ในตอนเช้าวันนี้ดิฐาตื่นมาไม่เห็นคนตัวเล็กนอนอยู่ข้างกายจึงลุกขึ้นลงจากเตียงไปหยิบกางเกงนอนมาใส่แล้วเดินเสยผม ปิดปากหาวออกไปข้างนอกก็เห็นจันทร์เจ้าที่เปิดตู้เย็นกำลังค้นหาอะไรบางอย่างอยู่ เท้าใหญ่ก้าวสาวยาวๆ ไปหาคนที่อยู่หน้าตู้เย็นที่กำลังก้มเงยหน้าหาของอยู่
“หาอะไร” เขาเดินมากอดเอวเล็กของเธอรัดเข้าหาตัวเอง
“คุณดี...” เธอแกะมือใหญ่ออกจากเอวอวบอิ่มของตัวเองแล้วหมุนตัวหันหน้ามาเผชิญหน้ากับคนตัวโต
“หาอะไร?”
“หาเนยค่ะ ฉันจำได้ว่าซื้อมา แต่ค้นตู้เย็นเท่าไหร่ก็ไม่เจอ” เธอบอกเขาแล้วหมุนตัวไปสอดส่องสายตามองหากระปุกเนยที่ซื้อมาเหมือนเดิม
“จะทำอะไร ทำไมถึงหาเนย และทำไมวันนี้ตื่นเช้า”
เขาถามพร้อมขยับไปยืนแนบชิดบดเบียดคนตัวเล็กเข้าหาตู้เย็นที่เปิดค้างไว้แล้วมือใหญ่ก็ลูบไล้สะโพกกลมกลึงไปมาอย่างปลุกเร่า
“อือ...คุณดีไม่เอานะคะ” เมื่อรู้ว่าคนหื่นกำลังต้องการอะไรก็ปัดมือใหญ่ออกจากสะโพกกลมกลึงของตัว
