พี่เตอร์: พี่เป็นบ้าเพราะเมียพี่ไปยืนเต้นกับผู้ชายไงริน!! //ผมตะคอกใส่หน้าเธอจนเธอหน้าเสียเลย ที่คุยกันไว้ไม่ใช่แบบนี้
ริน: รินไม่รู้จักเค้า
พี่เตอร์::ไม่รู้จักแต่ปล่อยให้มันยืนโอบเอวเนี้ยนะ ฟังไม่ขึ้นว่ะ!!
ริน: รินไม่รู้จักเค้าจริงๆ
พี่เตอร์: ขึ้นรถ!!
ริน: พี่ไม่มีเหตุผลเลย
พี่เตอร์: กลับไปคุยที่บ้าน
ริน: เหอะ!!
ระหว่างทางไม่มีใครพูดอะไรเลยยิ่งพี่เตอร์ตอนนี้เหยียบแทบหมดไมล์จนฉันต้องหันไปมอง
ริน: เบาหน่อยก็ได้ค่ะรินกลัว
พี่เตอร์: รินได้กลัวกว่านี้แน่!!!!
ริน: พี่จะทำอะไร!!
กลับมาถึงคอนโดพี่เตอร์ลากฉันเข้าห้องดำทันที ฉันพยายามทั้งร้องทั้งดิ้นแต่ไม่เป็นผล ชายตรงหน้าไม่มีท่าทีจะยอมปล่อยฉันเลย แขนทั้งสองถูกขึงไว้กับราว ก่อนไฟสลัวๆ จะถูกเปิดส่องอยู่แค่ราวที่ขึงฉันไว้
พี่เตอร์: รินกำลังเล่นกับความรู้สึกพี่.....รินรู้ใช่ไหม
ริน: ปล่อยรินนะคะ ฟังรินก่อน
พี่เตอร์หยิบเทปกาวมาปิดปากฉั
