ผมนอนเฝ้ารินไม่ห่างไม่หนีไปไหน แถมเอางานมาเคลียร์ในห้องด้วยซ้ำ วันนี้ผมคงต้องเลื่อนประชุมออกไปก่อน
กริ๊งงง
ปีเตอร์: ว่าไงมึง
วิน: กูตามเรื่องริษาให้แล้วนะ ตอนนี้ริษากลับไปอเมริกาแล้ว ส่วนผู้ชายสามคนที่จะทำร้ายรินตำรวจตามตัวได้หมดแล้ว
ปีเตอร์: รินยังไม่ฟื้นเลย
วิน::รินเป็นอะไร....หรือว่า....//ผมรู้ทันทีว่าเพื่อนผมมันทำอะไรเรื่องนี้มีแค่ผมกับมันเท่านั้นที่รู้
ปีเตอร์: มึงตามตัวริษาให้ได้แล้วกัน รอรินฟื้นกูจะพารินไปให้ปากคำ
วิน: เออๆ ดูแลกันดีๆ ละมึง เบาได้เบา
ปีเตอร์: มึงนี่!!!
"พี่เตอร์......"
ผมรีบหันไปมองตามเสียงแหบแห้งที่เรียกชื่อผม ตื่นสักที
ปีเตอร์::ริน....เป็นไงบ้าง
ริน::ดีขึ้นแล้วค่ะ
ปีเตอร์: หิวไหมพี่สั่งข้าวไว้เดี๋ยวก็คงมาส่ง
ริน: เมื่อกี้รินได้ยินพี่คุยโทรศัพท์?
ปีเตอร์: ตำรวจจับตัวไอ้ระยำสามคนได้แล้วครับ...ส่วนริษาหนีกลับอเมริกาไปแล้ว แต่รินไม่ต้องห่วงนะตำรวจเค้าจะ
