“คนที่พริกควรห่วงน่ะ น่าจะเป็นไอ้กอล์ฟมากกว่านะ”
“คะ?” เสียงที่เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจและคำถาม ทำเอาคนตรงหน้ายอมหันกลับมามองฉันอีกครั้ง บนหน้าอ้ายซียังเต็มไปด้วยรอยยิ้มใจดี จนอดลั่นคำถามออกไปเป็นหนที่สองไม่ได้ “อ้ายซีหมายความว่าไงคะ?”
“ก็...หมายถึงสภาพจิตใจของมันน่ะ…คนๆหนึ่งไม่สามารถแบกรับเรื่องราวหนักๆได้หลายเรื่องพร้อมกันหรอก พริกรู้ใช่ไหม?” ฉันไม่เข้าใจสิ่งอ้ายซีกำลังบอก รู้เพียงแค่ว่าทุกสิ่งที่ได้ฟังอยู่นั้นล้วนแล้วแต่เป็นการเข้าข้างคนสนิทของตัวเองทั้งนั้น โดยเฉพาะกับช่วงสุดท้ายของประโยคหลัง “ไอ้กอล์ฟน่ะต้องแบกรับทั้งเรื่องเรียน ชีวิต ครอบครัว...ไหนจะเรื่องของเราอีก”
ยิ่งฟัง ก็ยิ่งรู้สึกได้ ว่าคำพูดของอ้ายซีตอนนี้กำลังบอกถึงปัญหาที่อ้ายกอล์ฟต้องเผชิญ ที่แย่ที่สุดก็คือหนึ่งในเรื่องที่เป็นปัญหาหนักๆของอ้ายกอล์ฟมีฉันเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย
“หนูไม่เคยต้องการให้เขาเอาเรื่องของหนูเข้าไปเป็น
