ยังต้องอยู่บ้านหลังนี้ต่อไป คืนนี้เธอไม่กล้าล็อกประตูห้อง เพราะคนขี้โมโหสั่งเอาไว้ ถ้าเธอล็อกประตูอีก จะได้เห็นดีกัน นั่นยิ่งทำให้เธอนอนไม่หลับ คิดกังวลว่าเขมชาติอาจจะเข้ามาตอนไหนก็เป็นได้ แต่สุดท้ายความง่วงงุนก็เอาชนะทุกอย่าง เธอหลับลงไปในที่สุด
“อือๆๆ” ปิ่นปัทมาร้องครางเสียงอื้ออึงอึกอักอยู่ในลำคอ เธอผวาด้วยความตกใจกับสัมผัสร้อนแรงนั้น มือหนาที่ตะปบปิดปากลงมาทำให้เธอยิ่งตกใจและหวาดกลัว
“จะดิ้นทำไม” น้ำเสียงของเขาคุกคามจนเธอใจเสีย เขมชาติแข็งกระด้างและไร้ความอ่อนโยน และดูเหมือนเขาจะไร้ความปรานี เหมือนอยากระบายอารมณ์อะไรสักอย่าง ปี่นปัทมาพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เรียกกำลังใจและเรียกสติของตัวเองกลับมา เธอต้องใช้ไม้อ่อน คนแบบเขมชาติหากยิ่งใช้ไม้แข็งหรือรุนแรงกับเขา เขาจะยิ่งโกรธและอยากเอาชนะ
“โอ๊ย!” หญิงสาวร้องครางเต็มเสียงเมื่อโดนเขาขบเม้มหนักๆ แถมยังพลิกร่างเธอเหมือนเธอเป็นหุ่นยนต์ไร
