BAD BOY เสี่ยงรัก (เฌอเบลล์-โอโซน)

ร้านอาหารไทย “น้องเฌอ…ทางนี้ลูก” เสียงพูดคุยบนโต๊ะอาหารหยุดลงในยามที่ป้าฮันนี่ ภรรยาสุดที่รักของลุงออสตินซึ่งเป็นเพื่อนรักของพ่อโบกไม้โบกมือขณะที่เรียกใครสักคน ผมหันมองตามเสียงเรียก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่ป้าฮันนี่เรียกคือใคร แต่ให้ตายเถอะ สายตาของผมหยุดมองที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ตัวเล็กๆ ผิวขาวๆ “สวยฉิบ!” ผมเผลอหลุดพูดออกมาเบาๆ แน่ใจแหละว่าไม่มีใครได้ยินสิ่งที่ผมพูดอย่างแน่นอน “มี๊ แด๊ดดี้สวัสดีค่ะ” ผู้หญิงที่อยู่ในสายตาของผมเดินมาหยุดที่โต๊ะที่พวกผมนั่ง เธอยกมือไหว้ป้าฮันนี่และลุงออสติน เรียกแบบนั้น อย่าบอกนะว่า… “ซานย์…นี่เฌอเบลล์ ลูกสาวกูเอง” ลุงออสตินแนะนำผู้หญิงคนนั้นกับพ่อผม และให้ตายเถอะ พ่อผมมองมาที่ผมแล้วอมยิ้มอย่างรู้ทัน “สวัสดีค่ะอาซานย์ สวัสดีค่ะอาหอม ขอโทษที่เฌอมาช้านะคะ” “ไม่ช้าหรอกจ้ะ หนูเฌอนั่งก่อนจ๊ะ” “น้องเฌอนั่งข้างมี๊ก็ได้” ป้าฮันนี่รั้งแขนเรียวเข้าหาตัว ใบหน้าสวยๆ หวานๆ หลุดรอยยิ้มจางๆ ก่อนที่เธอจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ ป้าฮันนี่ ซึ่งเป็นฝ่ายตรงข้ามกับผมพอดีเป๊ะ! “หนูเฌอ นี่โอโซน ลูกชายอาจ้ะ มี๊หนูคงเคยบอกแล้วมั้งว่าโอโซนคือคนที่เกิดวันเดียวกับหนู เวลาไล่เลี่ยกันด้วยน๊า” คนตัวเล็กดูสนใจสิ่งที่แม่ผมพูด และเธอก็มองหน้าผมทันที “หวัดดี” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่ผมทักทายผู้หญิงก่อน เฌอเบลล์ยิ้มบางๆ ตามด้วยการโค้งศีรษะเบาๆ “เด็กๆ ทำความรู้จักกันไว้ก็ดีนะลูก เหมือนว่าเราสองคนจะเรียนมหาลัยเดียวกัน” พ่อผมสมทบ อยากร้องบอกพ่อดังๆ จังว่าพ่อไม่จำเป็นต้องบอกเลยสักนิดว่าเราควรทำความรู้จักกันไว้ ขาวๆ สวยๆ โอโซนลูกชายพ่อเคยพลาดที่ไหนกันเล่า ถูกสเปคแบบไม่มีอะไรกั้น ไม่ต้องเดา โอโซนจะเอาสาวคนนี้มาครอบครองในเวลาอันใกล้นี้ให้ได้อย่างแน่นอน “ที่คอนโดเป็นไงบ้างลูก ทุกอย่างโอเคไหม” เฌอเบลล์หันไปยิ้มเก๋ให้ผู้เป็นพ่อ “โอเคมากเลยค่ะแด๊ดดี้ วิวสวยมาก เฌอถูกใจมากเลยค่ะ” “ดีแล้ว แด๊ดดี้คิดไว้อยู่แล้วว่าหนูต้องชอบ” “แล้วนี่ยังไง คิดยังไงถึงยอมปล่อยลูกสาวคนเดียวให้มาเรียนต่อที่ประเทศไทย” พ่อผมถามด้วยความอย่างรู้ สายตาที่มองลูกสาวเพื่อนเต็มไปด้วยความเอ็นดู “เฌอขอแด๊ดดี้เองค่ะ อยู่อังกฤษจนเบื่อ อยากมาใช้ชีวิตที่นี่ดูบ้าง” “อยู่ที่โน่นน่าเบื่อล่ะสิ แด๊ดดี้ของหนูบงการอะไรลูกสาวของอาหรือเปล่า?” เอาล่ะ แล้วพ่อผมก็ทำทีเป็นมีลูกสาวเพิ่มอีกคน แต่มันทำให้คนฟังยิ้มอย่างถูกใจ “ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ ที่นี่เป็นบ้านเกิดของหม่ามี๊ เฌออยากมาอยู่ใกล้ๆ คุณยายบ้าง เห็นว่าที่นี่น่าอยู่เลยอยากมาอยู่ค่ะ” “ที่นี่น่าอยู่จริงๆ นะ ถึงอาจะบินไปๆ มาๆ แต่ก็ต้องยอมรับว่ากลิ่นอายของประเทศไทยมันตรึงตาตรึงใจจริงๆ” “นั่นไง เฌอว่าแล้วว่าเฌอคิดไม่ผิดหรอก” ว่าแล้วก็ยิ้ม ให้ตายสิ คนนี้โคตรแจ่มเลย! “เอาล่ะ ที่กูเรียกมึงมาวันนี้ มีเรื่องจะขอความช่วยเหลือโว้ย” ลุงออสตินเริ่มจริงจัง “ว่ามา กูคิดอยู่แล้วว่ามึงต้องมีอะไร” “ลูกสาวกูจะมาอยู่ที่นี่ ซึ่งตัวกูกับเมียไม่ได้อยู่ดูแล เลยอยากฝากมึงช่วยดูแลให้หน่อย นอกจากยายของเฌอเบลล์ ถ้ามีมึงช่วยดูแลอีกแรงกูอยู่ทางนั้นจะได้เบาใจ” “ได้สิ กูจะดูแลหนูเฌอให้เหมือนกับลูกสาวกูเอง”