“ถึงบ้านก็ดีแล้ว แกนี่นะ หลอกฉันได้ ไหนตอนแรกบอกว่าอีตาคุณธันจะมารับไงแล้วทำไมถึงได้กลับเอง” ยิหวาอยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงผ้าฝ้ายขาสั้นนอนบนโซฟาตัวยาว มือข้างหนึ่งเปิดนิตยสารส่วนมืออีกข้างถือโทรศัพท์คุยกับณิชาภัทร ‘โทษทีนะ ฉันแค่อยากนั่งต่ออีกหน่อยแค่นั้นเอง’ “ไม่เป็นไร แต่คราวหน้าไม่โกหกแบบนี้อีกนะฉันเป็นห่วง เพิ่งมาอยู่กรุงเทพได้ไม่นานเดี๋ยวก็หลงทางหรอก อีกอย่างสมัยนี้คนไว้ใจไม่ได้ ผู้หญิงคนเดียวไปไหนมาไหนมันน่ากลัวมาก” ‘ขอบใจที่เป็นห่วงกัน แก ฉันต้องวางสายแล้วนะขอไปดูลูกก่อน’ คนปลายสายบอกทิ้งท้ายก่อนกดวางสายไป ยิหวาวางโทรศัพท์ลงบนหน้าท้องแบนราบปรายหางตามองคู่หมั้นหนุ่มที่เดินเข้ามาแบบรีบๆ ไม่อยากคุยกับเขาตอนนี้เพราะยังโกรธเรื่องเมื่อตอนบ่ายไม่หาย คนบ้า คบกันมากี่ปีก็ขยันทำให้หล่อนโกรธหล่อนงอนได้ตลอดเวลาสิน่า ชานนท์เดินเร็วเข้ารวบเรียวขาสวยขึ้น ทิ้งกายนั่งลงก่อนวางเรียวขาหล่อนไว้บนหน