ไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดออก พี่เตอร์เดินเข้ามานั่งข้างๆ ฉันแต่ฉันกับขยับหนีไม่ยอมให้เข้าใกล้
ปีเตอร์: พี่โทรแจ้งนิติแล้วให้ตรวจสอบกล้องวงจร เดี๋ยวเราไปแจ้งความกัน
ริน: ค่ะ รินขอตัวก่อนนะคะ
ปีเตอร์: เดี๋ยวริน!! //ผมรีบคว้าตัวเธอไว้คิดแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้
ริน: ปล่อยรินเถอะ รินอยากกลับบ้าน
ปีเตอร์: ฟังพี่ก่อนได้ไหม
ริน: ฟังอะไรคะ
ปีเตอร์: คือ....จริงๆ พี่ไม่ได้น่ากลัวแบบที่รินคิดนะ
ริน: แล้วทำไมพี่ต้องมีของพวกนั้นด้วย มันน่ากลัวมากพี่รู้ไหม
ปีเตอร์: พี่ไม่รู้จะบอกกับเรายังไงอ่ะ แต่พี่จะไม่มีวันใช้กับเราหรือกับใครทั้งนั้น โอเคไหม
ริน: แต่รินก็ยังไม่ไว้ใจพี่อยู่ดี
ปีเตอร์: รินกลัวพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ....
ริน: ค่ะ รินกลัว//ฉันตอบออกมาอย่างไม่ต้องคิดอะไรเลย กลัวจริงๆ
ปีเตอร์: ครับ....ไม่เป็นไร
ฉันเดินมาถึงประตูแต่เปิดไม่ได้หันไปมองพี่เตอร์ที่กำลังมองมาทางฉันสายตาเหมือนคนอกหักเลย
