ่าน
แนวดาร์ก
เซ็กส์
แบดบอย
ซีอีโอ
ดราม่า
หวาน
ตึงเครียด
first love
ตึงเครียด
ยังบริสุทธิ์
like
intro-logo
คำนิยม

"นี่เธอ...ผู้หญิงที่อาละวาดใส่ไอ้ภักษ์บนดาดฟ้าร้านบลูนี่"

"ที่แท้ก็ได้ลูกหมาภักษ์ส่งมาจริงๆ ด้วย" น้ำเสียงตึงเครียดเล็ดรอดผ่านริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสดของหล่อน ดวงตาวาวโรจน์แดงก่ำ หล่อนเปลี่ยนสวมชุดลำลองแล้วแต่คงยังไม่ได้อาบน้ำล้างหน้าดังนั้นราวินจึงจำหล่อนได้แม่นยำ หล่อนคือหญิงสาวที่มีปัญหากับภักษ์เมื่อเกือบๆ สองชั่วโมงที่ผ่านมาอย่างแน่นอน

"ที่แท้เธอก็เป็นเมียน้อยไอ้ภักษ์นี่เอง...มิน่า"

"ฉันไม่ได้เป็นเมียน้อยมัน...อย่ามาพูดหมาๆ นะ" หล่อนฮึดฮัดจ้องเขาด้วยความชิงชัง

"ได้ภักษ์มันคิดยังไงถึงได้เอาสก๊อยอย่างเธอมานอนด้วย ไม่มีเกรดเลยจริงๆ" ชายหนุ่มตอกวาจาเชือดเฉือนเจ็บแสบ ทำเอาอีกฝ่ายลมออกหู หล่อนดิ้นอีกครั้งแต่ก็ต้องกลับมานอนหอบนิ่งอยู่ภายใต้ร่างใหญ่ที่คร่อมตระหง่านอยู่ดี ด้วยไม่อาจจะสู้กำลังวังชาของเขาได้

"มันใช้ให้แกมาทำอะไรฉัน...ฆ่าปิดปากงั้นเหรอ"

"รุนแรงจัง...วิถีผู้ดีเขาไม่ทำกันหรอก"

"หึ...วิถีผู้ดีเขาหลอกฟันผู้หญิงแล้วทิ้งอย่างเพื่อนแก หรือย่องเข้าบ้านคนอื่นทำตัวเป็นโจรกระจอกงั้นสิ"

"อย่ามาปากดี...ฉันมานี่ไม่เกี่ยวกับไอ้ภักษ์หรือเรื่องที่เธอไปเป็นเมียน้อยเมียเก็บใครหรอกนะ ฉันแต่ต้องการตัวเธอ...เท่านั้น"

"..." หล่อนงุนงง...ลำดับเหตุการณ์ไม่ถูก หากเขารู้จักกับภักษ์แล้วจะมีเหตุผลอื่นที่อยากได้ตัวหล่อนไปทำไมกัน ตลอดเวลาหลายเดือนที่เกิดเรื่องหล่อนหลบลี้ผู้คน เก็บตัวเพื่อป้องกันตัวเองจากภัยที่อาจจะคุกคามจากการกระทำของหล่อนเอง ซึ่งที่ผ่านมาทุกอย่างราบรื่นมาโดยตลอด จนทำให้หล่อนย่ามใจและกลับมาที่บ้านและไม่คาดฝันว่าอันตรายจะมาเยือนในเวลาเพียงเสี้ยวอึดใจเช่นนี้...

"ต้องการตัวฉัน...ไปทำไม...เพื่ออะไร"

"อันที่จริงเราควรจะได้เจรจากันดีๆ ถ้าเธอไม่เล่นตัวจนฉันต้องใช้วิธีนี้ แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าที่แท้เพราะเธอมีอาชีพเป็นเมียน้อยเมียเก็บถึงได้หาตัวยากนัก"

"นี่ปล่อยฉันซะที! คุณพูดเรื่องอะไรฉันไม่รู้เรื่องด้วยเลย เราไม่เคยรู้จักกัน!!"

"เราได้มีเวลาทำความรู้จักกันยาวๆ แน่...ตอนนี้ฉันคิดออกแล้วว่าควรทำยังไงดีกับผู้หญิงหิวเงินอย่างเธอ" ราวินยังคงปักใจเรื่องที่หล่อนเป็นน้อยจนทำให้ครอบครัวเพื่อนรักของเขาต้องสั่นคลอนอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในประวัติศาสตร์ของภักษ์จอมเสเพล

มันไม่ง่ายเลยถ้าจะต้องกล้ำกลืนฝืนใจมีลูกกับผู้หญิงที่เคยเป็นเมียน้อยของเพื่อน...ลูกของเขาไม่ควรมีแม่นิสัยต่ำตมเช่นนี้...

แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกใช่ไหม...

"เธอต้องการเงินจากภักษ์เท่าไหร่" ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงทุ้มเนิบ

"ฉันไม่ได้ต้องการเงิน...ฉันต้องการให้เขารับผิดชอบ! ในสิ่งที่เขาทำลงไป..." หล่อนหายใจแรงตามจังหวะของหัวใจที่เต้นถี่หนักขึ้น ความขลาดกลัวบรรเทาเบาบางลงอย่างน่าแปลกประหลาดทั้งๆ ที่เขาก็ยังคงมีท่าทีประสงค์ร้ายต่อหล่อน หัวข้อสนทนามันเรียกร้องความสนใจจากหล่อนมากกว่า

"เธอควรหยุดได้แล้ว...เพราะถ้าเธอไม่หยุดฉันนี่แหละจะหยุดเธอเอง"

"แกกับเพื่อนของแกมันก็สารเลวไม่ต่างกัน"

"ฉันจะเป็นคนจ่ายเงินให้เธอเอง...และต่อไปนี้เธอต้องเลิกยุ่งกับภักษ์เด็ดขาด"

"เพราะอะไร...แกเป็นใครกันแน่" หล่อนมองจ้องลึกเข้าไปในดวงตาเพื่อค้นหาคำตอบของคำถามนั้น แต่ก็พบเพียงความเวิ้งว้างว่างเปล่า

"เพราะเธอต้องมาเป็นเมียฉัน...มาเป็นแม่ของลูกให้กับฉัน"

"เรื่องบ้าอะไรกัน!! ฉันไม่ยอมทำอะไรบ้าๆ แบบนั้นหรอก” หล่อนเถียงขาดใจ ออกแรงสะบัดข้อมือ ยังคงไม่ยอมลดละในการพาตัวเองสู่อิสรภาพแม้รู้ทั้งรู้ว่าเป็นไปไม่ได้หากชายปริศนาผู้นี้ไม่ยอมปล่อยเสียเอง

เขาเป็นใครหล่อนยังไม่รู้จักเลย...ผู้ชายที่รู้จักกับภักษ์ซึ่งกำลังมีปัญหากับหล่อนจู่ๆ ก็บุกเข้ามาในบ้านแล้วยื่นข้อเสนอบังคับให้หล่อนยอมรับทุกคำบัญชาโดยไม่ถามความสมัครใจสักคำ

"ฉันไม่ได้ถามสักคำว่าเธอจะยอมหรือไม่ยอม...แต่ฉันกำลังจะบอกว่า...เธอต้องทำ!!"

chap-preview
อ่านตัวอย่างฟรี
บทที่ 1 ตอนที่ 1
"โรม...เมื่อไหร่จะให้คำตอบแม่..." เสียงแหบแผ่วของหญิงวัยห้าสิบปลายๆ เอ่ยถามบุรุษร่างใหญ่ในชุดสูทสุภาพซึ่งยืนล้วงกระเป๋าหันหลังให้นาง สายตาของเขาทอดมองไปยังบริเวณด้านหน้าของตัวบ้านผ่านหน้าต่างกระจกใส เหมือนไม่อยากสบตาเผชิญหน้ากับผู้ให้กำเนิดซึ่งกำลังคาดคั้นจิตใจเขาอยู่"ผมพยายามขอนัดพบเขาหลายครั้งแล้วครับแม่...แต่ทางนั้นปฏิเสธมาทุกที ผมเบื่อ..." เขาตอบตามตรงน้ำเสียงไม่ได้บอกว่ากำลังมีอารมณ์แต่นิ่งทุ้มบ่งบอกถึงความเบื่อหน่าย          "แม่อยากอุ้มหลานก่อนตาย ลูกก็รู้ว่าแม่อยู่ได้อีกไม่นานแล้ว เวลามันจินจวนเข้ามาทุกที โรม...ทำเพื่อแม่อีกสักครั้งเถอะ" นางกล่าวกลับบุตรชายอย่างอ่อนใจ เอนพิงร่างอ่อนแรงไปกับพนักโซฟาและหลับตาลง  "คุณแม่..." ชายหนุ่มหันกลับมาเมื่อรู้สึกถึงความผิดปกติเพราะมารดาไม่พูดอะไรต่อ เขารีบก้าวเท้ายาวๆ เข้ามานั่งเกาะหน้าตักของนาง ถอนหายใจอย่างจำยอม "คุณแม่ยังแข็งแรงดี...อย่าพูดแบบนั้นอีกนะครับ" ใบหน้าคมกร้านหล่อเหลาซบลงบนตักอุ่น เอื้อมมือกอดร่างผอมบางเอาไว้มอบความรักผ่านสัมผัสจากใจ...            "โรม...แม่เป็นมะเร็งระยะที่สาม แม่รู้ตัวดีว่าตัวเองอยู่ได้อีกไม่นาน ความหวังสุดท้ายของแม่คือได้เห็นลูกมีครอบครัว มีความสุข...มีหลานเล็กๆ ให้แม่ได้ชื่นใจสักคน แค่นี้...แม่คงนอนตายตาหลับ"            "ผมจะไม่ยอมให้คุณแม่เป็นอะไรเด็ดขาด...ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม" เขากล่าวน้ำเสียงแน่วแน่            "ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าหรอกโรม...ลูกไม่สามารถจะรั้งลมหายใจของใครได้ด้วยถ้ามันถึงเวลา สิ่งที่ลูกจะทำได้ก็คือทำในสิ่งที่ควรจะทำตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่"            "คุณแม่..." เขาเงยหน้าขึ้น หวังจะใช้เหตุผลในการเจรจาต่อ แต่ก็ถูกมารดาเอ่ยดักขึ้นมาเสียก่อน "องค์อินทร์เป็นเด็กดี ขอให้ลูกเชื่อแม่ว่าถ้าได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นแม่ของลูกแล้ว ชีวิตจะมีแต่ความสุข"            "ถ้าแม่อยากได้หลาน...ผมจะหาผู้หญิงดีๆ สักคนมาอุ้มท้องลูกของผมคงจะง่ายกว่า ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อคุณแม่ แต่คนเราจะให้ฝืนใจกันได้ยังไงในเมื่อเขาไม่ชอบ ไม่ยอมเจอหน้าผมด้วยซ้ำ" ชายหนุ่มอธิยาย...จำไม่ได้แล้วว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ตั้งแต่เขากลับมาจากต่างประเทศที่ต้องถกปัญหานี้กันซ้ำๆ ไม่จบไม่สิ้น และมารดาของเขาก็มีความพยายามเหลือล้นไม่ลดละเอาเสียเลยกับการยื่นข้อเสนอให้เขาได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ชื่อองค์อินทร์ ซึ่งเขา...ไม่เคยรู้จักไม่เคยเห็นหน้าเลยด้วยซ้ำไป            "ไม่...ต้ององค์อินทร์เท่านั้น" นางส่ายหน้าดื้อรั้นไม่ยินยอมท่าเดียว สายตาแน่วแน่กะพริบจ้องมองอย่างไร้ความหวังแต่ก็ยังซ่อนความพยายามเอาไว้คงมั่น "แม่เคยรับปากกับพ่อขององค์อินทร์เอาไว้ก่อนที่เขาจะตาย...ว่าจะดูแลองค์อินทร์ให้ดีที่สุด ซึ่งก็มีวิธีเดียวที่แม่พอจะทำได้ก็คือหาทางให้เขาแต่งงานกับลูกให้จงได้ เพราะคนที่แม่ไว้ใจมากที่สุดก็คือลูก..."            "แล้วผมล่ะครับ...คุณแม่เคยคิดไหมว่าผมจะรู้สึกยังไง" เขาถามด้วยความน้อยอกน้อยใจที่เมื่อยกปัญหาเรื่องนี้ขึ้นมาคุยกันทีไรมารดามักเอ่ยถึงหญิงสาวปริศนาคนนั้นด้วยน้ำเสียงเอื้ออาทรอยู่เสมอ            "ลูกคือลูกของแม่...ลูกเป็นผู้ชายที่ดี แม่รู้ว่าลูกเข้มแข็งมากเพียงใด ลูกคือความภาคภูมิใจที่สุดในชีวิตของแม่ แม่ถึงได้ต้องการให้ลูกมีความสุขก่อนที่จะลาจากโลกนี้ไป และแม่แน่ใจว่าองค์อินทร์ก็เป็นผู้หญิงคนเดียวที่พอจะไว้ใจได้เช่นกัน            "แต่เขาไม่ยอมพบผม..." ชายหนุ่มถอนหายใจ เขาเคยได้ข้อมูลเบื้องต้นจากมารดาในตอนแรกที่ตามหาตัวองค์อินทร์ แต่เมื่อตามหากลับไปพบตัว            มาเจออีกทีก็ตอนที่ให้เพื่อนๆ ซึ่งทำงานราชการตรวจสอบประวัติส่วนตัวนั่นแหละได้ทราบที่อยู่ที่แท้จริงซึ่งเป็นคนละที่กับในทะเบียนราษฎร์ หากแต่เมื่อเขาไปตามหากลับพบแต่ผู้ดูแลบ้านและเพื่อนบ้าน...ไม่เคยพบเจ้าหล่อนแม้สักครั้ง ฝากเบอร์โทร. ให้ติดต่อกลับก็ไร้วี่แวว หล่อนทำตัวลึกลับจนไม่ควรใช้ชื่อว่าองค์อินทร์ควรจะชื่อปริศนามากกว่า กระนั้น...มารดาของเขาก็ยังไม่ยอมแพ้อยู่ดี นางตั้งมั่นจะตามตัวองค์อินทร์มาเป็นเจ้าสาวของเขาให้ได้ ด้วยเพราะเคยรับปากหมั้นหมายเอาไว้กับเพื่อนเก่าตั้งแต่สมัยเขายังเป็นเด็กเล็กๆ และนาง...ก็ยังรักษาสัญญานั้นแม้ผ่านเวลาล่วงเลยมากว่าสามสิบปีแล้ว อีกฝ่ายก็ล้มหายตายจากจนแทบไม่เหลือร่องรอยให้เสาะหา เขาไม่เข้าใจนักว่ามารดาจะยึดมั่นกับคำพูดลอยๆ ทำไมกันนัก มันยากเย็น...และลำบากใจในหลายสิ่งหลายอย่าง            รวมถึงความรู้สึกของเขาด้วย...            "เพราะลูกไม่ใส่ใจต่างหาก...แม่รู้จักโรมดีกว่าใครๆ ลองลูกอยากจะได้อะไร ตั้งใจจะทำอะไรมีหรือที่ลูกจะทำไม่ได้"                                   "คือผม..." เมื่อถูกเอาความคิดความอ่านมาแถลงราวกับว่านางไปนั่งอยู่กลางใจ เขาก็จนด้วยคำพูด และได้แต่นิ่งสงบอย่างยอมรับ มีเพียงนางเท่านั้นที่เขายอมอ่อนข้อให้ มีเพียงนาง...ที่เขาไม่เคยมีปากเสียงและนึกอยากเอาชนะไม่ว่ากรณีใดๆ ก็ตาม "ครับ...แล้วผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามาทำเมีย ให้สมใจคุณแม่..." ปลายประโยคกลั้วขำในลำคอ นึกคิดไปว่าหากองค์อินทร์คนนั้นอ้วนล่ำดำเตี้ยฟันเหยินขึ้นมาล่ะ เขาจะทำอย่างไร แต่ดูจากคำพูดของมารดาแล้วดูนางจะมั่นใจเอาเสียเหลือเกินว่าหล่อนจะต้องมีรูปโฉมไฉไลอย่างที่ผู้ชายทุกคนปรารถนา            "ตาคนนี้นี่...แม่กำลังจริงจังนะ"            "ผมรู้...ก็ผมรับปากแล้วไง ทีนี้คุณแม่ก็สบายใจได้แล้วนะครับ"      "ให้มันแน่เถอะ...ตั้งแต่รับปากแม่ก็รอมาสองปีแล้ว นี่ถ้าได้เจอกันตั้งแต่แรกแกกลับมาจากเมืองนอกป่านนี้แม่คงได้อุ้มหลาน ได้มีเวลาอยู่กับหลานนานขึ้น" นางพร่ำ            "คุณแม่ยังอยู่กับผมไปอีกนานครับ เดี๋ยวพอจับมาทำเมียได้ผมจะผลิตลูกให้คุณแม่เลี้ยงเต็มบ้านให้เบื่อกันไปสักข้างหนึ่งเลยครับ"            "ลูกนี่ล่ะก็...ถ้าองค์อินทร์มาได้ยินเข้าไม่หนีเตลิดสาบสูญไปเพราะความทะลึ่งของแกหรอกรึ" นางหันไปหัวร่อเบาๆ นึกคำในความคิดทะลึ่งตึงตังนั้น ฝ่ายลูกชายแย้มรอยยิ้มด้วยความดีใจเมื่อเห็นมารดาอารมณ์ดีขึ้น "แล้วผมจะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด...แต่ถ้าเขามีลูกมีผัวแล้วก็คือว่าทุกอย่างเป็นโมฆะนะครับ ผมคงฝืนใจใครและพรากใครมาจากครอบครัวของเขาไม่ได้" "ไม่หรอก แม่ไม่เคยได้ข่าวว่าเขาแต่งงานแล้ว" น้ำเสียงของนางมั่นใจเสียจนเขานึกใจเสีย อยากจะรู้จริงๆ ว่าเรื่องการหมั้นหมายนี้มันมีที่มาที่ไปยังไงกันแน่ เพราะถามถึงต้นตอทีไรเขาก็มักได้รับคำตอบบ่ายเบี่ยงทุกครั้ง เขาจึงได้รับรู้แต่เพียงว่า...            "แต่คุณแม่ติดต่อเขาไม่ได้มาเกือบสิบปีแล้วนะครับ อะไรๆ ก็ย่อมจะเปลี่ยน เอาเถอะยังไงผมสัญญาว่าจะตามหาและพาเขามาพบคุณแม่ให้ได้"                                                                                        "ขอบใจมาก...ลูกรักของแม่" เสียงอิดโรยอ่อนแรงเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ มีประกายของความหวัง            พ่อขององค์อินกับท่านเคยเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กันมา เมื่อโตขึ้นแต่งงานมีครอบครัวต่างก็แยกย้ายกันไป พอเขาคลอด...พวกท่านก็ให้สัญญากันว่าหากอีกฝ่ายได้ลูกผู้หญิงคนแรกก็จะให้หมั้นหมายแต่งงานกันเมื่อเติบใหญ่ และช่างเป็นเรื่องบังเอิญอย่างยิ่งที่สิบปีต่อมาทางนั้นก็ให้กำเนิดบุตรสาวซึ่งมีอายุห่างกับเขาเกือบรอบ            แต่ก็ไม่ใช่อุปสรรค ทุกอย่างยังคงเป็นไปตามคำสัญญา...            จนหลายปีให้หลังได้ห่างหายกันไปเพราะวันเวลาและสภาพทางสังคม เขาไปเรียนและทำงานอยู่เมืองนอกเสียนานปี กลับมาอีกครั้งก็ตอนที่มารดาป่วยหนัก ตรวจพบว่ากำลังเป็นมะเร็งเต้านมระยะที่สามซึ่งต้องรักษาตัวและมีอาการคงที่มาโดยตลอด แต่ก็ยังไม่หายขาดเสียที...        ท่านจึงรบเร้าจะพบกับองค์อินทร์ผู้นี้ให้ได้เพื่อจะสานต่อเรื่องราวหนหลังให้เป็นจริงเป็นจังหลังจากที่เพื่อนชายของท่านนั้นได้เสียชีวิตไปแล้วด้วยโรคภัย รวมถึงภรรยาของเขาด้วยการติดต่อจึงห่างหายไปตั้งแต่บัดนั้น

editor-pick
Dreame - ขวัญใจบรรณาธิการ

bc

เล่ห์รักนายหัว

read
6.7K
bc

สวาทรักใต้เพลิงแค้น

read
14.3K
bc

สะใภ้ขัดดอก

read
26.0K
bc

เมื่อฉันแอบรักซุปตาร์นายเอกซีรีส์วาย

read
13.6K
bc

Relazione เจ้าหัวใจสายใยรัก

read
4.1K
bc

ลุ้นรักสลับใจ

read
1K
bc

หวงรักเมียเด็ก

read
1K

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook