รักสะกดวิญญาณ 04 สายรหัส
1608 คำ
"พูดดี ๆ หน่อยน้อง!" เสียงของน่านฟ้าพูดกับฉันเพราะตอนนี้ทุกคนกำลังหน้าตากลัว ๆ และงง ๆ กับสิ่งที่ฉันพูดออกไปอยู่ ฉันไม่ได้ขู่นะแต่มันเป็นเรื่องจริงใครที่อยู่ใกล้ฉันก็ตายทั้งนั้นแหละเหมือนกับแม่ของฉันไง เพราะงั้นฉันเลยไม่อยากสนิทกับใครเพื่อป้องกันไม่ให้คนต้องมาตายเพราะว่าคบกับฉัน การที่ฉันพูดไปแบบนั้นก็หวังดีทั้นั้นแหละ
"เอ่อ คนต่อไปเลย" พี่น้ำหนึ่งบอกเพื่อนในคณะก็แนะนำตัวไปเรื่อย ๆ จนครบทุกคนดีที่ไม่เยอะเลยใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่นัก ฉันหันหน้าไปก็เจอน่านฟ้ากำลังจับจ้องฉันอยู่ฉันเลยยกนิ้วกลางให้ไปเพราะว่าไม่ชอบคนมองหน้า
"-_-"
"เฮ้ย! ยัยเด็กบ้า!!" หมับ!
"เฮ้ย ๆ ใจเย็นก่อนน้องมันไม่ได้ตั้งใจหรอกน้องมันอาจจะแค่ขยับนิ้วเฉย ๆ ไม่มีอะไร ๆ ใจเย็นเพื่อน" เพื่อนของน่านฟ้าที่ชื่อแต้มพยายามห้ามเอาและพูดให้ใจเย็นลงให้คิดว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปเพื่อนหลายคนก็มองฉันอย่างไม่พอใจเท่าไหร่แต่ฉันก็ไม่ได้แคร์หรอกนั่งนิ่งต่อไป
"เอาละคณะเราก็ไม่ได้รับน้องจริงจังอะไรหรอกนะคะแค่เรียกมาทำความรู้จักกันไว้เฉย ๆ มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้ ใครสงสัยหรือไม่เข้าใจอะไรก็ถามรุ่นพี่ดูนะคะแล้วก็เราจะมีการจับสายรหัสด้วยเพื่อที่ว่าจะได้แบ่งกันดูแลได้ง่ายขึ้น ที่นี่ห่างไกลในเมืองและความเจริญอยู่เหมือนกันนะไปไหนมาไหนก็ระวังตัว อย่าไปไหนคนเดียวหรือกลางคืนละที่นี่เป็นต่างจังหวัดไม่ได้ปลอดภัยอะไรมากมายทุกคนคราวดูแลตัวเองนะ" พี่น้ำหนึ่งพูดอธิบายแล้วก็มีพี่คนอื่นเริ่มเอากล่องมาบางอย่างมาให้จับน่าจะเป็นสุ่มจับสายรหัสนั่นแหละ
"จับกันเลยค่ะน้อง ๆ" รุ่นพี่คนหนึ่งยื่นกล่องมาตรงหน้าของฉัน
หมับ!
"หาพี่รหัสได้แล้วต่อไปก็เป็น ลุงรหัส/ป้ารหัสซึ่งจะเป็นปีสามนะคะเดี๋ยวพี่รหัสก็จะบอกเอง แล้วก็ปี 4 จะเป็น ปู่/ย่ารหัสค่ะ" เฮ้ออ! จะยาวไปไหนอะที่จริงแค่พี่รหัสก็พอแล้วไหม??
"ถ้าใครได้จับฉลากแล้วก็เปิดอ่านและวิเคราะห์ได้เลยนะคะว่าใครเป็นพี่ของเรา แล้วอีก 1 อาทิตย์เราจะมาเฉลยกันค่ะ" ฉันเปิดอ่านกระดาษที่ฉันได้
'หล่อ รวย จวยใหญ่ หาให้เจอนะน้องรัก ม๊วฟฟฟฟฟ'
พอได้อ่านแล้วฉันก็รู้สึกคิ้วกระตุกอย่างหงุดหงิดก่อนจะกวาดสายตาไปรอบ ๆ เพื่อมองหาคนที่ตรงกับคำใบ้ และก็ไปสะดุดตากับคน ๆ หนึ่งเข้าพอดีเข้าคอนเซ็ปเป๊ะเลยละ
"เอาละยังไม่ต้องรีบหาก็ได้นะคะกลับไปคิดก่อนยังมีเวลาอยู่วันนี้ก็มีเรื่องเพียงเท่านี้ทุกคนรีบกลับกันเถอะก่อนจะมืดมันอันตราย"
"ขอบคุณค่ะ/ครับ" เหล่าปีหนึ่งกล่าวขอบคุณก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้านกลับหอพักส่วนฉันเดินไปหาเป้าหมายทันทีเพราะว่าขี้เกียจมาหาทีหลังวุ่นวาย
"มีอะไรครับน้อง?" ฉันยืนตรงหน้าผู้ชายที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นพี่รหัสของฉันคนนี้รู้สึกว่าจะชื่อธงหรือเปล่านะ???
"พี่เป็นพี่รหัสฉันใช่ป่ะ?" ฉันถามและยื่นกระดาษไปตรงหน้าของเขา
"หืม? ไหนดูสิ...อืม...อะไรทำให้น้องแบบนั้นละครับ?" เขาถามฉันกลับ
"ตอบมาก่อนว่าใช่ไหมแล้วจะอธิบายให้ฟัง" ฉันพูดกับเขาตอนนี้หลายคนก็เริ่มสงสัยและมองมาที่เราแล้ว
"เอ่อ..."
"หรือว่ายังไม่อยากเฉลยกะว่าจะเก็บไว้ปั่นหัวและแกล้งเหรอ?" ฉันเอียงคอมองมันก็เป็นแบบนี้เกือบทั้งหมดรุ่นพี่เห็นรุ่นน้องเป็นเรื่องสนุกจะแกล้งหรือบอกให้ทำอะไรก็ได้ เหอะ!!
"เปล๊าาาา!!"
"งั้นยังไม่ต้องเฉลยก็ได้เพราะยังไงฉันก็มั่นใจว่าพี่เป็นพี่รหัสฉัน" ฉันมองของเขาก่อนจะเก็บกระดาษใส่กระเป๋ากระโปรง
"เอ้าา! ถอดใจง่ายจัง"
"เพราะเกลียดการโดนปั่น...ทำเหมือนเป็นเรื่องตลกไงฉันไม่ชอบ -_-"
"รุ่นพี่แกล้งเพราะเขาเอ็นดูไงน้องอย่าคิดมากดิ"
"ไม่ได้คิดมากแต่ไม่ชอบ พี่จะไม่เฉลยตัวเองก็ได้นะเพราะฉันก็ไม่ได้สนใจไอ้เรื่องพี่รหัสอะไรอยู่แล้ว" ฉันบอกเสียงเรียบเหมือนปกติ
"ทาร์นีอย่าก้าวร้าวให้มาก" น่านฟ้าทำเสียงดุฉัน
"นี่ยังไม่ได้ก้าวร้าวเลยนะถ้าทำจริงจะรับได้ไหมเนี่ย?"
"ทาร์..!!"
"โอเคร ๆ พี่เองแหละเป็นพี่รหัสของเราว่าแต่ทำไมเก่งจังรู้ได้ยังไงว่าเป็นพี่อะหรือว่าความใหญ่ของพี่มันเฉิดฉายยยย!!" พูดแล้วก้มมองเป้าของตัวเอง เฮ้อออ
"จากสถิติแล้วคนที่รูปร่างแบบพี่น่ะจะเล็ก.."
"ฮะ?"
"ใช่ คนที่จะมีอวัยวะเพศเล็กมีสัดส่วนทางร่างกายแบบนี้เลยนะ แต่ว่าไอ้พวกที่มีของเล็ก ๆ มักและบอกว่าตัวเองใหญ่คนใหญ่จริงเขาไม่อวดกันหรอกพี่"
"น้อง!!" ตะโกนเสียงดังเชียวก็อยากฟังคำอธิบายเองนิ
"แล้วก็รวยดูจากการแต่งตัวของทุกอย่างเป็นแบรนด์เนมราคาแพงทั้งนั้น แม้กระทั่งเสื้อนักศึกษาที่ต้องสั่งตัดพิเศษหน่อยก็เคยเห็นร้านนี้อยู่ในกรุงเทพอะนะ ส่วนหล่อ...ยังไม่ถึงขั้นก็แต่ไม่แย่"
"อุ๊บ!!" คนรอบข้างเกือบขำแล้วแต่หยุดไว้ซะก่อน
"ปากดีมากนะน้อง"
"พี่อยากฟังอธิบายเองนะถ้ายอมรับและแยกย้ายซะก็จบไปแล้วจะให้สาธยายเพื่ออะไรอะและสุดท้ายก็รับไม่ได้โมโหใส่คนอื่นเขาอีก"
"แค่นี้ก็รู้เลยเหรอว่าไอ้ธงมันเป็นพี่เธอ?" น่านฟ้าถาม
"เปล่า เฉลยของจริงอยู่ตรงนี้..." ฉันหยิบกระดาษคำใบ้ขึ้นมาและนิ้วให้ดูมุมข้างล่าง
"ไม่เห็นมีอะไรเลย" พี่น้ำหนึ่งพูด
"นั่นสิเธอจะเล่นอะไรเนี่ย?"
"มันก็ไม่ได้มีรอยปากกาแต่มีรอยเขียนอยู่ไง...เหมือนกับว่าเขียนกำกับว่าใบนี้ของใครก่อนจะใส่กล่องแต่มันมีรอยกดของปากกาอยู่ว่าธง"
"หู้ยยยย!! โคตรเก่งฉลาดเกินนนนน" พี่แต้มพูด
"นั่นดิขนลุกเลยช่างสังเกตุเกินไปมุ้ยยยยหรือว่าน้องเป็นนักสืบกันเนี่ยเก่งวะนับถือ ๆ" พี่มอนด์บอกกับฉัน
"ไอ้เราก็คิดว่าเก่งจริง ๆ ที่แท้ก็มีเฉลย เหอะ!!" น่านฟ้าพูด
"แต่มึงมันไม่ใช่ใครที่จะเห็นอะไรแบบนี้นะเว้ย! ถ้าไม่ช่างสังเกุตจริง ๆ นะ"
"ฉลาด ๆ แบบนี้ค่อยเหมาะกับการอยู่สายของเราหน่อยเนาะจารย์น่าน...ธง ^^" มีผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นเธอไม่ได้เข้ามาตอนแนะนำตัว
"เจ๊ปลา" พี่ธงเรียกชื่อแต่ว่านะ
เหมาะกับการอยู่สายเรา...น่าน??
"เหอะ!!! ก็แค่ฟลุ๊คเท่านั้นแหละและทำไมแกมาสายเนี่ย?" น่านฟ้าถามผู้หญิงคนนั้นชื่อปลา
"เอาของไปส่งอาจารย์อะดิใช้ไม่ดูเวลา"
"งั้นไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วทาร์นีนี่เจ๊ปลาเป็นป้ารหัสอยู่ปีสามมาสายไม่ทันแนะนำตัว" พี่ธงแนะนำ
"ไอ้ธงเดี๋ยวจะโดน" เจ๊ปลาทำท่าจะตีพี่ธง
"แล้วก็ปู่รหัสของเราก็จารย์น่านฟ้าอะแหละ"
"โคตรซวย" / "โคตรซวย" ฉันกับเขาพูดออกมาพร้อมกันนนี่ฉันต้องอยู่สายเดียวกับเขาเหรอ???
"เอ่อ ทั้งสองคนไม่ถูกกันเหรอ????" เจ๊ปลาถาม
"ไม่" / "ไม่" ขวับ!! เรามองหน้ากันอย่างไม่พอใจเมื่อพูดพร้อมอีกแล้ว
"ไม่เหลือละสิเอาน่าาาา ไหน ๆ ก็อยู่สายเดียวกันแล้วก็กลมเกลียวกันไว้ดีกว่านะทาร์นีจารย์น่าน ^^" เจ๊ปลายิ้ม
"เหอะ!!"
"-_-"
"ไป ๆ กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะเดี๋ยวค่อยนัดไปเลี้ยงกัน" หมับ!! เจ๊ปลามาจับแขนของฉัน
"0.0" และฉันก็เห็นภาพแปลก ๆ เกิดขึ้นกับเธอทำให้ฉันรีบสะบัดมือออกอย่างแรง
"อย่าทำฉันเลยยย"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด"
"ตายซะมึง!!!ตายซะ!!!!"
เพี๊ยะ!!
"ยะอย่ามาจับ!!"
"เฮ้ยยย!!เป็นอะไรของเธอวะ?!" รุ่นพี่ต่างมองมาที่ฉันเพราะว่ามือฉันฟาดไปที่หน้าของเจ๊ปลาอย่างแรง
"มึงตบเพื่อนกูเหรออีเด็กนี่?!!!" เพื่อนเจ๊ปลาจะเข้ามาเอาคืน
"เฮ้ย ๆ ๆ หยุดก่อนน้องมันไม่ได้ตั้งใจเว้ย!" พี่แต้มพยายามห้าม
"นั่นสิอยู่ ๆ กูก็ไปจับตัวน้องอะน้องคงตกใจ...." ฉันมองหน้าของเจ๊ปลาฉันเคยเป็นแบบนี้เมื่อนานมาแล้วการที่คนมาโดนตัวและเห็นภาพบางอย่าง
"อยู่ให้ห่างจากผู้ชายคนนั้นซะ..." ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกมาทันทีเพราะไม่รู้ว่าพูดไปแล้วจะเกิดอะไรไหม ถ้าไม่เกิดก็คงดีนั่นแหละแต่ถ้าเกิดนั่นหมายความว่าฉันเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นอีกแล้ว
"แม่งเอ๊ย!!!"
- ผู้เขียน
