“ฉันบอกเขาว่าเธอมาที่นี่เพื่อที่จะคุยกับเขาเรื่องกอล์ฟกับน้องชาย แล้วเขาก็ยื่นไอ้นี่มาให้…เขาบอกว่าถ้าเธอมีอะไรอยากคุยกับเขาให้โทรไปตามเบอร์นี้”
มีอะไรก็ให้โทรไปแทนงั้นเหรอ...
“กลับเข้าชั่วโมงกิจกรรมได้แล้ว นั่งตรงนี้นานฉันชักจะเริ่มเบื่อแล้ว” ทันทีที่ส่งหมดเบอร์โทรศัพท์ให้เสร็จ พี่แอลก็ไม่ได้รอให้ฉันเปิดปากถึงเรื่องคืนก่อนอีกแต่เลือกที่จะโวยวายออกมาเองพร้อมกันนั้นก็เก็บข้าวของลุกออกจากโต๊ะม้าหินไปซ้ำร้ายยังหันมาเร่ง “ลุกสิ! น้องกะเหรี่ยง!”
แต่ว่า ฉันยังไม่มีโอกาสได้คิดหรือชื่นชมเบอร์โทรศัพท์ในกำมือนานนักหรอก พอถูกพี่แอลเร่งมาแบบนั้น ก็เลยจำต้องเก็บข้าวของของตัวเองลงกระเป่า ลุกออกจากโต๊ะม้าหินตามหลังเธอไปอย่างเสียไม่ได้
นี่คงเป็นอีกครั้งที่ฉันเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องของคณะแบบไม่ค่อยมีสมาธินัก ไม่รู้จะเรียกว่าโชคดีหรือว่าโชคร้าย ที่ฉันดันมีสิทธิพิเศษซึ่งดันรู้จักกับพี่แอลเป็นการส่วนตัว เล
