กลับมาถึงบ้านน้ำปั่นต้องดูแลลูกที่เกิดอาการงอแงอยากให้แม่มาอาบน้ำแทนพี่เลี้ยง สองสามีภรรยาจึงช่วยกันขัดสีฉวีวรรณสองแฝดจนกระทั่งถึงเวลาเข้านอน
ด้วยความเล่นซนมาทั้งวัน สองแสบนอนฟังนิทานได้ไม่ถึงห้านาทีก็หลับสนิท
คินน์จูงมือน้ำปั่นกลับมาที่ห้องนอนของตนเองอย่างรวดเร็ว
เขาอยากรู้เหลือเกินว่าผู้ชายที่ชื่อภูผาคือใครกันแน่ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับภรรยา ทำไมเธอถึงได้ดูหวาดกลัวและโกรธเคืองราวกับจะกินเลือดกินเนื้อผู้ชายคนนั้น
“เล่ามาเถอะ พี่พร้อมฟัง”
เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มละมุนปลอบโยนเพื่อให้เธอคลายกังวลหลังจากนั่งลงตรงปลายเตียง น้ำปั่นถอนหายใจเฮือกก่อนจะเปิดปากเล่าเรื่องราวในวัยเด็กของตนเอง
“เฮ้อ คิดถึงอดีตแล้วเหนื่อยใจ” แค่คิดถึงหัวใจก็เหมือนถูกบีบรัดจากอะไรบางจนแทบจะหายใจไม่ออก สีหน้าหดหู่เศร้าหมองทำให้คินน์รู้สึกสงสารภรรยาจับใจ
“มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ”
เขาบีบมือเธอเพื่อส่งผ่านกำลังใจ หญิงสา
