สมรสซ่านรัก

นางสาวเพลงรัก คุณบวรอนันต์.. ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายไหวสั่นระรัวเมื่อเห็นชื่อนามสกุลของผู้หญิงที่คิดว่าจะไม่มีโอกาสได้พบหน้าอีกแล้วตลอดชีวิตนี้บนใบสมัครงานตำแหน่งเลขานุการของเจ้าของไร่พันแสงไวน์เนอรี่ “น้องเพลง..” ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าวันหนึ่งโลกจะเหวี่ยงเธอให้กลับมาเจอเขาอีกครั้ง จากวันนั้นถึงวันนี้เป็นเวลาหกปีแล้วที่เราสองคนไม่ได้พบหน้ากัน แต่เขายังจดจำสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเราได้ไม่มีวันลืม เรื่องราวในคืนนั้นยังคงติดตรึงอยู่ในทุกอณูหัวใจ ความรัญจวนที่ได้สัมผัส ริมฝีปากที่เคยครอบครอง เจ้าของร่างอรชรที่นอนร้องครวญครางเสียงหวานอยู่ใต้อาณัติ ทุกอย่างยังคงเด่นชัดอยู่กลางหัวใจ พันแสงมองรูปถ่ายที่ติดอยู่มุมขวาด้านบนสุดของใบสมัคร ริมฝีปากบางหยักโค้งขึ้นเล็กน้อย ดวงตาคมกริบมองตรงไปยังเบื้องหน้า นัยน์ตาสีดำขลับพราวระยับขึ้นมาเมื่อนึกถึงใบหน้าจิ้มลิ้มของใครบางคน ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักกี่ปี หัวใจที่คะนึงหาเพียงผู้หญิงที่ชื่อเพลงรักก็ไม่วันเปลี่ยนแปลง แม้จะมีหญิงสาวมากหน้าหลายตาผ่านเข้ามาในชีวิต แต่พวกเธอเหล่านั้นก็เป็นเพียงเพื่อนร่วมเตียงชั่วครั้งชั่วคราวที่เขาเอาไว้ใช้ปลดปล่อยความกระหายอยากทางร่างกายเท่านั้น ใบสมัครของคนอื่นถูกโยนทิ้งลงถังขยะโดยที่พันแสงไม่แม้แต่เสียเวลาเปิดอ่าน บนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ของเจ้าของไร่มีเพียงใบสมัครของเพลงรัก เขามองมันครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับใบสมัครแผ่นนั้นคือใบหน้างดงามของผู้หญิงที่ตัวเองเฝ้าคิดถึงมานานหลายปี ทว่าเมื่อเรื่องบางอย่างผุดพรายขึ้นมาในห้วงความคิด รอยยิ้มที่ประดับใบหน้าก็ค่อยๆ หายไปจนไม่หลงเหลือร่องรอย มีเพียงความเจ็บปวดและรู้สึกผิดที่ฉายชัดออกมาทางแววตา เพลงรักมาสมัครงานในตำแหน่งเลขานุการของเขานั้นคือเรื่องจริง แต่ที่จริงแท้แน่นอนมากไปกว่านั้นคือถ้าเธอรู้ว่าเจ้าของไร่พันแสงไวน์เนอรี่เป็นเขา หญิงสาวคงไม่ยอมทำงานด้วยอย่างแน่นอน เพราะเธอ.. เกลียดเขา หลังจากเกิดเรื่องเมื่อหกปีก่อน เพลงรักก็ขอร้องให้เขาเดินออกจากชีวิตเธอและครอบครัว เพราะความผิดบาปที่ก่อไว้มันเลวร้ายเกินกว่าที่จะให้อภัย เขาจึงยอมทำตามโดยไม่มีข้อโต้แย้ง แต่ในเมื่อโชคชะตานำพาเราสองคนให้กลับเข้ามาในวงจรชีวิตของกันและกันอีกครั้ง เขาจะไม่มีทางปล่อยให้เจ้าหล่อนหลุดมือไปอีกเด็ดขาด อยากรู้เหลือเกินว่าเวลาหกปีที่จากกันไป ในยามนี้เพลงรักเป็นเช่นไรบ้าง ในความทรงจำของเธอยังพอมีเขาหลงเหลืออยู่บ้างไหม หรือว่าลืมกันไปจนหมดสิ้นแล้ว   “น้องพีทไปอาบน้ำเถอะลูก” คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวยกมือขึ้นกุมขมับเมื่อต้องวิ่งไล่จับลูกชายที่ซนราวกับลิงไปอาบน้ำ เด็กวัยห้าขวบตัวอวบอ้วนวิ่งวุ่นไปทั่วบ้านเพราะไม่อยากอาบน้ำตามคำสั่งของผู้เป็นแม่ “ไม่เอาๆ น้องพีทไม่อาบ น้องพีทหนาว” เพลงรักถอนหายใจเฮือกใหญ่ เจ้าหล่อนมองลูกชายแล้วส่ายหน้าพลางยิ้มขัน ห้าปีแล้วสินะที่เธอเลี้ยงดูอิษวัตมาเพียงลำพัง แม้จะเหน็ดเหนื่อยบ้าง แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่รู้สึกท้อแท้ เพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มและได้ยินเสียงหัวเราะของลูกชาย กำลังใจคนเป็นแม่เช่นเธอก็มาเต็ม “พรุ่งนี้แม่จะไปต่างจังหวัด มีใครแถวนี้อยากไปด้วยไหมน้า” เธอพูดพลางชำเลืองมองลูกชายแล้วอมยิ้ม “น้องพีทไปด้วยคร้าบ” อิษวัตชูมือขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้แม่ “ถ้างั้นน้องพีทต้องไปอาบน้ำก่อน” เจ้าของร่างอวบป้อมที่ถูกห่อเอาไว้ด้วยผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนใหญ่ทำหน้ามุ่ย กระนั้นก็ยอมตอบตกลงเพราะอยากไปต่างจังหวัดกับแม่ “น้องพีทไปอาบน้ำก็ได้ครับ” คนเป็นแม่แอบปาดเหงื่อ แต่ละวันกว่าจะปราบพยศเจ้าตัวแสบได้ เล่นเอาแทบหมดแรง เพลงรักถอนหายใจแล้วเดินตามลูกชายไปที่ห้องน้ำ คนอื่นมองดูเราสองแม่ลูกจากข้างนอกต่างก็พูดกับเธอว่าเผลอแป๊บเดียวอิษวัตก็โตแล้ว แต่สำหรับแม่อย่างเธอนั้น กว่าจะผ่านพ้นแต่ละคืนวันไปได้ช่างยาวนานนัก กระนั้นทุกๆ วันของชีวิตก็มีความสุขดี “แม่คร้าบ พรุ่งนี้แม่จะพาน้องพีทไปเที่ยวไหนเหรอ” หนูน้อยเอ่ยถามพลางใช้ฟองน้ำนุ่มนิ่มถูตัวไปด้วย “เราจะไปเขาใหญ่กันครับ แต่เราไม่ได้ไปเที่ยวอย่างเดียวนะ แม่ต้องไปทำงานด้วย หลังจากทำงานเสร็จแล้วแม่จะพาไปเที่ยว” ด้วยว่าอิษวัตอยู่ในช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อน แล้วตอนนี้ที่บ้านก็มีเพียงแม่บ้าน ส่วนตายายของหนูน้อยเดินทางไปเยี่ยมพี่ชายเธอที่ต่างประเทศ เธอจึงต้องพาลูกชายติดสอยห้อยตามไปด้วย “แต่น้องพีทต้องสัญญากับแม่ก่อนนะว่าแม่บอกอะไรต้องเชื่อฟัง โอเคไหมครับ” หนูน้อยพยักหน้าหงึกๆ “น้องพีทจะเป็นเด็กดี จะไม่ดื้อไม่ซน คร้าบ” อิษวัตฉีกยิ้มแฉ่ง “ดีมากครับคนดีของแม่” เธอเอื้อมมือไปลูบหัวลูกชายแล้วโคลงศีรษะหนูน้อยเบาๆ ด้วยความรู้สึกเอ็นดูระคนเป็นกังวลใจอยู่ลึกๆ ด้วยว่ายิ่งโตใบหน้าอิษวัตก็ยิ่งคล้ายพ่อของเขา ไม่สิ! ต้องเรียกว่าถอดแบบกันมาเป๊ะๆ มากกว่าถึงจะถูก ทั้งคิ้ว ตา จมูก ปาก หากว่าสักวันหนึ่งผู้ชายคนนั้นวกกลับมาเจอเราสองแม่ลูกอีกครั้ง เขาจะนึกสงสัยบ้างไหมว่าอิษวัตเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง หรือเพียงแค่มองแล้วก็ผ่านเลยไป ถ้าเป็นอย่างหลังคงจะดีไม่น้อย แต่ถ้าเกิดเขาระแคะระคายเรื่องลูกชายขึ้นมาล่ะ เธอจะทำเช่นไรดี..