9
713 คำ
“เอ๋ย ลูกยังไม่รู้เดียงสา”
“อย่าออกรับแทนลูกสิคะ คุณธันตามใจลูกมากไปแล้วนะคะเอ๋ยกลัวลูกจะกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจ” เอ็ดพ่อเป็นรายต่อมา เสียงเบาไม่ให้ลูกได้ยิน ตอนนี้สองพ่อลูกจึงหน้าเศร้าพอๆ กัน
ณิชาภัทรทอดถอนใจหนักมากเห็นปากเล็กจิ้มลิ้มคว่ำลงคล้ายจะร้องไห้ก็ขยับเข้าใกล้สามีรวบเอาร่างเล็กมากอด ปลอบโยนไม่ให้เจ้าหญิงน้อยใจไปกันใหญ่
“ของเล่นทุกชิ้นต้องดูแลให้ดีคุณแม่เคยสอนน้องเกวจำได้ไหมคะ”
“จำได้ค่ะ” ตอบเสียงสั่น ตัวกอดอยู่มารดาแต่มือเล็กนั้นจับปลายนิ้วบิดาแน่นไม่ยอมปล่อยคอยออดอ้อน
“ถ้าจำได้ก็ต้องรู้สิว่าตอนนี้ของเล่นน้องเกวมีเยอะแค่ไหน ดูแลไหวหรือเปล่า ถ้าไม่ไหวก็อย่าเพิ่งอยากได้เพิ่มเลยนะคะของเล่นอันเดิมก็เล่นได้เหมือนกัน งอแงหนักเดี๋ยวครั้งต่อไปคุณพ่อจะไม่ซื้อของเล่นให้อีกนะคะ”
“ค่ะคุณแม่ ตอนนี้น้องเกวจาไม่อยากได้ของเล่นใหม่ค่ะ”
หึ... มีคำว่า ‘ตอนนี้’ แสดงว่าตอนหน้าจะอ้อนขอใหม่สินะ ยัยหนูฉลาดแต่เด็กแบบนี้โตมาจะซนแค่ไหน ณิชาภัทรรู้นิสัยลูกสาวจึงได้แต่ยิ้มหวานกกกอดร่างน้อยอ่อนโยน
ยามมองลูกแววตาหล่อนอ่อนโยนมากนักคนที่นั่งมองอยู่นั้นแสนจะภูมิใจในตัวเมียรัก ปลื้มใจที่หล่อนเลี้ยงลูกได้ดีขนาดนี้ ช่วยได้มากเพราะพ่ออย่างเขาดูแลลูกได้ห่วย ตามใจลูกทุกอย่างไม่กล้าขัดใจกลัวแก้วตาดวงใจจะมีน้ำตา ต้องขอบคุณณิชาภัทร ขอบคุณมากจริงๆ ที่เลี้ยงลูกได้ยอดเยี่ยมมากขนาดนี้
“มองหน้าเอ๋ยทำไมคะ”
“เปล่า”
พวงแก้มนวลร้อนผ่าวเช่นเดียวกับสายตายามตวัดไปมองสามี เขายิ้มกรุ้มกริ่มไม่ยอมตอบแต่ขยับเข้ามาใกล้ดึงลูกลงไปนอนกอดรัดฟัดเหวี่ยงน้องเกวหัวเราะสนุกใหญ่เลย
“พี่เจ้าหญิงมีชื่อไหมคะ”
“มีค่า” น้องเกวตอบเสียงสดใสมากขึ้น ใช้นิ้วป้อมๆ ชี้ไปตามตุ๊กตาแล้วบอกชื่อ “ตัวนี้ชื่อพี่เอลซ่า ตัวนี้พี่เบลล์ ตัวนี้พี่ช็อกกี้ค่ะ” ส่งเสียงหัวเราะแล้วยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง
“ทำไมพี่เจ้าหญิงตัวนี้ชื่อแปลกไปกว่าเพื่อนล่ะคะ” คิ้วเข้มขมวดนิ่ง สงสัยจริงๆ แต่คงไม่ใช่สำหรับณิชาภัทรที่รู้จักนิสัยลูกดีกว่าเขา รีบออกตัวแรงเบรกลูกด่วนจี๋
“เมื่อเช้าก็เพิ่งแอบกินช็อกโกแล็ตไปแล้ว ตอนบ่ายก็ยังจะมาอ้อนคุณพ่ออีกนะคะ พอแล้วค่ะ กินวันละชิ้นพอเดี๋ยวฟันผุแล้วคุณพ่อไม่รักไม่ซื้อของเล่นให้อีกนะคะ”
“ฮื่อ…” ปากสีแดงคว่ำลงอย่างเอาแต่ใจเช่นเคย มองหน้าบิดาทำตาปริบๆ น้ำตาใสเอ่อคลอ
“รักสิคะ ยังไงคุณพ่อก็รักน้องเกว”
“จริงเหรอคะ” ถามเสียงใส
“จริงค่ะ”
ตอบลูกด้วยรอยยิ้มกว้างมากขึ้นไม่ทันได้สังเกตหน้าภรรยาว่าตอนนี้บึ้งตึงมากแค่ไหน เขาเข้าใจว่าหล่อนไม่อยากให้ลูกติดช็อกโกแล็ตแต่เขาทนเห็นสีหน้าเศร้าๆ ของลูกสาวไม่ได้ ยัยหนูได้ยินก็ยิ้มกว้าง เขาเอ็นดูมากรีบพูดต่อ
“แต่คุณพ่อให้กินวันละชิ้นเท่านั้นถ้าน้องเกวเป็นเด็กดีถึงจะได้กินเพิ่ม แล้วต้องสัญญาด้วยว่าจะแปรงฟัน”
“เย้ๆ ค่า น้องเกวจาแปรงฟัน น้องเกวจาแปรงฟันค่ะคุณแม่” คำหลังหันไปบอกมารดาขยับเข้าไปนอนซบหน้าตัก ออดอ้อนออเซาะกลัวคุณแม่จะโกรธน้องเกวแล้วจะไม่ได้กินช็อกโกแล็ตอีก
“จ้ะ อย่าลืมก็แล้วกัน ไม่งั้นคุณแม่จะโกรธ”
จุ๊บแก้มใส หยิบตุ๊กตาขึ้นมา “ดูซิ คุณพ่อแต่งตัวให้พี่ช็อกกี้ไม่เรียบร้อยเลย ให้คุณแม่ช่วยจัดชุดให้นะคะ”
ทั้งรักทั้งหลงแก้วตาดวงใจจับชุดตุ๊กตาตัวน้อยใส่ให้เรียบร้อยอมยิ้มแก้มปริตวัดสายตาหวานมองสามีแวบเดียวเท่านั้นก็หลุบสายตาลงมองลูกแล้วส่งยิ้มหวานเช่นเคย
- ผู้เขียน
