ดิฐานั่งกุมขมับอยู่หน้าห้องพักฟื้นของจันทร์เจ้า เขาไม่กล้าแม้แต่จะเข้าไปเจอหน้าเธอในตอนนี้ คำพูดของคุณหมอยังคงดังก้องในหัว ‘เธอเครียดจนกระทบกับลูกในท้อง แต่ไม่เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้หมอช่วยไว้ได้ทัน ปลอดภัยทั้งคุณแม่และคุณลูกครับ’ นั่นคือคำพูดของหมอที่บอกกับเขาหลังจากช่วยเธอไว้ได้ทัน
“ลูกงั้นเหรอไอ้ดี?”
นั่นคือคำถาม เขาได้แต่เฝ้าถามตัวเองพร้อมมองประตูห้องพักฟื้นที่ปิดสนิทของจันทร์เจ้า
ดิฐาสลัดหัวไล่ความคิดวุ่นวายในหัวตัวเองทิ้งแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูงล้วงกระเป๋ากางเกงนำโทรศัพท์ออกมากดต่อสายหาประภาพร เลขาของตนเองแล้วก็กดวางสายไป แล้วตัวเขาก็เดินไปยื่นส่องหน้ามองผ่านช่องกระจกหน้าห้องพักฟื้นของจันทร์เจ้าเข้าไปข้างในเห็นว่าเธอหลับสนิทอยู่ก็หมุนตัวเดินจากไปทันที
ลภัชดนย์มองน้องชายที่มาที่นี่ตั้งแต่เมื่อวานจนตอนนี้ ใช่...มาดื่มจนเมาเละ เมาเหมือนหมา ข้าวน้ำแทบไม่แตะ กระดกแต่น้ำเหล้าขมๆ เข้าคอจน
