"น่ากินจังเลยค่ะ" รามยิ้มออกมา แก้มหวานเห็นดังนั้นจึงปิดฝากล่องของขนมเอาไว้และหยิบเอากล่องข้าวสวยออกมาวางแทน
"กินข้าวก่อนนะคะค่อยกินขนม พี่รามไม่ชอบกินข้าว ทำตัวนิสัยไม่ดีเลย"
"โถ่ พี่อยากกินนี่คะ ขอลองชิมสักคำก็ได้ค่ะ" รามเว้าวอนไม่เลิก เห็นบัวลอยแล้วก็อยากกิน ยิ่งรู้ว่าเป็นฝีมือของแก้มหวานด้วยก็ยิ่งอยากจะกินเข้าไปใหญ่ หากแต่หญิงสาวกลับส่ายหน้าปฏิเสธ
"ไม่ได้ค่ะ"
"นะคะ" รามส่งสายตาขอร้อง
"ไม่ต้องมามองด้วยสายตาแบบนั้นเลยค่ะ ทีพี่รามยังบังคับให้หนูหวานกินยาเลย หนูหวานไม่ลืมหรอกนะ"
รามที่ได้ยินก็ขำออกมานิด ๆ พลางมองหน้าของแก้มหวานที่กำลังบึ้งตึง
"แก้แค้นกันเหรอคะ"
"ใช่ค่ะ หนูหวานแค้นฝังใจมากที่พี่รามบังคับให้หนูหวานกินยา พอไม่กินก็ดุใส่กัน" แก้มหวานบ่นอุบ เธอยังจำได้ว่าตอนที่รามดุเธอนั้นมันน่ากลัวมากขนาดไหน เธอไม่ชอบเลยสักนิด
"แต่ที่พี่ดุเพราะพี่เป็นห่วงหนูหวานนะคะ" รามอธิบาย เขาก็ไ
