เล่ห์สวาท ทาสหัวใจ

บทที่3

“ไปถึงเดี๋ยวตาก็ได้รู้เองนั่นแหละจ๊ะ รีบไปเปลี่ยนชุดนะแล้วหกโมงเย็นมาเจอฉันที่นี่ ห้ามขัดใจฉันด้วยล่ะครั้งนี้เข้าใจไหม” เด็กสาวพยักหน้ารับอย่างขัดอะไรไม่ได้มากนัก ก่อนเธอจะขอตัวกลับไปเพื่ออาบน้ำเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงในตอนเย็นที่กำลังจะมาถึงในวันนี้

“หนูไม่ยอมนะคะ! คุณแม่จะให้นังตาไปงานเลี้ยงที่ไร่ของพี่วิทย์กับพวกเราไม่ได้นะคะ ลูกไม่ยอมให้มันไป! ยังไงก็ไม่ยอม!” ปิ่นมณีตวาดลั่นทันทีที่พบกับวาสิตาในชุดราตรีสีขาวน่ารักกว่าทุกวันในช่วงเย็นของวัน ความไม่พอใจในวันนั้นที่ชายหนุ่มที่เธอหลงรักเอาแต่จ้องมองมารหัวใจอย่างวาสิตากลับเข้ามาในความรู้สึกเข้าอีกรอบ

หากวาสิตาไปด้วยกันเธอคงถูกทรงวิทย์ทำท่าหมางเมินใส่กันอีกอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นให้ตายยังไงก็จะให้เด็กบ้านี่ไปงานเลี้ยงด้วยกันอย่างเด็ดขาด เพราะเธอจะไม่มีวันยอมถูกทรงวิทย์ทำท่าเมินเฉยใส่กันอีกไม่ว่าจะเพราะเหตุผลอะไรก็ตาม คนที่เขาต้องมองจะต้องเป็นเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น ส่วนคนอื่นนั้นไม่มีสิทธิ์โดยเฉพาะวาสิตา!

“เราอย่าทำตัวงี่เง่านักได้ไหมยัยปิ่น แค่ให้วาสิตาไปด้วยอีกคนมันจะเป็นไรไป จริงไหมคะคุณ” คุณหญิงชิดชบาว่าปามลูกสาวคนเล็กก่อนจะหันไปถามความเห็นจากสามีที่ยืนอยู่ใกล้กันบ้างเพื่อหาพวก

“นั่นสิลูกปิ่น ตาเองเขาก็ยังไม่เคยไปงานเลี้ยงแบบนี้เลยใช่ไหม ให้ไปด้วยกันจะได้เป็นเพื่อนคุยเล่นกับหนูไงลูก พ่อว่าดีออก” คุณชัยเองก็รู้สึกเห็นดีเห็นงามด้วยเพราะไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรนักที่จะพาวาสิตาไปงานเลี้ยงเพื่อเปิดหูเปิดตาด้วยกันอีกคน

“คุณพ่อ! ปิ่นไม่ยอมค่ะ ถ้ามันไปปิ่นไม่ไปจริงๆ ด้วย! พี่ปราณอย่าแต่เงียบสิคะ พูดอะไรสักอย่างสิ!” ทว่าคนที่กำลังถูกพาดพิงถึงอยู่นั้นกลับกำลังยืนจ้องมองร่างแน่งน้อยที่ตอนนี้อยู่ในชุดราตรีน่ารักจนตกอยู่ในภวังค์ไปนานนับนาที ก่อนที่เขาได้สติทันทีที่ผู้เป็นพ่อกระแห่มขึ้นมาเบาๆ เหมือนจะรู้ทันกันว่าพ่อลูกชายปากหนักของเขากำลังตาค้างกับแม่หนูวาสิตาในชุดที่ใครก็ไม่เคยได้เห็นมันมาก่อนจากเด็กสาว

“ไปกันหมดนี่นั่นแหละ! รีบๆ ขึ้นรถเถอะยัยปิ่น หรือเราอยากให้ทรงวิทย์ของน้องมันรอนานก็ตามใจเราเถอะนะ พี่ไม่สนด้วยแล้ว” เมื่อได้ยินชื่อของชายหนุ่มที่ตัวเองหมายปองบวกกับไม่มีใครเข้าข้างเหมือนอย่างที่เคยเป็นปิ่นมณีจึงหมดทางเลือกนอกจากกระทกเท้าขึ้รถไปอย่างหงุดหงิดหัวใจก่อนจะตามไปด้วยคุณหญิงชิดชบากับสามี

จนเหลือแค่วาสิตาที่ได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่เพราะไม่รู้ว่าตนเองควรไปนั่งข้างใครดีเพราะตอนนี้คุณชัยก็ทำหน้าที่เป็นคนขับรถ ส่วนคุณชิดชบาที่ขึ้นไปนั่งข้างสามีพร้อมกับปิ่มมณีที่นั่งด้านหลัง หากจะขึ้นไปนั่งข้างๆ ก็กลัวฝ่ายนั้นจะว่าเอาอีก สุดท้ายก็เลยได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อมือหนาของอธิปที่เดินเข้าไปนั่งข้างน้องสาวและยังไม่ลืมที่จะกระชากตัวเธอให้เข้าไปนั่งข้างกายกันด้วยอีกคน เลยกลายเป็นว่าตอนนี้เขากำลังนั่งคั่นกลางเธอกับน้องสาวที่กำลังมองมาอย่างเอาเรื่องกันเสียให้ได้ไปตลอดการเดินทางที่น่าอึดอัด

งานเลี้ยงเล็กๆ ถูกจัดขึ้นภายในไร่อ้อยของครอบครัวใหม่ที่เพิ่งจะย้ายเข้ามาและอยากจะสร้างความสัมพันธ์อันดีต่อเพื่อนบ้านข้างเคียง จึงมีเพียงครอบครัวในละแวกนี้เท่านั้นที่ได้รับเชิญมาร่วมงาน ทรงวิทย์แทบจะเก็บความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่ยามเมื่อได้เห็นรถยนตร์ที่ดูคุ้นตาคันหนึ่งค่อยๆ แล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านหลังงามของตัวเอง ชายหนุ่มลุ้นระทึกอยู่นานก่อนจะร้องไชโยภายในใจเมื่อเห็นร่างของใครบางคนเดินลงมาจากรถพร้อมกันกับครอบครัวบริมาศทั้งสี่คน

“พี่วิทย์คะ!” แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ทันเดินเข้าไปทักทายวิสิตาปิ่นมณีกลับวิ่งเข้ามาคล้องแขนกันเอาไว้พร้อมส่งยิ้มให้กันตามหลัง การกระทำของเด็กสาวสร้างความหนักใจแก่ผู้เป็นแม่อย่างคุณหญิงชิดชบาอยู่ไม่น้อยเพราะแม่ลูกสาวตัวดีกำลังทำตัวเกินงามไปหน่อย

“สวัสดีครับน้องปิ่น ยินดีต้อนรับนะครับ” แต่ถึงจะรู้สึกอึดอัดต่อการกระทำของเด็กสาวข้างกายแค่ไหนทรงวิทย์ก็ยังส่งยิ้มพร้อมเอ่ยทักทายเธอกลับไป ปิ่นมณีสำหรับเขาแล้วคือน้องสาวที่น่ารักคนหนึ่ง

“วันนี้ปิ่นสวยไหมคะ” ปิ่นมณีไม่รีรอที่จะถามออกไปตรงๆ สายตาของเธอมีไว้เพื่อมองแต่เขาเพียงคนเดียวเท่านั้น นับตั้งแต่วันแรกที่ได้พบเจอ เขาไม่ต่างอะไรกับรักแรกพบของเธอเลยแม้แต่น้อย

“สวยครับ เชิญคุณลุงคุณป้าเข้าไปข้างในก่อนเถอะครับ คุณพ่อคุณแม่ของผมท่านรออยู่แล้ว” สองสามีภรรยารับคำพร้อมรอยยิ้มก่อนทั้งหมดจะพากันเดินเข้าไปในงานโดยมีวาสิตาและอธิปเดินไล่ตามหลัง โคมไฟสีเหลืองทองที่ถูกประดับไปทั่วงานสร้างความตื่นตาแก่เด็กสาวที่ไม่ค่อยได้ออกจากไร่สักเท่าไหร่นักหากไม่ได้รับอนุญาตจากนายใหญ่อย่างวาสิตาเป็นอย่างมาก เด็กสาวมัวตะลึงกับสิ่งรอบข้างจนไม่รู้ตัวเลยว่าภาพรอยยิ้มสดใสนั้นถูกจ้องมองโดยใครอีกคน

“จะยืนเอ๋ออีกนานไหม! รีบเข้าไปในงานได้แล้ว!!” จนเมื่อได้สติอธิปจึงตะคอกขึ้นก่อนจะกระตุกข้อมือของเด็กสาวให้ออกตัวเดินตามกันเข้าไปในงาน อันที่จริงเขาก็อยากจะมองภาพนั้นอยู่หรอกหากไม่หันไปเห็นผู้ชายอีกสามคนที่กำลังมองแม่ตัวดีข้างกายของเขาในตอนนี้กันตาเป็นมัน เธอมันเป็นผู้หญิงที่แสนอันตรายจริงๆ วาสิตา!

ไม่นานทั้งคู่ก็เดินมาสมทบกับทุกๆ คน ขณะที่ทรงวิทย์เองก็ถูกปิ่นมณีลากให้พาไปเดินเล่นอีกด้าน ไม่ยอมให้เขาได้มีโอกาสเอ่ยทักทายใครอีกคนที่อยากจะคุยด้วยมากที่สุดเลยแม้แต่นาทีเดียว

“เดี๋ยวแม่เข้าไปทักทายเพื่อนบ้านของเราหน่อย ปราณอยู่ตรงนี้ดูแลน้องด้วยนะลูก” คุณหญิงชิดชบาเอ่ยบอกลูกชายก่อนเธอและสามีจะพากันเดินไปพูดคุยเพื่อนบ้านคนอื่นๆ ตามมารยาท

“คุณปราณคะ…” เสียงร้องเรียกจากอีกคนทำให้อธิปหันกลับมามองเธออีกครั้ง เขาต้องฝืนทำหน้าให้ดูเหมือนปกติแต่ก็ยากเย็นเหลือเกิน ไม่อยากจะยอมรับหรอกนะว่าวาสิตาวันนี้สวยจริงๆ

“อะไร!”