25
1143 คำ
25
“คุณลุงขา” เธอเรียกเขาเสียงหวานหยด “เฟิร์นน้าวหนาวค่ะ หนาวจนสั่นไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะปอดบวมหรือเปล่า คุณลุงช่วยใส่เสื้อให้เฟิร์นหน่อยนะคะ ปรื๊อ...”
สาวแสบแกล้งทำเป็นตัวสั่น ส่งเสียงเหมือนกับหนาวไปถึงกระดูก ปากสั่นระริก ไรฟันสั่นกระทบกันจนเกิดเสียงดังกึกๆ ทำให้เขาเห็นว่าตนไม่ได้โกหก
แอนโธนี่มองอากัปกิริยาของเธออย่างชั่งใจ ไม่แน่ใจว่าเธอจะหนาวสั่นจริงตามที่พูดหรือเปล่า แต่จะว่าไปเครื่องปรับอากาศในรถก็เย็นเฉียบเหมือนกัน อีกทั้งอากาศข้างนอกก็เย็นลงตามเวลา เขาจึง ยอม เชื่อว่าเธอหนาวจริงๆ อีกทั้งทุกการกระทำของตนก็เพียงพอกับการ สั่งสอน ให้เธอหลาบจำแล้ว
“เอาละ ลุงจะใส่เสื้อให้เหมือนเดิมก็ได้” เธอยิ้มร่าทันที แต่ทว่าก็ต้องหุบยิ้มทันควันเมื่อได้ยินประโยคต่อมาของเขา “แต่ถ้าจับได้ว่าโกหก คราวนี้จะจับแก้ผ้าทั้งตัวเลยคอยดู”
แอนโธนี่ขู่ส่งท้าย ลงมือจัดการกับเสื้อผ้าของเธอให้อยู่ในสภาพเรียบร้อย แต่ทว่าแทนที่เขาจะลงทำให้รวดเร็ว กลับเชื่องช้าเสียงจน
ภัทรพรหงุดหงิด แต่ก็ไม่กล้าพูดออกมาเพราะเกรงว่าเขาจะเปลี่ยนใจ ร่วมห้านาทีกว่าที่เสื้อรัดรูปจะอยู่ในสภาพเดิม
“รีบพูดข้อตกลงมาสักที เฟิร์นเมื่อยแขนจะแย่อยู่แล้ว” เธอโอดครวญ เวลานี้แขนของเธอที่ถูกไขว้ไว้ด้านหลังเริ่มปวดร้าวและชา หากเขาไม่รีบพูดเธอกลัวว่าจะเป็นหนักกว่าเดิม“แต่จะให้ดีถอดกุญแจมือก่อนก็ได้นะลุง เฟิร์นจะได้กลับไปนั่งที่เดิม ลุงจะได้ไม่เมื่อยด้วย”
“ไม่ต้องหรอก อยู่แบบนี้แหละดีแล้ว ไม่ต้องกลัวลุงเหนื่อยหรอกนะ น้ำหนักแค่นี้อยู่ทั้งคืนยังไหว” เธอกลอกตาขึ้นข้างบน เหนื่อยหน่ายใจกับจอมลามกแห่งปี
“ไม่ต้องพูดเรื่องอื่นแล้ว เข้าเรื่องเลยดีกว่า” ภัทรพรโยงเข้าประเด็นคนตัวโตชอบแกล้งยิ้มกริ่ม ไม่วายจูบปากสาวจิ้มลิ้มหนักๆ ซ้ำๆ หลายครั้ง ก่อนจะเริ่มพูดเรื่องสำคัญ
“เรื่องที่ลุงจะตกลงกับหลานสาวสุดสวยเป็นเรื่องของจอนกับกุ๊ก”
“เรื่องของอาจอนกับกุ๊ก” เธอชักสีหน้าสงสัย “เรื่องอะไรคะ”
“ก็เรื่องที่ทั้งสองคนรักกันแต่ไม่กล้าเปิดเผยให้กันและกันรู้ไง” เขาเฉลย ภัทรพรยิ่งสงสัยหนัก ที่สงสัยคือเขารู้ได้อย่างไรว่า โจนาธานและณัฏฐลักษณ์มีใจให้กัน
“ลุงรู้ได้ยังไงว่าเขาทั้งสองรักกัน” ความสงสัยมันอั้นไม่อยู่
ภัทรพรจึงเอ่ยถามออกไป
“เธออย่าลืมสิว่าลุงเป็นเพื่อนกับจอน เรื่องแค่นี้ทำไมจะไม่รู้ แล้วเรื่องที่รู้ว่ากุ๊กรักจอนได้ยังไง พอดีว่าตอนนั้นที่ลุงเดินกลับมาจากไปเข้าห้องน้ำ ได้ยินเธอคุยกับกุ๊กพอดี เลยได้ยินหมดทุกอย่าง”
เขาไม่โทษตัวเองเสียมารยาทที่แอบยืนฟังภัทรพรกับ
ณัฏฐลักษณ์สนทนากันเพราะมันเป็นความบังเอิญมากกว่า ที่เขาได้ยินเข้าพอดีหลังจากเขาจัดการปล่อยลมยางรถมอเตอร์ไซค์ของเธอเสร็จสิ้น แอนโธนี่ได้ไปเข้าห้องน้ำ จากนั้นก็กลับมายังห้องจัดงานปาร์ตี้ จังหวะที่เขากำลังเดินเลี้ยวไปยังห้องดังกล่าว เสียงการพูดคุยของบุคคลสองคนก็ดังแว่วเข้ามาในหู แม้ว่าทั้งสองจะสนทนาเป็นภาษาไทย แต่เขาก็เข้าใจเนื่องจากมารดาเลี้ยงของตนเป็นคนไทย และเป็นคนเลี้ยงเขามาตั้งแต่เล็กๆ ทำให้ซึมซับภาษาไทยได้ดีระดับหนึ่ง ทว่าเขาก็ไม่ได้บอกใครแม้แต่เพื่อนสนิท เพราะคิดว่าไม่จำเป็นต้องให้ใครรู้ และนั่นทำให้เขารู้ความรู้สึกของณัฏฐลักษณ์ที่มีต่อโจนาธาน จึงเป็นที่มาของแผนการเป็นพ่อสื่อแม่สื่อ
“ได้ยินเฟิร์นคุยกับกุ๊ก” ภัทรพูดเสียงแปลกใจ “ลุงฟังภาษาไทยออกด้วยเหรอ ถึงรู้ว่าเฟิร์นคุยอะไรกับกุ๊กบ้าง”
“รู้เรื่องสิ ไม่อย่างนั้นจะรู้เหรอ” ภัทรพรอยากจะซักต่อไปว่า รู้ภาษาไทยได้อย่างไร แต่คิดไปคิดมาเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ถามเรื่องที่ตนสนใจมากกว่าดีกว่า
“รู้เรื่องแล้วจะทำยังไงต่อคะลุง”
“เธออยากให้กุ๊กสมหวังกับจอน ก็เหมือนกับลุงที่อยากให้จอนสมหวังกับกุ๊ก เราสองคนจึงมีจุดหมายเดียวกันน่าจะร่วมมือกันไง” แอนโธนี่บอกจุดประสงค์สำคัญ และเขาก็คิดว่าเธอน่าจะให้ความร่วมมือ
“แล้วลุงจะทำยังไง”สาวแสบให้ความสนใจทันที
“ลุงมีแผนการแล้ว รับรองได้ผลแน่ๆ” ผู้พูดมีแผนเด็ดในใจ
“แผนอะไรคะ มันจะได้ผลจริงๆ เหรอ”
“ได้ผลสิ ถ้าเราร่วมมือกัน ว่าไงตกลงเราจะร่วมมือกันไหม”
เธอคิดชั่วแวบหนึ่งก่อนจะตอบ “ตกลงค่ะ เพื่อกุ๊ก เฟิร์นทุ่มสุดตัวอยู่แล้ว”
มีหรือที่ภัทรพรจะไม่ช่วยเพื่อน ในเมื่อมีโอกาสที่จะได้เห็นความรักของเพื่อนเป็นรูปเป็นร่าง เธอก็ต้องคว้าโอกาสนั้นไว้ และมั่นใจลึกๆ ว่าแผนการของแอนโธนี่จะต้องประสบความสำเร็จ “แล้วแผนเป็นยังไงคะ”
เขาไม่ตอบ แต่กลับเคลื่อนรถออกจากริมถนน วิ่งอยู่บนถนนสายหลักทั้งที่มีร่างของภัทรพรนั่งอยู่บนตัก อีกทั้งเธอยังถูกล็อคกุญแจมือไว้กับพวงมาลัย ส่งผลให้เจ้าของร่างเล็กถึงกับโวยลั่น
“ลุง ลุงขับรถได้ยังไง เฟิร์นยังนั่งอยู่บนตักลุงนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ลุงขับได้สบายมาก ไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน”
คนขับรถพูดอย่างสบายใจ สบายอารมณ์ ไม่ทุกข์ร้อนต่อความกลัวของภัทรพรเลยแม้แต่น้อย ที่เขาไม่เป็นห่วงเพราะความที่มีร่างกายสูงใหญ่ และตัวเธอก็เล็กกว่าเขามาก การที่ภัทรพรนั่งบนตัวของเขาจึงไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด เขาสามารถมองเห็นถนนและรถยนต์ที่วิ่งกันขวักไขว่ได้อย่างสบายๆ
“แต่เฟิร์นกลัวรถเกิดอุบัติเหตุ เฟิร์นว่าลุงให้เฟิร์นกลับไปนั่งที่เดิมดีกว่านะคะ รับรองว่าจะนั่งเฉยๆ ไม่ทำอะไรเลย” เธอต่อรอง ตอนนี้ภัทรพรกลัวเกิดอุบัติเหตุมากกว่ากลับคนตรงหน้าเสียอีก
“ไม่ต้องกลัวอะไรหรอก ถนนทุกเส้นในนิวยอร์กลุงหลับตายังขับได้เลย เรื่องแค่นี้สบายมาก อีกอย่างนึงนะลุงก็ชอบจังเลยเวลาขับรถไปด้วยมีคนนั่งตักไปด้วยเพลินดีจะตาย คุยกันไปด้วยขับรถไปด้วยได้ประโยชน์พร้อมๆ กัน”
- ผู้เขียน
