รักสะกดวิญญาณ 03 แนะนำตัว
1240 คำ
(ทาร์นี)
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคน ๆ นั้นจะเรียนที่เดียวกันกับฉันด้วยเห็นว่าเป็นหมอผีก็คิดว่าเรียนจบแล้วแต่ที่ไหนได้ยังเป็นหมอผีอายุน้อยสินะ แต่ว่าซวยฉิบหายเลยเขาเรียนคณะเดียวกันกับฉันน่ะสิหวังว่าเขาจะไม่มายุ่งวุ่นวายอะไรกับฉัน แต่ว่าทำไมวันนี้มันซวยแบบนี้นะมาเรียนวันแรกก็หลงทางซะแล้วแถมยังหลงเข้าห้องเรียนของคนนั้นไปอีก
"ประกาศจากรุ่นพี่ชั้นปี 2 นักศึกษาปี 1 หลังจากเรียนคาบสุดท้ายของวันนี้เสร็จแล้วพบรุ่นพี่ที่ห้องประชุม A ด้วยค่ะ ย้ำอีกครั้งนะคะ นักศึกษาปี 1 หลังจากเรียนคาบสุดท้ายของวันนี้เสร็จแล้วพบรุ่นพี่ที่ห้องประชุม A ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ"
อย่าบอกนะว่ารับน้องน่ะ เฮ้อออ~~ คิดว่าจะไม่มีแล้วซะอีก เดินมาสักพักฉันก็เจอห้องเรียนของฉันน่าจะใช่ของฉันจริง ๆ นั่นแหละ เมื่อมาถูกห้องฉันก็เข้ามานั่งและใส่หูฟังตลอดเวลา สถานที่ตั้งมหาวิทยาลัยแห่งนี้เคยเป็นป่ารกร้างมีคนตายมาเป็นจำนวนมาก ทั้งการเอาศพมาทิ้งและฆ่าตัวตาย แถมยังเป็นสนามรบเก่าอีกบอกได้คำเดียวว่าผีเพียบ แต่ฉันก็ไม่ได้ตื่นเต้นหรือตื่นกลัวอะไแล้วละ
พรึ่บ!
"หวัดดี! หวัดดี!" หมับ! ฉันหันไปมองอย่างรวดเร็วเพราะว่ามีคนมาจับหูฟังของฉันอย่างไร้มารยาท
"มีอะไร?" ฉันถามกลับไปเสียงเรียบ
"ขอโทษนะแต่ฉันพยายามเธอแล้วแต่เธอไม่ได้ยินน่ะ" เธอคนนั้นพูดแต่ฉันก็รู้สึกไม่ชอบใจอยู่ดี
"...." ฉันมองหน้าเธอนิ่งไม่ได้ตอบกลับอะไรออกไป
"คือว่าฉันชื่อเมจิกนะอยู่ปีหนึ่งคือฉันมาจากกรุงเทพน่ะไม่มีเพื่อนเลย...และเห็นเธอนั่งอยู่คนเดียวน่าจะมาจากต่างที่เหมือนกันเลยทักทายน่ะ" เธอแนะนำตัวเอง
"ใช่ ฉันไม่มีเพื่อนและไม่คิดจะมีด้วยเธอไปหาคนอื่นเถอะฉันไม่ว่างเป็นเพื่อนเธอ" ฉันตอบกลับไป ฉันไม่ถนัดกับการมีเพื่อนเท่าไหร่หรอกฉันเป็นโรคไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น
"เอ่อ เหรอ...ขอโทษที่รบกวนนะ" เมจิกพูดและขยับออกไปส่วนฉันก็ใส่หูฟังและนั่งฟังเพลงต่อไปพร้อมกับหลับตาลง ไม่นานอาจารย์ที่สอนก็เข้ามามีการแนะนำตัวนิดหน่อยตัว
"สวัสดีนะทุกคนอาจารย์ชื่อเมษานะคะ วันนี้เป็นวันที่ทุกคนได้เจอกันครั้งแรกเพราะงั้นแนะนำตัวกันหน่อยนะเพื่อว่าใครยังไม่มีเพื่อนเริ่มจากริมซ้ายแล้วกันนะ" อาจารย์บอกหลังจากนั้นเพื่อนให้ห้องก็เริ่มแนะนำตัวเองเรียงแถวไปเรื่อย ๆ บอกที่มาที่ไปขอตัวเองบ้างนิดหน่อยสุดท้ายก็มาถึงฉัน
"ชื่อ...ทาร์นี" ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะนั่งลงเพื่อนในห้องและอาจารย์งงนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้พูดต่อ
"คะคนต่อไปเลยจ๊ะ"
เวลาต่อมา...
"ทาร์นี!" หมับ! เมจิกตามฉันมาเรียกและคว้าแขนของฉันเอาไว้
"อย่าโดดตัวไม่ชอบ" ฉันสะบัดออกและบอกไป
"ขอโทษนะแต่ว่าทาร์นีจะไปไหนเหรอไม่ไปห้องประชุมเหรอรุ่นพี่ประกาษเอาไว้นิว่าให้ไปพบ"
"ไม่ไป"
"แต่ถ้าไม่ไปทาร์นีจะไม่ผ่านกิจกรรมนะเหมือนว่าที่นี่จะบังคับเข้าด้วย เพราะว่าเป็นมหาวิทยาลัยเปิดใหม่เลยอยากให้รุ่นพี่ รุ่นน้องสนิทกันไว้เลยมีการให้คะแนนคนที่ร่วมด้วยถ้าไม่เข้าก็จะผ่านหรอกนะ" เฮ้ออออ!! โคตรน่าเบื่อเลย
"ต่อให้ไม่เข้าและติด I กิจกรรมอาจารย์ที่นี่ก็ไม่ปล่อยให้ติดหรอกเพราะว่าเป็นมหาวิทยาลัยใหม่ถ้ามีเด็กติด I เป็นจำนวนเพราะแค่ไม่เข้ากิจกรรมจนส่งผลให้เรียนไม่จบ มหาวิทยาลัยนี้ก็จะไม่ผ่านการประเมินคิดว่าพวกอาจารย์และคณบดีจะปล่อยให้มันเป็นนั้นเหรอ??" ฉันถามกลับไป
"เอ่อ ก็..."
"แต่ถ้าเธอไม่เข้าคนเดียวก็จะเป็นคนเดียวที่ติด..." เสียงดังขึ้นจากด้านหลังของฉัน
"...."
"และการที่เธอเรียนไม่จบคนเดียวมันก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ขนาดนั้นด้วย แค่คนหนึ่งที่เรียนจบไม่ได้ทำให้มหาวิทยาลัยเดือดร้อนขนาดนั้นหรอก ทุกวันนี้ก็ใช่ว่าคนที่เรียนกระดับปริญญาตรีจะเรียนจบทุกคนสักหน่อย เพราะงั้นถ้าไม่อยากเรียนจบช้าก็ไปเข้ากิจกรรมซะ" คนที่พูดกับคือหมอผีนั่น
"รุ่นพี่..." เมจิกตาเป็นประกายนิดหน่อย
"...."
"มองหน้าทำไมฉันเตือนด้วยความหวังดีหรอกนะ แต่ถ้าจะไม่เข้าก็เรื่องของเธอ ฉันแนะนำในฐานะรุ่นพี่คนหนึ่งในคณะเท่านั้นแหละ"
"ทาร์นีเข้าเถอะจะได้จบ ๆ ไปตั้งแต่ปีแรกไง^^" เมจิกยิ้มให้ฉันซึ่งฉันไม่รู้ว่ายิ้มทำไม
"อืม" ฉันตอบกลับก่อนจะเดินเพื่อไปห้องประชุม
"จะไปไหน?" แต่ไอ้หมอผีเรียกไว้
"ไปห้องประชุมไง" ฉันบอก
"มันอยู่นี้...นี่เธอเป็นพวกหลงทิศหลงทางหรือไงวะ?" เขาเท้าเอวและมองหน้าของฉัน
"ยุ่ง" ฉันตอกกลับก่อนจะเดินไปในทิศทางที่ถูกต้อง
ห้องประชุม A
"น้อง ๆ เข้ามาแล้วนั่งให้เป็นแถวเป็นระเบียบเลยนะคะ น้อง ๆ" เมื่อเข้ามาแล้วฉันก็นั่งลงซึ่งคนก็มีแค่ 20 กว่าคนเท่านั้นแหละก็อย่างที่บอกที่นี่เปิดใหม่แต่ละชั้นปีมีแค่ห้องเดียวเท่านั้นรวม 4 ปียังไม่ถึงร้อยคนเลย
"เอาละคะเรามาแนะนำกันหน่อยนะคะเนื่องจากเรามีกันน้อยยยยยยยมากเพราะงั้นเจอที่ไหนก็ทักทายกันได้เลย เราเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้องกันมีกันน้อยอะไรช่วยได้ก็ช่วยเหลือกันนะคะ ระหว่างที่แนะนำก็จะมีป้ายชื่อให้ด้วยนะเอาละพี่ชื่อน้ำหนึ่งนะคะอยู่ปีสอง จะเรียงไปตั้งแต่ 2 3 4 และปี 1 สุดท้ายนะ" พี่น้ำหนึ่งสรุปแบบง่าย ๆ จากนั้นรุ่นพี่ปีต่าง ๆ ก็เริ่มแนะตัวเองไปจนถึงปี 4 ไอ้หมอผีนั่นอยู่ปี 4 ด้วย
"สวัสดีครับพี่ชื่อมอนด์นะครับน่ารัก ใจดี เฟรนลี่ ชอบเลี้ยงเหล้า...สาว ๆ ^^"
"พี่ชื่อแต้มนะไม่ได้หล่อเท่าไหร่แต่ใจเกินร้อยมีเรื่องอะไรให้ช่วยก็บอกนะยกเว้นเรื่องเงิน"
"กรี๊ดดดด!!" และเมื่อไอ้หมอผีนั่นเดินคนก็กรี๊ดกันใหญ่
"เงียบจ้าาาา~~~" จนรุ่นพี่ต้องบอกให้เงียบ
"พี่ชื่อน่านฟ้าหรือเรียกสั้น ๆ ว่าน่านก็ได้ ยินดีต้อนรับน้อง ๆ เข้ามานะครับ" เขาพูดและมองมาที่ฉัน มองทำไหม????
"เอาละต่อไปก็น้องปีหนึ่งเริ่มจากน้องหน้านิ่งก่อนเลยจ๊ะ"
"-_-" ใครวะหน้านิ่ง
"น้อง...น้องนั่นแหละค่ะ" พี่น้ำหนึ่งบอกหน้าฉันและทุกคนก็ขำ
"มีอะไรน่าขำเหรอ?" ฉันเลยถามออกไปตรง ๆ ทุกคนก็เงียบ
"เอ่อ ชื่อะไรจ๊ะ?"
"ทาร์นี ไม่เฟรนลี่ ไม่อยากเป็นเพื่อนกับใครทั้งนั้น ถ้าไม่อยากตายอย่าเข้าใกล้ฉัน..."
- ผู้เขียน
