หลังจากเหตุการณ์วันนั้นพราวด์รู้ดีว่าเธอจะเจออะไรต่อให้เธอโดนไล่ออกเธอก็จะทำเพราะมันคือหน้าที่แฟนที่ดีที่จะปกป้องคนรักของเธอ
ห้องอธิการบดีของมหาวิทยาลัย
“คุณภาวิดา คุณรู้ใช่มั้ยว่าคุณทำอะไรลงไป คุณเป็นถึงอาจารย์มหาวิทยาลัยทำไมคุณถึงทำแบบนั้น คุณไม่อายเด็กบ้างหรือไง”
“ขอโทษท่านอธิการบดีด้วยนะคะที่ดิฉันทำอะไรลงไปโดยไม่ได้ทันได้ย้ำคิด แต่ดิฉันคิดว่ามันก็ไม่ได้เสื่อมเสียอะไรขนาดนั้น คนเรารักกันมันผิดด้วยหรือคะที่จะแสดงความรักให้แก่กันถ้าดิฉันทำให้เสื่อมเสียดิฉันก็ขอยอมรับผิดแต่เพียงผู้เดียว”
ซึ่งตอนนี้ข่าวที่อาจารย์กับลูกศิษย์คบหากันก็รู้กันไปทั่วแต่ผู้คนส่วนมากก็ไม่ได้มองว่ามันเลวร้ายอะไรเพราะสังคมยุคนี้ส่วนมากก็เข้าใจว่าความรักคือสิ่งที่ดีรักกันดีกว่าเกลียดกัน
“ผมขอแค่อย่าให้มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกเพราะผมถือว่าครั้งนี้ผมเตือนคุณแล้วนะ”
“ขอบคุณค่ะ...จะไม่ให้เกิดขี้นอีกค่ะ”
หลังจากเหตุการณ์วันนั้นพราวด์ยังไม่มีโอกาสได้คุยกับมะนาวเพราะเธอติดประชุมทุกวัน วันนี้เธอถือโอกาสนัดมะนาวทานข้าวและพูดคุยกันหลังจากที่ไม่ได้คุยกันมาหลายวัน
ณ มหาวิทยาลัย
มะนาวขับรถมารับพราวด์ที่มหาวิทยาลัย เพราะวันนี้มะนาวไม่มีเรียนเนื่องจากอาจารย์ยกคลาส
“รอนานมั้ยคะ…” มะนาวขับมาจอดตรงที่พราวด์ยืนรออยู่แล้วลดกระจกลง
“ไม่นานค่ะ...ไปกันเลยดีกว่าเนอะพี่คิดถึงหนูจะแย่อยู่แล้วเนี่ย” พราวด์พูดจาออดอ้อนสาวน้อยที่นั่งยิ้มหน้าบานอยู่บนรถ
“ให้พี่ขับให้มั้ยคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ…วันนี้พี่พราวด์คงเหนื่อยมากแล้ว ขึ้นมาเลยค่ะ…นาวก็คิดถึงพี่มากเช่นกัน”
ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“วันนี้หนูอยากกินอะไร…สั่งเลยนะคะเดี๋ยวพี่เลี้ยงเองค่ะ”
“ถ้าหนูอยากกิน…พี่พราวด์ล่ะคะ…จะเลี้ยงหนูไหวมั้ย”
“พี่ให้หนูกินได้ทั้งชีวิตเลยค่ะ…เพราะหนูก็ต้องให้พี่กินทั้งชีวิตเช่นกัน…”
ระหว่างที่ทั้งคู่พูดคุยหยอกล้อกันตามประสาคู่รักอยู่นั้นก็มีสาวๆ เดินเข้ามาหาพราวด์อย่างที่ทั้งคู่ไม่ทันตั้งตัว
“อุ้ยนี่อาจารย์พราวด์หรือเปล่าคะ…ตัวจริงน่ารักกว่าในคลิปอีกนะคะ…หนูอยากเป็นคนที่ถูกอาจารย์จูบจังเลยค่ะ” หญิงสาวเซ็กซี่อกตู้มกับเพื่อนอีกสองคนมาถึงก็มาจู่โจมพราวด์จนมะนาวรู้สึกไม่ชอบใจ
“ขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ” พูดจบสาวนิรนามสุดเซ็กซี่ก็เอาหน้าอกตู้มเข้ามาเบียดพราวด์อย่างใกล้ชิดเพื่อถ่ายรูปคู่ เมื่อเธอถ่ายเสร็จเธอพึ่งจะสังเกตเห็นมะนาวนั่งหน้าบึ้งอยู่กันข้าม
“อุ้ย!!!นี่ใช่แฟนของอาจารย์หรือเปล่าคะ โชคดีจังได้แฟนน่ารักแบบอาจารย์พราวด์…ถ้าเบื่อแล้วยกให้ฉันก็ได้นะคะ…ไม่ถือค่ะ” มะนาวได้แต่ข่มใจไว้ไม่ให้ด่ายัยร่านคนนี้ แต่เธอก็แอบจิกกัดเธอเบาๆ
“ต่อให้ฉันเบื่อ…หรือเลิกกัน...ก็ไม่รู้ว่าพี่พราวด์จะเอาเธอมั้ย...เรื่องนั้นก็ถามพี่พราวด์ดูเอาเองละกันนะคะ” หลังจากโดนมะนาวแขวะหล่อนก็หน้าเสียก่อนจะบอกลาพราวด์แล้วเดินออกไป
“ไว้เจอกันใหม่นะคะ…อาจารย์พราวด์…ที่รักของ…” พูดจบเธอก็โบกมือบ๊าย...บายพราวด์พร้อมกับส่งจูบให้พราวด์” มะนาวไม่พอใจเป็นอย่างมากที่พราวด์ส่งยิ้มให้ยัยนมตู้มคนนั้น
“สั่งอาหารได้ยังคะ จะยิ้มอีกนานไหมคะ ถ้าไม่สั่งจะได้กลับ”
“สั่งๆ สิคะ…โกรธอะไรเนี่ย”
“ใครโกรธ…ไม่ได้โกรธ…ก็คนมันเสน่ห์แรงอ่ะเนอะ...สาวๆ รุมล้อม”
“อะไรกันคะ…เขาก็แค่อยากทักทาย…หนูหึงหรอ”
“จะหึง…ทำไม...ไม่คุยด้วยแล้วสั่งอาหารดีกว่า…แต่ก็อย่าให้นาวแจกใบเตือนนะคะ…แล้วจะหาว่ามะนาวไม่เตือน”
“ไม่ค่อยจะหึงเลยเนาะ…ทีหนูก็อย่าให้พี่แจกใบเตือนเหมือนกันนะ...หนุ่มๆ ตามจีบจนได้เรื่อง”
“ไม่เอาแล้วไม่คุยด้วยแล้ว…” มะนาวทำทีเป็นไม่สนใจแล้วก็สั่งอาหารเหมือนไม่ได้ยินที่พราวด์พูด
“ทีเรื่องตัวเองทำเป็นเฉไฉ…เดี๋ยวจะลงโทษให้เข็ดเลย”