ชายหนุ่มตัดสินใจกลับบ้านเพราะห่วงลูกเมีย ทว่าขาทั้งสองข้างยังไม่ทันจะเดินออกจากห้องก็ต้องถอยกลับเข้ามาเมื่อมิลินดาริณปรากฏตัว
“พวกผมห้ามแล้วครับ” อัครนัยกับกรณ์พยายามกันไม่ให้หญิงสาวเข้าไปรบกวนเจ้านาย ทว่าคนเอาแต่ใจกลับไม่ยอมฟังยังคงเดินดุ่มๆ ไปถึงประตูห้องทำงาน
“ไม่เป็นไร กูจัดการเอง”
“สวัสดีค่ะพี่คินน์”
“มิลินมาหาพี่มีอะไรเหรอ”
คินน์ผายมือให้แขกไม่ได้รับเชิญนั่งบนโซฟา ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แววตาไร้ความรู้สึกทำให้มิลินดาริณจุกในอกไม่น้อย
“ทำไมพี่คินน์พูดกับมิลินแบบนี้ล่ะคะ มิลินคิดถึงพี่คินน์ก็ต้องมาหาสิ”
“เลิกยุ่งกับพี่เถอะมิลิน พี่แต่งงานมีลูกมีเมียแล้ว มิลินอย่ามัวเสียเวลากับพี่อีกเลย”
“ผู้หญิงคนนั้นมีอะไรดีทำไมพี่คินน์ถึงหลงนักหลงหนา”
“ดีทุกอย่าง สำหรับพี่น้ำปั่นคือผู้หญิงที่ดีมาก”
“คนดีที่ไหนถึงมีเรื่องโกหก พี่คินน์กำลังถูกมันหลอก”
“มิลินพูดเรื่องอะไร ใครหลอกใค
