เล่ห์สวาท ทาสหัวใจ

บทที่8

“ปิ่นไม่หยุดค่ะ พี่วิทย์ไม่ชอบเหรอคะ…” ใครบ้างจะไม่ชอบ แต่เขาไม่อยากเอาเปรียบเธอในตอนนี้ เพราะสุดท้ายแล้วจะเป็นปิ่นมณีเสียเองที่เป็นฝ่ายเสียหาย แต่ไม่ว่าจะร้องห้ามอย่างไรปิ่นมณีก็ยังไม่ยอมหยุดปลุกเร้ากันง่ายๆ ฝ่ามือน้อยๆ ที่ลากผ่านไปทั่วร่างกายทำให้บางสิ่งเริ่มที่จะตื่นตัวขึ้นมาจนยากที่จะควบคุมอะไรได้อีกต่อไป

“อื้ม…น้องปิ่น”

“ปิ่นรักพี่วิทย์ ให้ปิ่นเป็นของพี่วิทย์เถอะนะคะ…” เสียงร่ำร้องอ้อนวอนแสนหวานทำให้ทรงวิทย์หมดความอดทน เขาผลักร่างเปลือยเปล่าของคนช่างยั่วติดผนังห้องน้ำก่อนจะแนบริมฝีปากลงเรียวปากสวยอย่างรุนแรงตามความปรารถนาที่กำลังรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ มือหนาเองก็ลูบไล้ไปทั่วก่อนจะบีบเค้นทรวงอกคู่สวยที่ใหญ่โตเกินตัวของหญิงสาวอย่างเบามือเพราะกลัวเธอจะเจ็บและกลัวหวาดกันมากจนเกินไป

“อื้ม…พี่วิทย์ขา” เสียงหวานๆ ที่ดังขึ้นทำให้ทรงวิทย์หมดซึ่งความอดทนที่เคยมีมาตั้งแต่เริ่มต้น ชายหนุ่มก้มหน้าลงหายอดอกที่กำลังแข็งเป็นไตก่อนจะอ้าปากงับมันเบาๆ และดูดกลืนมันเข้าปากอย่างหื่นกระหาย การกระทำของเขาทำให้ปิ่นมณีสั่นไหวไปทั้งตัว หญิงสาวแหงนหน้าขึ้นแอ่นร่างกายรับเพื่อตอบรับปากร้อนๆ ของสามี

“พี่ไม่ไหวแล้วครับน้องปิ่น…อื้ม ดีเหลือเกิน…” เสียงครางกระหึ่มในลำคอดังขึ้นก่อนมือหนาจะจัดการยกเรียวขาสวยข้างหนึ่งของหญิงสาวขึ้นพาดเอวของเขาไว้ เขาคิดเอาเองว่าทั้งตัวเองและเธอก็เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาแล้วในครั้งนั้นจึงจับตัวตนที่แข็งขืนพร้อมรบของตัวเองกระแทกเข้าสู่กุหลาบบานฉ่ำของเธอในครั้งเดียวจนมิดลำ

“กรี๊ดดด!! พี่วิทย์ปิ่นเจ็บ…” ปิ่นมณีกรีดร้องอย่างเจ็บปวดกับการกระทำของสามี หญิงสาวพยายามข่มควาเจ็บปวดเอาไว้แต่ก็ไม่อาจทำได้อย่างที่ใจคิด ครั้งแรกที่อุตส่าห์ถนอมมานานหลายปีไม่นึกเลยว่ามันจะสร้างความปวดร้าวให้กันได้มากมายถึงเพียงนี้ แต่คนที่ทำลายมันคือเขาเธอจึงยอมที่จะเจ็บเพื่อเขา เขาเพียงคนเดียวเท่านั้น

“น้องปิ่น! ทำไม…” ทรงวิทย์เองก็ตกใจไม่ใช่น้อยที่พบว่าหญิงสาวยังคงบริสุทธิ์อยู่ แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้นเล่าคืออะไร ชายหนุ่มคิดอย่างหงุดหงิดแต่ตอนนี้เขาไม่สามารถหยุดตัวเองได้แล้ว คิดได้เช่นนั้นเอวสอบกำยำจึงค่อยๆ ขยับเข้าออกพร้อมๆ กับจูบที่หวังว่าจะทำให้หญิงสาวคลายความเจ็บปวดลงไปบ้าง เสียงครางกระเส่าของทั้งสองปะปนกันจนแยกไม่ออกว่าเสียงไหนเป็นใคร ทุกๆ สิ่งดำเนินไปอย่างยาวนานจนกระทั่งทั้งเขาและเธอแตะขอบสวรรค์พร้อมกัน ทรงวิทย์จัดการอาบน้ำให้ภรรยาที่หมดแรงจนแทบจะทรงตัวไว้ไม่อยู่ก่อนจะอุ้มเธอกลับมาที่เตียงและสวมเสื้อผ้าให้อย่างอ่อนโยนตามนิสัยของเขาที่เธอปลื้มนักหนา เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นเขาจึงเอ่ยถามสิ่งที่สงสัยออกมา

“น้องปิ่นทำแบบนี้ทำไมครับ!” เสียงเข้มที่ดังถามทำให้ปิ่นมณีต้องปรือตาขึ้นมามองเขาด้วยความสงสัยเพราะไม่เข้าใจคำถาม

“ปิ่น…ปิ่นทำอะไรเหรอคะ” หญิงสาวถามก่อนจะภาวนาไม่ให้มันเป็นเรื่องเดียวกับที่เธอกำลังวิตกอยู่ แต่สุดท้ายมันก็ดันใช่จนได้..

“ทำไมต้องโกหกทุกคนว่าเราสองคนมีอะไรกัน วันนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ บอกพี่ได้ไหม!” ทรงวิทย์ถามกลับไปตรงๆ เขาเองก็ใช่ว่าจะไม่รู้เลยเสียทีเดียว แต่เพราะไม่มั่นใจจึงพูดอะไรออกไปมากไม่ได้ แต่ความมั่นใจมันก็กลับมามีอำนาจในความรู้สึกอีกครั้งเมื่อเขาได้รู้ความจริงว่าคืนนี้ต่างหากที่เขาและเธอมีอะไรกัน และเขาก็เป็นผู้ชายคนแรกที่ได้สัมผัสร่างกายนี้ของเธอ ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้น…

“ถึงรู้ไปตอนนี้พี่วิทย์ก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละค่ะ เพราะตอนนี้เราสองคนแต่งงานกันแล้ว แต่ถ้าพี่วิทย์อยากจะรู้ปิ่นจะบอกให้ก็ได้…คืนนั้นเราสองคนไม่ได้มีอะไรกัน ปิ่นแอบวางยานอนหลับในน้ำแก้วนั้นที่พี่วิทย์ดื่มเข้าไป จากนั้นก็ให้คนงานแบกพี่เข้ามาในห้องนี้แล้วจัดการสร้างสถานการณ์ให้ทุกคนเข้าใจผิดคิดว่าเราสองคนมีอะไรกัน…รู้แบบนี้แล้วพี่วิทย์พอใจแล้วรึยังคะ!!” คำตอบที่ได้ยินทำให้ทรงวิทย์ตกใจเป็นอย่างมาก คิดไม่ถึงเลยว่าปิ่นมณีจะกล้าทำแบบนี้ ความรักของเธอที่มีต่อเขาทำไมมันช่างน่ากลัวเหลือเกิน

“น้องปิ่น! ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอครับ!” เสียงที่ได้ยินก็เดาได้ไม่ยากว่าเขากำลังโกรธ แต่ปิ่นมณีก็เชิดหน้าสู้ไม่ยอมแพ้เขาง่ายๆ

“ถ้าปิ่นไม่ทำแบบนี้แล้วพี่วิทย์จะเป็นของปิ่นเหรอคะ ปิ่นรักพี่วิทย์ ปิ่นยอมไม่ได้ถ้าต้องเห็นพี่วิทย์ไปเป็นของคนอื่น โดยเฉพาะคนที่ปิ่นเกลียดอย่างยัยตา! พี่วิทย์ได้ยินไหมคะว่าปิ่นเกลียดมัน ปิ่นเกลียดมัน!!” ทรงวิทย์ได้แต่มองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาผิดหวัง เขาไม่ตอบโต้อะไรนอกจากลุกขึ้นและเดินออกมาจากห้องหอโดยมีเสียงร้องโวยวายของปิ่นมณีดังตามหลังมาติดๆ แต่ชายหนุ่มก็ยังเดินต่อไปใม่ยอมหันไปสนใจเธออีกเลย เธอไม่ได้ทำลายแค่เขา แต่เธอกำลังทำลายอนาคตของตัวเธอเองโดยที่เธอไม่รู้ตัวด้วย สักวันถ้าปิ่นมณีคิดได้เธออาจจะต้องเสียใจที่มอบสิ่งมีค่านี้ให้แก่เขา ผู้ชายที่มันไม่ได้รักเธอเลย..