กรงรักทัณฑ์ปรารถนา

บทที่ 5 ตอนที่ 5

"ชอบรุนแรงด้วยเหรอแพรว...อา..." ชายหนุ่มหลับตาผ่อนคลายร่างที่บาดเจ็บ แต่กลับระบายอารมณ์ปวดร้าวนั้นด้วยการโถมแรงกดลงบนร่างเล็กหนักกว่าเก่า...

           "ฉันเจ็บแค่ไหน...เธอต้องเจ็บกว่าเป็นเท่าตัว เอาสิ...ถ้าไม่คางเหลืองยันพระอาทิตย์ขึ้นก็อย่ามาเรียกฉันว่าไปไอ้เคนเลย" คราวนี้กลับเป็นแพรวพรรณที่ค้างมือหยุดนิ่ง

           เธอเชื่อเหลือเกินว่ากิตติธัชไม่ได้แค่ขู่เป็นแน่...เขาโหดร้ายเสียยิ่งกว่ามารสังคมทั้งหลายแหล่ที่เธอเคยเผชิญหน้ามา ราวกับคนคนนี้คือขุนโจรผู้ไร้จิตสำนึก ไม่คู่สมควรเลยกับตำแหน่งหน้าที่การงานซึ่งแบกเอาไว้บนบ่า

           คนตัวใหญ่ยิ้มร้ายก้มจูบหอมพวงแก้มซีดเซียวด้วยความพึงพอใจ ลากริมฝีปากมาดูดเลียตรงซอกคอระหง เนินอกอวบอิ่มกระตุ้นความเร่าร้อนให้ยิ่งรีบลากร่นลงมาสำรวจ อุ้งปากอุ่นไม่รีรอจะดื่มดูดเอาความหวานจากเต้าที่หอมกรุ่นปานเกสรดอกไม้ มือหนึ่งคลำเคล้นอีกข้าง เร้าอารมณ์หวามไหวของตัวเองและเธอให้ลุกโชน

           แต่แพรวพรรณนั้นนอนนิ่งตัวแข็งทื่อ เธอกลั้นใจรอรับชะตากรรมอันโหดร้ายอย่างไม่มีทางเลือก น้ำตาไหลพรากเจ็บแค้นจุกไปถึงทรวง ในอดีตแม่เธอก็ที่เคยผ่านเหตุการณ์นี้มา มันทำให้เธอเข้าใจความรู้สึกท่านได้เป็นอย่างดีว่าตายทั้งเป็นมันคืออะไร

           "สวยเหลือเกินแพรว...ฉันจะทำให้เธอลืมผู้ชายทุกคนที่ผ่านมา อืม..." สรีระอันเย้ายวนของแพรวพรรณสะกดอารมณ์ให้ลุ่มหลงได้ไม่อยากแม่เธอจะไม่ได้ต้องการก็ตาม

           อกอวบเกินมาตรฐานเนื่องจากผ่านมีดหมออันดับหนึ่งมา คงภาพประหนึ่งเป็นของติดตัวมาตามธรรมชาติ นุ่นหยุ่น เด้งรับมือและปากอย่างอ่อนนุ่ม กิตติธัชยังรู้สึกเหมือนร่างกายของเธอได้มาจากธรรมชาติทุกอย่างทั้งที่เขาก็รู้อยู่แก่ใจ

           อาชีพพริตตี้...คืออาชีพที่ต้องใช้ความสวย ความงาม หุ่นต้องเป๊ะ หน้าตาต้องสวย งานถึงจะหลั่งไหลเข้ามาสร้างเม็ดเงินให้พวกเธอต่อยอดในการทำศัลยกรรมเพื่อดูแลตัวเองให้ทรงเสน่ห์อยู่เสมอ และนั่นก็เป็นอีกช่องทางหนึ่งในการหาเงินเข้ากระเป๋าเพิ่ม...

           คิดมาถึงตรงนี้ใจของกิตติธัชก็ร้อนวูบวาบ นึกภาพว่าใครบ้างที่เคยได้เสพสมกับร่างนี้เขาก็รู้สึกเดือดดาลขึ้นมาเฉยๆ เผลอกัดปลายถันที่กำลังละเลงเลียจนร่างเล็กสะดุ้งเฮือกกรีดร้องด้วยความเจ็บ

           "ให้ตายเถอะ...ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอทำเรื่องต่ำๆ แบบนั้นอีกเด็ดขาด" เขาสบถขณะที่ยังไซ้ไปตามฐานถันของร่างที่สั่นสะอื้น ดูดกลืนยอดบัวข้างหนึ่งแล้วก็ย้ายไปดื่มด่ำอีกข้างซ้ำๆ อย่างไม่รู้สึกอิ่มเอม เสน่ห์ในร่างระหงขาวโพลนนี้ช่างตรึงใจยิ่งนัก

           มิน่าใครต่อใครถึงอยากเป็นเจ้าของพวกเธอนักหนา ถึงขนาดยอมทุ่มเงินทอง ข้าวของมากมายเพื่อแลกกับการได้มาไว้ในครอบครอง

           ผู้ชายบางคนถึงขั้นยอมเสียครอบครัวที่เคยรัก เสียผู้หญิงดีๆ อย่างแม่ของลูกที่สูงค่ากว่าผู้หญิงพวกนี้เป็นไหนๆ ไปด้วยซ้ำ...

           เพราะเสน่ห์ที่สามารถสนองตัณหาได้อย่างถึงใจนี่เอง...ขนาดเขายังแค่โลมลิ้มภายนอกยังไม่อาจถอนตัว แล้วถ้าได้เสพสมเต็มรูปแบบล่ะ...

           "อื้อ!!" แพรวพรรณปล่อยลมหายใจหอบตัวโยน สั่นสะพรึงกับสัมผัสหวามไหวที่ปราศจากความอ่อนโยนโดยสิ้นเชิง เธอขลาดกลัวความสัมพันธ์ที่ชายหนุ่มกำลังก่อ ในขณะเดียวกันก็กลัวคำขู่ของเขามากกว่า

           ร่างใหญ่ที่นัวเนียสำรวจทุกสรรพางค์ไม่มีท่าทีจะหักห้ามใจตัวเองได้ เขากระหายหิวเช่นเดียวกับผู้ชายคนอื่นๆ หากแต่พวกนั้น...ทำได้แต่ใช้สายตาสื่อ... ต่างจากกิตติธัชที่กำลังโลมเลียเนื้อแนบเนื้อ อิงแอบเสพสมตามธรรมชาติของชายหญิง

           ชายหนุ่มหายใจหอบแรงกระเส่า...แพรวพรรณรับรู้ถึงกลิ่นบุรุษเพศซึ่งกำลังคลึงเคล้นเรือนร่างของเธอเสมือนว่าเขาคือเจ้าของ ริมฝีปากหยักหนาพรมจูบไปเรื่อยถึงหน้าท้องน้อย เธอครางฮือลืมตัว แขม่วท้องเครียดเกร็งเรียวลิ้นร้ายดุนดันฟ้อนเฟ้นเข้าหาสะดือบุ๋ม รุกไล่สะกิดเล่นแล้วลากชิวหาชื้นแฉะลงมายังเนินเนื้อเบื้องล่าง...

           ความสาวอูมอวบขาวผ่อง...ไร้ราคีไฝฝ้าหรือแม้แต่เส้นไหมบางๆ ให้รกตา ด้วยอาชีพ...ด้วยงานที่ทำ หญิงสาวจึงรักษาความสะอาดให้สวยสดไปทุกสัดส่วนเพียงนี้เชียวหรือ

           กิตติธัชครางฮือด้วยความขุ่นใจเมื่อนึกถึงความพยายามในการรักษาเรือนร่างเพื่อให้ผู้ชายมักมากทั้งหลายเชยชม ผ่านใครต่อใครมาเท่าไหร่ก็ไม่รู้ แต่แทนที่เขาจะขยะแขยงเหมือนเคย...ความรู้สึกมันกลับคร่ำครวญในสิ่งตรงกันข้าม

           "อื้อ!!" ร่างเล็กแบบบางสะดุ้งเพริบ สองขาดีดยกด้วยความสะท้านและเจ็บแปลบเมื่อคมฟันขบกัดลงไปบนเนินเนื้อสามเหลี่ยมนั้นอย่างจงใจ กัดเต็มอุ้งปากแล้วสอดลิ้นสะกิดปุ่มเนื้อนุ่มตรงรอยแยกแย้ม สองมือใหญ่จับขาเรียวได้รูปให้แยกออกเมื่อเธอพยายามหนีบเข้าหาตามสัญชาตญาณ

           "อย่า...อย่าทำแพรวเลย...อื้ม!" จิตใจปั่นป่วนรวนเร ความรู้สึกคลุกเคล้าตีตื้นให้หัวใจยิ่งสั่นสะท้าน วูบวาบปลาบแปลบไปทั่วร่าง เรียวลิ้นแตะต้องสอดแทรกซอกหลืบอย่างตะกละตะกลาม ในขณะที่ริมฝีปากยังคงดูดดึงขบเม้มไปด้วย แพรวพรรณไม่เคยนึกคิดว่าตัวเองจะได้เผชิญกับความสัมพันธ์ถึงพริกถึงขิงเช่นนี้...

           และมันไม่ควรจะเกิดขึ้นกับผู้ชายที่เพิ่งจะได้พบหน้ากันเพียงชั่วข้ามวันด้วย ที่ผ่านมาเธอระแวดระวังตัวเป็นอย่างดีมาตลอด เธอมีความฝัน...มีความตั้งใจแน่วแน่อยากจะพบรักแท้เหมือนเช่นผู้หญิงคนอื่นๆ และมอบสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตนี้ให้กับคนๆ นั้น

           น้ำตาไหลพรากในขณะที่ลิ้นร้ายสอดลึกเข้าสู่โพรงอุ่นร้อน อุ้งปากบดขยี้กลีบเนื้อบอบบางไม่นึกปราณีแม้แต่น้อย ความชื้นจากแอ่งอุ่นถูกกระตุ้นให้หลั่งคายออกมาตามสัญชาตญาณแม้จะไม่มีใจพิศวาสร่วมก็ตาม

           มือเล็กพยายามผลักไสศีรษะของผู้รุกรานให้ห่างออกจากระหว่างขา แต่กลับไร้เรี่ยวแรงเหมือนถูกสูบกำลังกายออกไปเสียสิ้น ได้แต่กัดฟันร่ำไห้กับการถูกเขาสำรวจถึงเนื้อในครั้งแล้วครั้งเล่า

           "แพรว...เธอหอมหวานเหลือเกิน อืม...จะไม่ยอมให้ใครมาทำแบบนี้กับเธออีก" เสียงทุ้มครางเครือมิได้ขาด บ่นพึมพำไม่เป็นศัพท์สามารถจับใจความใดๆ ได้ รู้สึกหวงแหนร่างนี้โดยไม่มีปี่มีขลุ่ยทั้งๆ ที่ไม่เคยนิยมชมชอบผู้หญิงประเภทอย่างแพรวพรรณ

           ร่างกายของเธอเริ่มสนองตอบรับ ผิวเนื้ออ่อนไหวกระตุกเต้นสู้ลิ้นร้ายที่ยังทนทานทำหน้าที่ตักตวงความหอมหวานออกมา จากที่ใช้แรงน้อยนิดผลักไสก็กลายมันกำขยำเล่นเล้ากับปอยผมหนานุ่มของเขา กิตติธัชผละจากการเล้าโลม กัดฟันกรอดกับปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็วเพียงได้สัมผัสถึงแก่นสาวแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น

           "ร่านจริงๆ หึ...ฉันจะทำให้เธอลืมเฒ่าหัวหงอกพวกนั้นทุกคนเลยแพรว จะได้รู้ว่ารสชาติมันๆ จากผู้ชายแท้จริงมันเป็นยังไง"

           "..." หญิงสาวปรือตามองเขาฉงนใจ หอบกระเส่ากลืนน้ำลายลงคอที่แห้งฝืดซ้ำๆ ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองด้วยความรวดเร็วให้เท่าทันความต้องการของร่างกาย

           เนื้อหนังมังสาของชายแท้วัยฉกรรจ์เปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้า เขายังคร่อมเธอเอาไว้ กว่าจะได้สติขยับตัวร่างใหญ่ก็โถมลงมาแล้วอีกครั้ง...

           "อื้อ!"

           "แพรว...แพรว...ฉันต้องการเธอ..." ปากพลางพร่ำพลอดในขณะที่ซุกไซ้ไปตามซอกคอระหง ฟ้อนเฟ้นนัวเนียลากลงมาถึงกลางทรวงอกงาม ตวัดเลียดื่มกินประหนึ่งกระหายหนักจวนเจียนใจจะขาด หากไม่ได้ดอมดมปทุมนี้