รักสวาทแม่สาวน้อย

รักสวาทแม่สาวน้อย ชีวิตการทำงานของฉันบอกเลยว่าสุดยอดมาก นอกจากจะสายแล้วยังถูกจักรยานฉี่ยวบนทางเท้าทำให้เอกสารที่ฉันต้องอดหลับอดนอนทำมามันกระจายเต็มหน้าถนน เฮ้อ ให้มันได้อย่างนี้สิ ประชุม “รินจ๊ะ..วันนี้เตรียมเอกสารให้พี่หรือยัง ริน: เอิ่ม....พี่นีคะ....คือ... พี่นี: อย่าบอกว่างานไม่เสร็จ!! /พี่นีเสียงเข้มขึ้นจนพนักงานในออฟฟิศเริ่มมองมาทางฉัน ริน: คือ...ริน.. พอดีคุณรินเกิดอุบัติเหตุเมื่อเช้า เอกสารที่เตรียมมาเลยปลิวเกลื่อนถนน บางส่วนก็ตกน้ำ ผมต้องขอโทษพี่นีด้วยนะครับที่ไม่ทันระวังปั่นจักรยานบนทางเท้าจนชนเข้ากับคุณริน สิ้นเสียงเด็กหนุ่มที่ฉันไม่ค่อยคุ้นหน้าพี่นีก็เลิกคิ้วขึ้นเหมือนสงสัย เสียงซุบซิบของพนักงานเริ่มดังขึ้น "หนุ่มน้อยคนนี้เป็นใครกันนะ" พี่นี: เอาล่ะงั้นพี่ให้เวลาอีก1ชม. ผู้บริหารจะเข้ามาแล้วรีบเตรียมงานให้เสร็จแล้วเอาเข้าไปให้พี่ที่ห้องประชุม ริน: ค่ะพี่นี "เดี๋ยวผมช่วยเองครับ" หนุ่มน้อยรีบเอ่ยปากก่อนเดินลากเก้าอี้มานั่งทำงานข้างๆฉัน ริน:เดี๋ยวก่อน น้องเป็นใครฝึกงานอยู่แผนกไหนทำไมไม่ไปทำงานของตัวเอง "อ้อ...ผมลืมแนะนำตัวเลย ผมชื่อเคครับ" ริน: เค? เค: ครับ ผมมาฝึกงานที่นี่ได้5วันแล้ว ริน: อ่อ...พอดีพี่ไปดูงานที่ต่างจังหวัดมาเลยไม่ได้เจอกัน เค: ผมอยู่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ครับ แต่วันนี้มีประชุมเขาเลยให้ผมขึ้นมาช่วยงานข้างบน ริน: งั้นเราถ่ายเอกสารให้พี่แล้วกัน เสร็จแล้วเอาเข้าแฟ้มนี้เป็นชุดๆ ไปนะ พี่จะหาบิลงบประมาณของปีที่แล้วก่อน เค: ครับลูกพี่ ผ่านไปครึ่งชม.งานทุกอย่างเสร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี น้องเคถือว่าเป็นงานสอนนิดสอนหน่อยก็ทำออกมาได้ดี ริน: พี่ขอบคุณเรามากๆ เลยนะที่มาช่วยงานพี่ เค: ไม่เป็นไรครับพี่ เรื่องนี้ผมผิดเองที่ไม่ระวังแถมมาปั่นจักรยานบนทางเท้าอีก ทำให้พี่ต้องเจ็บตัวไปด้วย ริน: ไม่เป็นไรพี่โอเค เจ็บนิดหน่อยเดี๋ยวก็หาย เค: แล้วพี่จะเข้าประชุมด้วยหรือป่าว ริน: ต้องเข้าสิพี่ต้องคอยแจกเอกสารให้ผู้บริหาร เค: งั้นพี่รีบไปเตรียมตัวเถอะครับ ผมมีงานต้องไปทำเดี๋ยวโดนบ่นหูชาอีกฮ่าๆๆ ริน: จ่ะ..งั้นพี่ขอตัวนะ เค: เอ่ออ...พี่รินครับวันนี้ผมขอเลี้ยงข้าวพี่ได้ไหมครับ ริน: ได้สิ...เที่ยงเจอกันข้างล่างนะ เค: ครับ //รอยยิ้มของพี่สาวน่ารักจัง ณ ห้องประชุม ทีมผู้บริหารเริ่มเดินทางมาถึง เอ๊ะ!! คนนี้ใครกันนะหล่อจัง ฉันนั่งมองผู้บริหาร คณะกรรมการที่ต่างเดินเข้ามาในห้อง หล่อละลายเป็นแบบนี้นี่เอง พี่นี: คุณปีเตอร์ สวัสดีค่ะ /พี่นี่ยกมือไหว้ทำให้ฉันต้องรีบยกมือไหว้ตาม ปีเตอร์: สวัสดีครับพี่นี สบายดีนะครับ พึ่นี: สบายดีค่ะ รอบนี้กลับมานานไหมคะ รอบก่อนไม่ทันได้อยู่ฉลองงานเลี้ยงเลย ปีเตอร์: หลายเดือนอยู่ครับ น่าจะอยู่จนกว่าออฟฟิศใหม่เสร็จ ปีเตอร์:คุณ! ริน: คะ /ฉันรีบเดินไปหาคุณปีเตอร์อย่างสุภาพเรียบร้อย ปีเตอร์: ผมขอกาแฟไม่ใส่น้ำตาล ริน: ได้ค่ะรอสักครู่นะคะ ผมจ้องมองคุณรินเป็นระยะ เธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์มาก มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ ทำเอาหัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่ผมก็คงทำได้แค่มองเพราะผมเองกำลังจะแต่งงานในไม่ช้า การประชุมดำเนินไปอย่างราบรื่น ผมมองดูเอกสารที่คุณรินแจกถือว่าเธอเป็นคนทำงานเรียบร้อยเลยล่ะ แบบนี้สิที่ผมต้องการ ผมอยากได้คนเก่งๆมาทำงานไม่ได้อยากได้คนที่ดีแต่เอาหน้า แต่งตัวอ่อยผู้ชายไปวันๆ ธุรกิจของผมต้องทำงานกับต่างประเทศ ความเรียบร้อย ความถูกต้อง ตรงต่อเวลาคือสิ่งที่พนักงานทุกคนต้องจำไว้ “ผลไตรมาสของเดือนที่แล้วผมถือว่ายังดีไม่พอนะครับ ยังไงให้พนักงานขายทำยอดให้ได้มากกว่านี้หน่อยก็ดี ส่วนเรื่องออฟฟิศใหม่ผมจะเปิดรับสมัครพนักงานใหม่คงต้องเลือกพนักงานที่นี่ไปอยู่ที่โน้นหน่อย ฝากพี่นีจัดการให้ผมด้วยนะครับ” “ค่ะคุณปีเตอร์” ฉันจดทุกอย่างที่เป็นประโยชน์ลงในสมุด จากนั้นก็ฟังการประชุมต่อคอยแจกเอกสานให้กับคณะผู้บริหาร สายตาก็มองคุณปีเตอร์ที่หล่อกระชากใจจนฉันไม่อยากละสายตาไปไหนเลย เขาโสดไหมนะ มีใครหรือเปล่าแต่หล่อขนาดนี้คงไม่เหลือ เมื่อคุณปีเตอร์หันมาสบตาฉันทำเอาฉันรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว จะโดนด่าไหมฉันรีบก้มลงมองเอกสารในมือ สาวน้อยแอบมองผมงั้นเหรอ ผมมองเธอกลับอย่างไม่ละสายตาเหมือนกัน เป็นไงล่ะทีนี้นั่งเป็นหินเลยไหมฮ่าๆๆ “คุณปีเตอร์ครับ เซลล์ที่แจ้งของที่มีปัญหามาได้บอกยอดไหมครับ” “อยู่ในหน้าถัดไปครับ พนักงานทำตารางแยกเอาไว้เพื่อความเข้าใจง่าย ผลสรุปอยู่ด้านล่าง” น่ารัก ฉันยิ้มออกมาด้วยความดีใจเมื่อเห็นรอยยิ้มของคุณปีเตอร์ส่งมาให้ฉัน อีรินเขินจนบิดแล้วค่ะเจ้านาย อย่ามองแบบนี้ได้ไหมคะ งื้อออ ไม่ได้ๆฉันต้องตั้งสติ ห้ามใฝ่สูง ห้ามมอง ห้ามยิ้ม ห้ามเขิน นิ่งเข้าไว้อีริน ฉันรีบทำสมาธิก่อนที่สติจะหลุด ตอนนี้ฉันรู้ตัวว่าท่านประธานทำลังมองมาที่ฉันอย่างไม่ละสายตา