สมรสซ่านรัก

คุณเลขา 3

สองมือกุมบังเ**ยนบังคับม้า ทว่าสองตากลับจดจ้องอยู่ที่ดวงหน้าหวานหยดของหญิงสาวในอ้อมแขน หกปีที่เราทั้งคู่ต่างมีทางเดินชีวิตเป็นดังเส้นขนาน เขาพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้ลืมเพลงรัก แต่สุดท้ายทุกอย่างที่ทำมาก็พังทลายลงในพริบตาเดียวเพียงแค่ได้สบตาเธอ

“มีอะไรหรือเปล่าคะ” เธอรู้สึกมาสักพักแล้วว่าถูกนายใหญ่ของไร่พันแสงจ้องมอง พานทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นไหวแปลกๆ

ความรู้สึกนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ไม่สิ.. มันเคยเกิดขึ้นกับใครคนหนึ่งเมื่อหกปีก่อน

นายใหญ่แห่งไร่พันแสงยิ้มบางๆ ช่างน่าขันนัก เขาควรเก็บอาการมากกว่านี้ ตราบใดที่เรื่องของอิษวัตยังไม่เรียบร้อย ไม่ควรเลยที่จะทำให้เธอเกิดคำถาม กระนั้นเมื่อได้ชิดใกล้แม่ของลูกเช่นนี้ก็ทำให้หักห้ามใจไม่ให้ทำในสิ่งที่ไม่ควรทำยากเหลือเกิน

“เปล่าครับ ผมแค่รู้สึกคุ้นหน้าคุณ” หาใช่เพียงคุ้นหน้า ทว่าจำได้ขึ้นใจเลยต่างหาก แตกต่างจากเพลงรักที่แม้กระทั่งน้ำเสียงเขาเธอยังจำไม่ได้ นึกแล้วก็น้อยใจชะมัด!

ดวงตาคู่หวานเบิกโพลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น “จริงเหรอคะ แต่เพลงพึ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรกเองนะคะ”

ในวันวานเพลงรักเป็นเช่นไร เวลาผ่านไปหกปีเจ้าหล่อนก็ยังคงเหมือนเดิม ไร้ซึ่งมารยา ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม คิดยังไงก็แสดงออกมาอย่างนั้น ทุกอย่างที่เป็นเธอคนนี้ทำให้เขาตกหลุมรักได้อย่างง่ายดาย

“ไม่รู้สิครับ แต่ผมรู้สึกคุ้นหน้าคุณจริงๆ นะ”

“หรือเราอาจจะเคยเจอกันที่ไหนสักที่มาก่อนก็ได้เนอะ ไว้เพลงเห็นหน้านายใหญ่เมื่อไหร่ เพลงอาจจะคุ้นหน้านายใหญ่เหมือนที่นายใหญ่คุ้นหน้าเพลงก็ได้” น่าแปลกที่เธอกล้าพูดกล้าคุยกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายอย่างไม่รู้สึกเกรงกลัว แถมยังสบายใจที่ได้อยู่ใกล้เขา ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอย่างที่คิดไว้ในตอนแรก

“อืม.. นั่นสิ ไม่แน่นะ ถ้าคุณเห็นหน้าผม คุณอาจจะจำผมได้ในทันทีก็ได้”

“งั้นไว้รอดูตอนที่เพลงเห็นหน้านายใหญ่กันนะคะว่าเพลงจะคุ้นหน้านายใหญ่หรือเปล่า” เธอส่งยิ้มตาหยีให้เขาแล้วหันไปมองลูกชายที่ขี่ม้าอีกตัวกับผู้จัดการไร่ ในยามนี้อิษวัตหาได้สนใจแม่ไม่ เด็กน้อยสนุกกับการขี่ม้าจนไม่สนใจสิ่งใดทั้งสิ้น

พันแสงมองตามสายตาเพลงรัก เมื่อเห็นทายาทของตัวเองแล้วอดชื่นชมคนที่เลี้ยงเด็กชายอิษวัตมาไม่ได้ หนูน้อยน่ารักสดใส แม้จะแอบดื้อบ้าง แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องธรรมดาของเด็ก

“ลูกชายน่ารักดีนะครับ”

พูดแล้วก็ภูมิใจชะมัด อิษวัตมีใบหน้าที่ละม้ายคล้ายเขามากจนแทบจะเรียกได้ว่าถอดแบบกันมาเป๊ะๆ โดยเฉพาะดวงตาคมกริบที่มาพร้อมกับนัยน์ตาสีดำขลับที่ใครต่อใครเห็นเป็นต้องหลงเสน่ห์คู่นั้น

เรียวปากอิ่มคลี่ยิ้มสดใส ตลอดระยะเวลาห้าปีที่เลี้ยงลูกมา สารภาพเลยว่าเหนื่อยมาก เพราะทั้งต้องดูแลลูกและเรียนหนังสือไปพร้อมๆ กัน แต่ถึงแม้ว่าจะท้องในวัยที่ยังไม่พร้อม กระนั้นก็ไม่เคยรู้สึกเสียใจเลยสักครั้งที่มีเด็กชายอิษวัต

“เห็นอย่างนี้แสบไม่เบาเลยนะคะ ตั้งแต่เพลงมีลูก บ้านก็ไม่เคยสงบอีกเลยค่ะ ขนาดว่ามีตายายของน้องพีทช่วยเลี้ยง บางวันเพลงยังเหนื่อยจนแทบสลบ แต่ก็มีความสุขดีนะคะ ตั้งแต่มีลูกชีวิตก็ไม่เหงาอีกเลย” เธอพูดไปยิ้มไป

แม้เห็นเพียงเสี้ยวหน้า แต่พันแสงก็สัมผัสได้ว่าเพลงรักมีความสุขมากเพียงใดยามที่เจ้าหล่อนขยับปากเล่าเรื่องลูกชายให้เขาฟัง “คุณรู้ไหมว่าคุณทำให้ผู้ชายที่ไม่เคยคิดอยากจะมีลูกอย่างผมรู้สึกอยากสร้างครอบครัวขึ้นมา”

คราแรกเขาสงสารเพลงรักจับหัวใจเมื่อรู้ว่าเธอต้องเลี้ยงลูกของเราเพียงลำพังตั้งหลายปี ทว่าในยามนี้มีอีกหนึ่งความรู้สึกแทรกเข้ามา นั่นคืออิจฉาที่หญิงสาวมีโอกาสได้อยู่ในทุกช่วงชีวิตของเด็กชายอิษวัต ทั้งๆ ที่เขาเองก็เป็นพ่อ ทว่ากลับไม่รู้แม้กระทั่งเรื่องที่ตัวเองได้ให้กำเนิดลูกชาย

หากโชคชะตาไม่นำพาให้เราสองคนกลับมาพบกันอีกครั้ง เขาก็คงไม่มีทางได้รู้ว่าตัวเองมีลูกชาย ไร้ซึ่งโอกาสได้เลี้ยงดูโอบอุ้มเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง

มันน่านัก!

นึกแล้วก็อยากลงโทษแม่ของลูกเสียให้เข็ด โทษฐานที่บังอาจซุกซ่อนอิษวัตไว้ตั้งหลายปี

เพลงรักไม่รู้ว่าทำไมตัวเองต้องรู้สึกสะบัดร้อนสะบัดหนาวเมื่อได้ฟังนายใหญ่พูดเช่นนั้น หนำซ้ำขนอ่อนบริเวณต้นคอยังลุกซู่ชูชันอีกต่างหาก

เป็นอะไรเพลงรัก เขาไม่ได้หมายถึงว่าอยากมีลูกกับเธอเสียหน่อยนี่นา..