พยายามใกล้ชิด
1080 คำ
ฉันมองตามแผ่นหลังกว้างออกไปจนสุดสายตา ทันทีที่โอโซนนั่งรวมกับกลุ่มเพื่อนของเขา แอบเห็นว่าตานั่นหันมามองฉันอีกครั้ง แต่ฉันไม่ได้มองต่อว่าเขาจะมองฉันนานแค่ไหน
เวลาสบตากันผู้ชายคนนั้นดูอันตราย สายตาเขามันเหมือนมีกระแสบางอย่างที่พร้อมดูดพลังงานไปจากฉันจนหมดเลย
ทีวีจอใหญ่ที่ฉันเปิดทิ้งไว้ไม่ได้ดึงความสนใจจากฉันได้เท่าไหร่นัก หลังจากที่ตักข้าวพะแนงหมูของคุณยายเข้าปาก ฉันก็แอบสำรวจห้องของโอโซนไปในตัว
ถ้าถามว่าทำไมฉันถึงยอมมา บอกก่อนว่าฉันไม่คิดว่าเขาจะพาฉันมาที่นี่
โอโซน ลูกชายคนเดียวของอาซานย์กับอากล้วยหอมที่รักและเอ็นดูฉันเหมือนลูกหลาน ยอมรับว่าฉันไว้ใจเขาเพราะฉันรู้จักกับพ่อแม่ของเขา ทั้งที่รู้ดีว่ามันไม่เหมือนกันก็ตาม
ครืด~ ครืด~
โทรศัพท์มือถือโชว์เบอร์คุณยาย ฉันกดรับสายโดยไม่ลังเล
“คุณยายขา…”
(น้องเฌอเหรอลูก ว่างคุยกับยายไหม)
“คุยได้ค่ะ คุณยายทำอะไรอยู่เหรอคะ”
(ตอนนี้ยายยุ่งมากเลยลูก ยายกำลังปรับปรุงสูตรอาหารเมนูใหม่ พยายามปรับเปลี่ยนหลายรอบเพราะมันยังไม่ได้มาตรฐาน)
“มี๊เคยบอกว่าคุณยายทำธุรกิจอาหารสำเร็จรูป เฌอไม่คิดว่าคุณยายจะลงมือเองเลยค่ะ”
(แด๊ดดี้ของเราน่ะช่วยเปิดให้ ที่อาหารของยายได้ส่งออกทั่วประเทศก็เพราะแด๊ดดี้ของน้องเฌอนั่นแหละ ตอนนี้แม้ว่ายายจะอายุเยอะแล้ว แต่ยายยังไหวนะ ยายยังสนุกกับการรังสรรค์อาหารเมนูใหม่ๆ อยู่เลย ยายจะถามว่ามี๊ของน้องเฌอน่ะ ส่งข้าวให้หนูครบทุกเมนูใหม่ลูก)
“คุณยายขา แด๊ดดี้ซื้อตู้เย็นให้เฌอแบบใหญ่มาก ข้าวคุณยายเต็มตู้เลยค่ะ”
(ดีแล้วลูก อาหารของยายถึงแม้จะเป็นแบบสำเร็จรูป แต่ยายใช้วัตถุดิบที่ดีและมีมาตรฐาน นอกจากความอร่อยหนูได้คุณค่าทางอาหารแน่นอน)
“เชื่อค่ะ แด๊ดดี้กับมี๊เล่าตลอดว่าคุณยายทำอาหารอร่อยมาก ตอนนี้เฌอก็กำลังทานพะแนงหมูของคุณยายอร่อยมากเลยค่ะ”
(หลานยายน่ารักที่สุด เอาเป็นว่าถ้ายายเสร็จจากธุระ วันว่างๆ เราทานข้าวกันนะลูก)
“ได้เลยค่ะ คุณยายอย่าทำงานหนักนักนะคะ เฌอเป็นห่วง เฌอรักคุณยายนะคะ”
(ยายก็รักน้องเฌอนะลูก ว่าแต่หนูไปเรียนวันแรก มีเพื่อนรึยังลูก) คำถามของคุณยายส่งผลให้ฉันที่เผลอเดินออกมาคุยโทรศัพท์ที่ริมระเบียงหันกลับไปมองด้านในอีกครั้ง และนั่นทำให้เห็นว่าโอโซนกำลังมองมาที่ฉันเหมือนกัน
อย่างตานั่นจะเรียกว่าเพื่อนได้ไหมนะ!
(ทำไมถึงเงียบไปล่ะลูก น้องเฌอได้ยินเสียงยายไหม)
“ได้ยินค่ะคุณยาย เฌอมีเพื่อนแล้วค่ะ”
(ยายว่าแล้วว่าน้องเฌอต้องหาเพื่อนได้ไม่ยาก งั้นยายวางสายนะลูก)
“ได้ค่ะ รักคุณยายนะคะ”
(จ้ะ) คุณยายวางสายไปแล้ว พอฉันหมุนตัวกลับเท่านั้นแหละถึงกับตกใจเพราะนายนั่นยืนอยู่ด้านหลังฉัน
“นะ นาย…”
“คุยกับใครอ่ะ” เสียงของโอโซนตึงขึ้นแบบเห็นได้ชัด ว่าแต่จะดึงเสียงให้ตึงทำไมกัน!
“คุยกับที่บ้าน อยากกลับแล้วอ่ะ ขอกลับนะ”
“กลับไปก็ไม่มีเพื่อนไม่ใช่เหรอ ไม่อยู่ต่ออ่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก กลับไปนอนดูหนังที่ห้องก็ได้”
“ดื้อว่ะ!” โอโซนจ้องหน้าฉัน เพิ่งรู้จักกันแท้ๆ มาหาว่าฉันดื้อเฉยเลย
“เพิ่งรู้จักกันนะ มาหาว่าดื้อได้ไง”
“ก็ดื้อจริงๆ ไหมล่ะ” ฉันส่ายหน้า ไม่รู้ว่าจะมายืนเถียงกับตาบ้านนี่ทำไม
ฉันจะเดินหนี แต่โอโซนกลับยกแขนขึ้นมาขวาง
“เฌอ…”
“>0:” ฉันชะงัก บ้าเอ๊ย! หน้าอกฉันโดนแขนตานั่นแบบเต็มๆ
“ยังไม่อยากให้กลับอ่ะ”
“เมาปะเนี่ย”
“ถ้าอึดอัดเพราะเพื่อนอยู่ งั้นไล่เพื่อนกลับเลยละกัน”
“ไม่ต้องหรอก ไม่ได้อึดอัดแบบนั้น แค่อยากกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า”
“งั้นวันหลังมานี่อีกนะ” ฉันกัดปากตัวเองเบาๆ โอโซนแสดงออกแบบชัดว่าอยากให้ฉันมา
“อือ”
“งั้นเดี๋ยวเราไปส่ง”
“อือ” ตานั่นยิ้มออกมาจนได้ แต่ทันทีที่เห็นรอยยิ้มของเขาฉันเบือนหน้าหนีทันที
คนอะไรก็ไม่รู้มีเสน่ห์ชะมัด!
“กลับแล้วเหรอครับ” หนึ่งในเพื่อนของโอโซนทักฉันขณะที่ฉันเดินไปหยิบกระเป๋า
“ค่ะ”
“กลับเร็วจัง ไม่ดื่มด้วยกันก่อนเหรอครับ”
“ไม่ล่ะ ขอบใจนะ” ฉันยิ้มให้สองคนนั่น
คนหนึ่งมองฉันตาเป็นประกาย ขณะที่อีกคนมองมานิ่งๆ แก็งค์นี้เขาหล่อกันยกแก็งค์เลยโว้ย!
“พวกมึงตามสบาย เดี๋ยวกูกลับมา”
“แน่ใจเหรอว่ามึงจะกลับ” คนที่ชื่อบอสหรี่ตาถามเหมือนรู้ทัน
“กวนตีน” โอโซนตอบกลับสั้นๆ จากนั้นก็ถือวิสาสะวางมือแตะที่แผ่นหลังของฉันแล้วพาเดินผ่านสองคนนั้นออกมา
ระหว่างทาง
“ไปเรียนวันนี้เป็นไงบ้างอ่ะ อาจารย์ดุปะ”
“ไม่นะ ก็เรื่อยๆ อ่ะ ต้องเรียนรู้อีกเยอะ”
“ไม่คิดถึงพ่อกับแม่เหรอ?” ตานั่นหันมามองหน้าฉัน
“คิดถึงแหละ แต่โทรหาเอา”
“แล้ว…ให้เราไปส่งที่ไหนอ่ะ”
“หน้าเซเว่นที่ใกล้จะถึงนี่ก็ได้ เพิ่งรู้ว่าเราอยู่ใกล้ๆ กัน”
“หน้าเซเว่นนี่ใกล้กับอะไร บ้านยายหรือคอนโด?”
“คอนโด!”
“อ๋อ” ตานั่นพยักหน้าหงึกหงัก เห็นแหละว่าทำหน้าพอใจอะไรสักอย่าง
“ปวดฉี่ว่ะ ขอไปส่งถึงห้องได้ปะ”
“แวะปั๊มง่ายกว่าปะ”
“ไม่ไว้ใจเราสินะ หึ!” เอ๋า ดึงเข้าดราม่าเฉย
“ต้องการอะไรก็บอกตรงๆ”
“แล้วถ้าบอกว่าต้องการไปส่งให้ถึงที่ล่ะ” พอตานั่นบอกออกมาก็เป็นฉันนี่แหละที่ไปไม่เป็น
“ไม่ต้องทำขนาดนั้นหรอก”
“ก็ไม่ได้ทำเพราะพ่อแม่เรารู้จักกันหรอก”
“หมายความว่าไง”
“หมายความว่าเราอยากรู้จักเฌอเหมือนผู้ชายคนหนึ่งที่สนใจผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมา!”
- ผู้เขียน
