"ทำไมไม่มีล่ะคะ" แก้มหวานผละหน้าออกมาเอียงคอถามอย่างใสซื่อ แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าเป็นเพราะตัวเองนั่นแหละ
"ยังต้องถามอีกเหรอคะ หื้มม" รามเลิกคิ้วถามพร้อมทั้งโอบกอดรอบเอวของเธอเอาไว้ จากนั้นฝังใบหน้าลงไปยังซอกคอขาวแล้วสูดดมกลิ่นครีมสบู่อาบน้ำหอม ๆ ของเธอบนตัก
"ตัวหนูหวานหอมไหม" เธอถาม
"หอมค่ะ พี่ชอบร่างกายของหนูหวาน มันหอมมาก ชวนให้พี่อยากดมกลิ่นอยู่ตลอดเวลา"
แก้มหวานยิ้มดีใจเมื่อได้ยินคำพูดอ่อนหวานจากราม เขาทำให้เธอมีความสุข เติมเต็มเธอเป็นครอบครัวคนเดียวที่เธอมี เธอจินตนาการไม่ออกเลยว่าจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีเขาคอยอยู่เคียงข้าง
"เดี๋ยวก็ติดกลิ่นหนูหวานพอดี"
"แล้วติดไม่ได้เหรอคะ" รามเลิกคิ้วถามและขยับใบหน้าเลื่อนลงมาฝังปลายจมูกลงบนหน้าอกนิ่ม ฝังซุกลงกลางร่องอกของเธอ
"งื้อออ ทำอะไรคะ"
ชายหนุ่มไม่ได้ตอบกลับ ทว่าเลือกที่จะทำให้เธอนั้นรู้เองด้วยเสียงของรอยดูดที่ดังขึ้นหลายครั้ง จากนั้นเขาก็
