“คุณเขมจะรับข้าวต้มไหมคะ หรือว่าจะเป็นขนมปังกับกาแฟ” เธอรีบเอ่ยถาม เงยหน้ามองเขาแต่ก็ต้องหลบวูบเมื่อสบสายตาคมเข้มคู่นั้น
“เป็นอะไร” เสียงของเขาแข็งกระด้างจนคนถูกถามสะดุ้ง
“คะ” ปิ่นปัทมาเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างไม่เข้าใจ
“ฉันถามว่าเธอเป็นอะไร ทำท่าทีเป็นอาย ม้วนไปม้วนมา”
“เอ่อ...” คนถูกถามกลับยิ่งหน้าเสียกว่าเดิม
“เรียนรู้ไวดีนี่ ให้ทำอะไรก็ทำ เมื่อคืนได้ทุกกระบวนท่าเลย”
“คุณเขม!!!” ปิ่นปัทมาเรียกสามีอย่างตกใจ เธอรู้สึกว่าหน้าร้อนผ่าว อับอายต่อคำพูดร้ายๆ ของเขา
“ไม่ต้องเอาใจฉันขนาดนั้นก็ได้ ถ้าไม่เต็มใจ แล้วที่ฉันสอนก็อย่าเอาไปใช้กับผู้ชายคนอื่นล่ะ ยังไงเธอก็ยังเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันไม่ชอบให้ตัวเองเป็นไอ้งั่งโดนสวมเขา ถ้าอยากจะคบชู้สู่ชายก็บอกกันตรงๆ ฉันจะได้รับรู้ ไม่ใช่รู้คนสุดท้ายให้ไอ้ชู้ของเธอมาหัวเราะเยาะเอาได้”
“คะ... คุณเขม” ปิ่นปัทมาครางเสียงแผ่ว เธอรู้สึกว่าหัวใจถูกบีบเข้าหากั
