บทที่ 4 แค่ชิม
1136 คำ
เช้าวันถัดมา
"อือ...อย่ากวนสิ ไมเคิล ไม่เอา อิอิ"
ชายหนุ่มตกใจตื่นเมื่อได้ยินเสียงคนข้างกาย เธอปัดป้องและดันตัวเขาให้ออกห่างจากตัวเธอ พร้อมทั้งยังเรียกเขาด้วยชื่อ ไมเคิล
"ว้าย!"
ตุ้บ! เสียงคนโดนถีบหล่นจากเตียง
"นี่คุณทำอะไรฉัน" หญิงสาวร้องเสียงหลง มองหน้าคนที่ถูกถีบตกเตียง
"ผมทำอะไร" ภัทรโวยวายถามกลับ ก่อนจะลุกขึ้นมาจากพื้น เขาเอามือลูบสะโพกที่ยังเจ็บจี๊ดอยู่อย่างงงๆ
"ก็เห็นอยู่ว่าคุณจูบฉัน" เพื่อนแพรชี้นิ้วใส่เขา
อ้าว…รู้ตัวหรือนี่ เขาก็นึกว่าเธอยังหลับอยู่ เลยเผลอเม้มริมฝีปากล่างของเธออย่างลืมตัว เพราะริมฝีปากของเธอมันแดงจัดน่าจูบเสียเหลือเกิน
"ผมเปล่า...คุณเองหรือเปล่าที่มาจูบผม" ภัทรปฏิเสธเสียงแข็ง ทำให้เธอชักไม่แน่ใจ ใช่สิ เมื่อกี้เธอฝันว่าจุ๊บกับไมเคิลนี่นา หรือเธอจะเป็นฝ่ายจูบเขาจริงๆ
"เอ่อ...แล้วแพรมาอยู่บนเตียงคุณได้ไง" เพื่อนแพรรีบเปลี่ยนเรื่อง
"ก็คุณหลับ ผมเห็นก็สงสารเลยอุ้มมานอนบนเตียง ใครจะคิดว่าทำคุณบูชาโทษ ไม่ขอบคุณไม่พอยังโดนถีบอีก" ภัทรแสร้งทำหน้าเศร้าเพื่อให้เธอรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก
"เอ่อ...เอ่อ...ขอโทษค่ะ" เพื่อนแพรก้มหน้ายอมรับความผิด ภัทรจึงอมยิ้มแล้วออกคำสั่งใหม่
"ผมว่าคุณไปอาบน้ำ แล้วไปกินข้าวกันเถอะ วันนี้คุณว่างใช่ไหม ผมจะพาคุณไปแปลงโฉม"
"แปลงโฉมเหรอคะ" เธอทำหน้าฉงน
เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน…เพื่อนแพรเพิ่งนึกออก
ในเมื่อเธอหลับอยู่แล้วเธอจะไปจูบเขาได้อย่างไร ถ้าปากเขาไม่มาอยู่ที่ปากเธอก่อน ตาคนเจ้าเล่ห์!!!
"อย่ามาเปลี่ยนเรื่องคุณภัทร จ่ายมาก่อน คุณแอบจูบฉัน"
"นี่ป้า อย่ามามั่ว ผมไปจูบคุณตอนไหน" เรื่องอะไรจะยอมรับ...หลักฐานก็ไม่มี
"ก็ฉันตื่นขึ้นมา ปากคุณมาอยู่ตรงปากฉันเนี่ย...แถมไม่พอ น้ำลายคุณยังติดปากฉันอยู่เนี่ย" คนไม่มีหลักฐานพยายามจะหาหลักฐาน ส่วนคนร้ายก็ไม่ยอมรับอยู่ดี
"ผมไม่ได้จูบ..." ภัทรเถียงกลับ ยกมือเช็ดน้ำลายเพื่อทำลายหลักฐาน
"คุณจูบ"
"ผมไม่ได้จูบ"
"คุณจูบ..." เพื่อนแพรย้ำคำ จ้องหน้าเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย
"จูบมันต้องแบบนี้" คนร้ายไม่ยอมรับ รวบแฟนกำมะลอเข้าหาตัวเองพร้อมทั้งประทับริมฝีปากร้อนบนปากนุ่ม หลอกล่อด้วยชั้นเชิงแล้วก็ส่งลิ้นร้ายเข้าไปในโพรงปากนุ่มๆ สูบพลังของคนไม่เคยโดนจูบเสียจนอ่อนแรง...ร่างบางยืนแทบไม่อยู่จนคนกอดต้องประคอง ไม่อย่างนั้นคงร่วงไปกองกับพื้นแล้ว
"คุณจูบฉัน" คนโดนจูบได้สติกลับมา ดันอกกว้างให้พ้นจากตัว
"ใช่ ผมจูบคุณ" เถียงไม่ขึ้นเขาก็ต้องสาธิตให้ดู จะได้เลิกเถียงสักที
"..." คนโดนจูบครั้งแรกทำอะไรไม่ถูก ได้แต่นั่งทรุดลงกับพื้น หน้าตาซีดมือสั่นไปหมด ไม่สิ มันเป็นแค่การแสดง เธออย่าไปใจเต้นแรงกับมัน
"ก่อนหน้านั้นผมแค่ชิม...จูบจริงต้องแบบนี้แหละ" ภัทรพูดต่อเมื่อเห็นยัยป้านั่งนิ่งไม่พูด ไม่จา แต่เขากลับได้ยินเสียงร้องไห้ดังขึ้นมาแทน
"ฮือๆ..."
อ้าว ร้องไห้ทำไมเนี่ย
"แพร คุณจะร้องไห้ทำไม มันแค่จูบนะ" เขาคุกเข่าลงไปจ้องหน้าหญิงสาวด้วยท่าทางสำนึกผิด
"สำหรับคุณมันแค่จูบ...แต่สำหรับฉันมันจูบแรกนะ" เพื่อนแพรตอบเสียงสะอื้น
จะบ้าตายกับยัยป้าเนี่ย นี่อายุสามสิบหรือสิบสามกันแน่เนี่ย ถึงยังไม่เคยมีจูบแรกอีก อ้าว ร้องไห้ไม่หยุดเลย...ทำไงดีเนี่ย
ว่าแล้วชายหนุ่มก็รีบปลอบใจแฟนกำมะลอ ด้วยการเข้าไปกระชับวงแขนปลอบให้เธอหายเศร้า
"โอ๋ๆ ขอโทษนะครับ ผมแค่อยากให้คุณรู้ว่าจูบมันเป็นยังไงแค่นั้นเอง ไม่เอาไม่ร้องนะ"
"ฮือๆ ห้าหมื่น โอนมา ห้าหมื่นนะ" เพื่อนแพรสะอื้นไปด้วยทวงเงินไปด้วย ทำเอาชายหนุ่มสะอึก
"ฮะ! อะไรนะ"
"ก็จูบในที่รโหฐาน สามหมื่น กอดหนึ่งหมื่น แต่มันเป็นจูบแรกฉันขออีกหนึ่งหมื่นนะ"
"นี่คุณ ผมกอดคุณเพราะผมอยากปลอบใจคุณ ไม่ได้คิดอะไรเลย" ภัทรรีบปล่อยแขนออก
"ไม่รู้ละ ฉันนับหมด"
"ยัยแม่มด ยัยสิบแปดมงกุฎ"
"เดี๋ยวฉันต้องเพิ่มในสัญญาแล้วว่า ถ้าด่าคิดคำละกี่บาท"
เอาเข้าไป ยัยป้าจอมงกเล่นเขาตั้งแต่วันแรกเลย เงินเดือนเขาจะพอใช้ไหมเนี่ยเดือนนี้ โดนยัยป้านี่ไถหมดแล้ว เธอเองก็ช่างยั่วให้เขาอดใจไม่ไหวทุกที เขาไม่น่าไปเผลอชิมเลยจริงๆ
ชายหนุ่มมองหญิงสาวตรงหน้า แล้วก็อดถอนหายใจไม่ได้...ไม่น่าเชื่อว่าเขาที่ไม่เคยยอมเสียเปรียบใคร แต่วันนี้กลับยอมจ่ายให้คนตรงหน้าไปสองล้านกว่าในเวลาไม่ถึง 24 ชั่วโมง
"ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวต้องไปชอปปิง"
"ไปทำไม อยากกลับห้องแล้ว" หญิงสาวก็อดบ่นไม่ได้
เธอไม่ได้กลับคอนโดตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ถึงเธอจะไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ แต่ก็ไม่เคยนอนค้างอ้างแรมที่ไหน นี่เธอเจอเขาแค่วันที่สอง กลับต้องมานอนค้างห้องเขาจนถึงเช้าอีกวัน แถมยังโดนขโมยจูบแรกไปอีก เอาวะ อย่างน้อยเขาก็จ่ายไม่อั้นให้เธอ แถมได้โบนัสมาอีกสามแสน นี่เขาพิมพ์เงินใช้เองหรือไง ใช้เงินเป็นเบี้ยเลย
"นี่ด่าผมในใจอีกแล้วสิ" ภัทรขมวดคิ้ว
เอ๊ะ…ตานี่ อ่านใจคนออกหรือไง ทายถูกทุกที เพื่อนแพรชะงัก
"เปล๊า...ไม่ได้ด่าสักหน่อย แค่บอกว่าใช้เงินเป็นเบี้ยเลย"
"พูดแบบนี้ไม่เอา...ห้าหมื่นค่าจูบ" เขาเลิกคิ้วถาม
"เอาสิ ไม่ได้นะอย่ามาโกงกัน โอนมาเลย"
ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโอน จากนั้นก็เดินออกจากห้องให้หญิงสาวได้อาบน้ำแต่งตัว หญิงสาวออกจากห้องน้ำก็พบเสื้อผ้าทั้งชิ้นข้างในและชิ้นข้างนอกที่เธอใส่ได้พอดี นี่เขากะขนาดได้ด้วยสายตาขนาดนี้เลยเหรอ หรือเมื่อคืนเขาแอบวัดขนาดของเธอหรือเปล่า
"คุณไปอาบน้ำตอนไหน" หญิงสาวอดแปลกใจไม่ได้ที่เขาแต่งตัวใหม่เรียบร้อยแล้ว
- ผู้เขียน
